Week 8 Europa camperreis 2022

Zondag 29 mei. Vanmorgen om 6:30 uur als ik opsta is het nog wat bewolkt en vallen er een paar spatters, maar dat veranderd al weer snel. Om 8:30 uur als Sander er uitkomt schijnt het zonnetje weer. Als we hebben ontbeten pakken we alles weer in en rond 10 uur vertrekken we richting Sucuray voor de ferry, terug naar het vaste land. We zijn rond 11:10 uur in Sucuray waar we moeten wachten tot 13 uur voor de ferry. Dit keer staan we vrij vooraan in de rij (niet de eerste) dus we weten zeker dat we mee kunnen met deze boot. Wel zo fijn, want hij gaat vandaag niet echt heel frequent. Als we de ferry af komen, rijden we richting Mostar in Bosnië en Herzegovina, weer een nieuw landje op onze lijst. Zomaar een uitstapje van twee dagen en dan nog even terug richting Dubrovnik voor onze afsluiting van ruim 5 weken Kroatië. Onderweg maken we nog een stop in Pocitelj, een mooi middeleeuws stadje waar we nog een oude burcht beklimmen. Onderaan de steile trappen verkoopt een vrouwtje heerlijke kersen. Op weg naar boven nemen we een bakje mee, maar die zijn op als we terugkomen. Dus besluiten we nog maar twee bakjes mee te nemen. Tja, voor € 1 een pond of zo kan ik ze niet laten liggen. Heerlijk! Dan rijden we door naar Mostar een prachtig oud stadje wat bekend is vanwege "The old Bridge". Het opmerkelijke zijn de oosterse sferen in het stadje. Dit komt omdat het ene deel van de stad voornamelijk door Moslims wordt bewoond en het andere deel door de christenen. Nu zorgt dit voor een mengeling in culturen en gewoonten maar tussen 1992 en 1995 net na de opsplitsing van Joegoslavië, zorgde dit voor een drie jaar lange burgeroorlog tussen de twee stadsdelen. In de tijd is " The old bridge" vernield zodat de beide stadsdelen niet meer in elkaar overliepen. Pas in 2003 is de brug hersteld in oude staat en sindsdien een symbool voor de tweedeling ooit. Bizar toch? Het is een schitterend plaatsje nu met leuke winkeltjes en restaurantjes. En ja, je waant je even in andere wereld hier. Eind van de middag worden we opgeschrikt door een flinke onweersbui gepaard met flinke regen, maar we weten net op tijd een restaurantje op te zoeken zodat we de grootste regenbui net mislopen. Na het eten is het weer droog en zonnig en lopen we nog een rondje door de steegjes met winkeltjes. Dan besluiten we terug te lopen naar de camper en 3,5 kilometer verder te rijden om onze camping op te zoeken van Park4Night voor onze eerste (en vermoedelijke enige) overnachting hier in Bosnië en Herzegovina. Het blijkt een heerlijke CP aan de rivier met een lekker ontspannen vibe. We worden super vriendelijk ontvangen, mogen zelf een plekje uitzoeken en als we gesettled zijn, nemen we een Aperol Spritz en gaan we lekker onderuit zitten op de varanda aan het water in een heerlijk strandstoel. Ik zeg weer eentje, op een top dag. Heerlijk hoor. 

Maandag 30 mei. Heerlijk geslapen vannacht met het geruis van de rivier naast de camper. Rond 6:30 uur ben ik er uit en dan ziet het er wat bewolkt uit. De ervaring leert dat het meestal snel opklaard en zo ook vandaag. Als Sander er ook uit is en we hebben ontbeten verlaten we deze heerlijke plek weer. Op in de richting van Dubrovnik voor onze laatste twee nachtjes in Kroatië. Maar niet voor we nog een dagje door Bosnië en Herzegovina wat plaatsjes hebben bezocht. We beginnen in  Mostar bij de Sniper Tower, een oude parkeergarage waar duidelijk de sporen van de oorlog nog te zien zijn, de kogelgaten zitten in alle muren en het pand staat leeg. Muurschilderingen vertellen de wrede geschiedenis van deze stad. Bizar. Onze volgende stop is in Blagai bij de Tekija Vrela Bune. Een oud gebedshuis of Moskee tegen een rots aan gebouwd en bij de ingang van een grot naast de rivier. Een bijzondere plek, waar we ook een bezoek brengen aan het gebouw. Uiteraard moeten we lange schorten dragen om onze knieën te bedekken en de schoenen uit doen, maar het is bijzonder om hier binnen even een kijkje te mogen nemen. Na een stop van ik denk zo'n anderhalf uur rijden we weer verder. De volgende afslag is naar een Klooster, het Zavala Klooster. Het klooster zelf is dicht maar we kunnen er wel even omheen lopen en een kleine indruk opdoen. Dan doen we in het zelfde plaatsje een grot aan, de Vjrtrenica grot. Als we bij de ingang komen worden we enthousiast verwelkomd door een gids, die ons verteld dat er een grote groep van 60 leerlingen met een gids de grot in is gegaan, maar dat als wij willen er zelf doorheen mogen lopen. We krijgen de groepskortings prijs, twee helmen, twee jassen en een zaklamp en mogen dus zelfstandig de grot in, iets wat normaal gesproken alleen met een gids mag. Hebben wij weer..... Hoe bijzonder is dit? Het is een grot van 7,5 km lengte waarvan alleen de eerste 800 meter toegankelijk gemaakt is voor toeristen. Bij de ingang krijgen we de uitleg en dan gaan we de boel verkennen. Als wij net binnen zijn komt de groep scholieren langs, nu zijn we dus helemaal alleen in deze grot. Aan het einde van de route de grot in, is het aarde donker en in een waterpartij zien we de bijzondere Salamder de Proteus Anguinus. Het beestje leeft diep in donkere grotten in waterpartijen en kan wel tot 8 jaar zonder eten, heeft geen vijandelijke prooien en is heel zeldzaam en heeft geen pigment. Zelden zijn ze in een grot te zien, maar hier dus vandaag wel (uiteraard met een hint van de gids, die niet met ons mee ging de grot in). Echt heel bijzonder weer. Na, ik denk een drie kwartier of zo komen wij de grot weer uit. De laatste 100 meter is het erg winderig in de grot en het is best fris, zo'n 12 graden. Wat een bijzondere stop weer dit en dan te bedenken dat we vanmorgen van het bestaan nog niet afwisten...... Dan is het nog zo'n 30 kilometer tot aan ons overnachtingsadres, een camping zo'n 15 kilometer voor Dubrovnik. Het is een zeer smalle bergweg waar je echt geen tegenliggers tegen wilt komen. Na 10 kilometer bereiken we de grenspost en al hebben we het idee dat we een of andere sluiproute hebben genomen, de grens wordt hier netjes bewaakt door de douane en na de paspoortcontrole mogen we zo weer Kroatië in. Net als we denken dat  de weg weer iets breder wordt, blijkt het maar van korte duur (500 meter) en dan gaat het nog 15 kilometer verder over een smal bergweggetje. Een prachtige route met geweldige uitzichten en op een roadblokkade van een paar koeien en schapen na, zonder oponthoud. We zijn op dit stuk van onze route meer slangen tegengekomen dan mensen, zeker 6 stuks. Eentje doet het denk ik niet meer, die probeerde Sander nog te ontwijken maar volgens ons is dit niet helemaal gelukt. Sorry slang. Rond 18 uur komen we aan op een camping zo'n 15 kilometer voor Dubrovnik. Het is hier (vinden wij) heel druk, maar van hieruit kunnen we morgen met het ov (de bus) naar Dubrovnik, wel zo handig. We besluiten dus toch maar voor twee nachtjes hier te blijven en van hieruit de stad morgen te gaan bekijken. En tja, omdat morgen onze trouwdag is hopen we dat we morgenavond een gezellig restaurantje kunnen vinden om dat samen te vieren. We gaan het zien.....

Dinsdag 31 mei. Onze trouwdag vandaag. Een jaar geleden alweer dat we JA zeiden tegen elkaar en nu samen hier in Kroatië tijdens onze lange reis door Zuid-Europa. Om 9:15 uur pakken we de bus naar Dubrovnik om vandaag een dagje de oude stad te verkennen en het daar samen een beetje te vieren. Vanaf de bushalte is het een kwartiertje lopen naar de oude stad en het is als wij aankomen nog redelijk rustig, zeker voor zo'n stad als dit. Highlight van de stad is wel een wandeling over de brede, oude stadsmuur en daar weten ze dan ook wel flink wat voor te rekken, ruim € 30 p.p. Omdat het vrij rustig is, besluiten we het toch maar te doen en we nemen er ruim de tijd voor, zo'n twee uur. Prachtig uitzicht vanaf de muur op de oude stad en kust. Wij vonden het wel de moeite waard. Als we de stadsmuur af komen, lopen we eerst richting een supermarktje voor wat drinken en wat broodjes voor de lunch. Tja, Dubrovnik is inmiddels wel een beetje het Venetië van Kroatië geworden met zijn belachelijke prijzen. We zagen dat je in het centrum kon parkeren voor € 10 per uur, blij dus dat we met het ov de stad in gegaan zijn. Als we ergens op een pleintje een broodje hebben gegeten lopen we door alle straatjes en steegjes in het oude centrum en bezoeken we nog een paar musea. Als we in de haven op een bankje zitten bellen we nog even met Dienie. Wij hadden een Bubrovnik Visitors pass gekocht vanmorgen, deze is net zo duur als de toegang tot de stadsmuur en geeft je nog vrije toegang tot een 9-tal musea in de stad, toegang tot het fort en een buskaartje voor gratis busvervoer in de stad. Om 17:30 uur besluiten we de bus terug te nemen richting de camping en hadden we een restaurantje op het oog in het dorpje om vanavond te gaan eten. Helaas, als we daar aankomen ziet het er een beetje dicht uit, als we de eigenaar spreken blijkt dat het restaurantje pas vanaf morgen geopend is. Hebben wij weer...... Verder zit er totaal niets in de buurt, dus ja, dan vanavond maar gewoon bij de camper eten. Als we terugkomen op de camping hebben we twee nieuwe buren en staan we  ingebouwd tussen twee gezinnen met een paar kleine kinderen. Nog voor ik het door heb is Sander even rond gaan kijken op de camping en heeft een andere plek gevonden aan de rand van de camping met een geweldig uitzicht op de baai en een stuk rustiger. Tja, wat doe je dan? Regelen dat je daar mag gaan staan en binnen 10 minuten hebben we de spullen gepakt en zijn we verhuisd naar een nieuwe plek. Ja, dit is wel veel en veel beter als ingebouwd vlakbij het toiletgebouw. Zo weten we toch nog, om deze laatste nacht in Kroatië ook op de camping weer het mooiste plekje van de camping te bemachtigen. Omdat we willen genieten van het uitzicht en niet druk willen zijn met koken, besluiten we om een simpele instant noodles maaltijd te nemen en daarna trekken we een flesje wijn open. Tja, dan zoeken we van de week wel ergens een leuk restaurantje op en doen we het gewoon nog een keertje over. Het scheelt, we hebben nog even. 's Avonds bellen we nog even met Theo en Marrie en Dim, zo hebben we o ze ouders nog even gesproken voordat we morgen Kroatië achter ons laten en verder reizen naar Montenegro en Albanië. Daar zullen we niet altijd even goed bereikbaar zijn, vandaar. We hebben nu 5 weken Kroatië achter de rug. Wat een prachtig land! Oké, jammer dat we hier voornamelijk waren aangewezen op campings, maar ook dat heeft meestal goed uitgepakt. Maar wat zijn we blij dat we Kroatië niet in het hoogseizoen hebben bezocht. We merken dat het de laatste anderhalve week al een stuk drukker wordt, ik zeg tijd om verder te gaan..... 

Woensdag 1 juni. Vanmorgen was ik er al weer op tijd uit en dus kon ik extra lang van het mooie uitzicht genieten. Ook Sander is er op tijd uit. Nog even op het gemak ontbijten en wat verdiepen in Montenegro en de route die we willen volgen en dan tijd om spullen weer in te pakken en te vertrekken. We rijden rond 10:45 uur van de camping. Net voor Dubrovnik stoppen we nog even voor een fotostop en een een eindje verderop doen we nog even grote inkopen voor we straks Kroatië verlaten. We maken onderweg nog twee leuke stops. De eerste bij een kasteel in Sokol, met een prachtig uitzicht op de bergen en in de verte de zee. Bijzondere hier zijn de vele Cypressen, wat ons erg doet denken aan Toscane. De tweede en laatste stop is op een schiereilandje 3,5 kilometer voor de grens met Montenegro en is het meest zuidelijke puntje van Kroatië, bij Fort Prevlaka. Het Fort staat volledig in de stijgers en is niet toegankelijk, we lopen verder over een verlaten pad naar de vuurtoren van waar we een schitterend uitzicht hebben over de kustlijn die we zijn afgereden. Volgens ons komt hier normaal niemand, want het pad is bijna onbegaanbaar. Dan lopen terug richting de camper en rijden we terug en richting de grenspost. Hier is het echt nog een grenspost die volledig gesloten is en waar alle papieren (inclusief autopapieren) eerst een grondige inspectie ondergaan. Autopapieren? Wat zijn dat? We zijn dan ook niet de enige, maar uiteindelijk valt het toch nog mee en na een kwartiertje zoiets mogen ook wij het land in. Check. De komende ca. anderhalve week zoiets zullen we gaan ervaren wat Montenegro te bieden heeft. Op weg naar onze eerste overnachtingsplek doen we nog een stadje aan waar we ook Pizza eten en dan rijden we door naar de baai van Koror. We komen net voor donker aan op ons eerste autocamp waar we vrijwel alleen staan op een mooi plekje aan het water. 

Donderdag 2 juni. Om 6 uur ben ik wakker en zie ik de zon langzaam opkomen over het meer. Wat een mooi plekje dit. Eerst maar even een duik nemen in het water, dan koffie zetten en nog even genieten van de stilte en het uitzicht. Ook Sander gaat eerst even zwemmen als hij eruit is. Dan even een handwasje doen, wat overigens met dit uitzicht heus niet zo'n straf is. Na de koffie pakken we de kano en gaan we het meer op. Niet op zoek naar een idyllisch strandje, maar om een stuk van de baai te verkennen. We varen tot aan het kanaal van de baai waar de wind behoorlijk opsteekt. Daar maken we de oversteek naar het plaatsje Perast. Onderweg maken we nog een stop bij twee kleine eilandjes voor de kust, waarvan eentje met een mooi kerkje waar Sander nog even uitstapt voor een kort bezoekje terwijl ik in de kano wacht. Dan kanoën we op ons gemak terug richting de camping en maken onderweg nog even een stop om wat verkoeling te zoeken, want het is vandaag weer erg warm. Als we terugkomen op de camping zien we dat van het idyllische plekje van vanmorgen, weinig over is. Het is erg druk geworden en we staan volledig ingebouwd...... En wij maar denken dat Montenegro rustiger zou worden, nou daar is hier nu niets van te merken. Maar gelukkig  heeft de Duitse buurvrouw Linda en haar broer Helmut het zelfde idee en worden we uitgenodigd voor een cappuccino. We hadden hen vanmorgen al even gesproken en zouden sowieso vandaag nog even wat ervaringen en tips uitwisselen. Na de cappuccino volgt de wijn en voor we het weten zijn we 3 uur verder, hebben we heel wat ervaringen uitgewisseld en wordt het tijd om nog even de BBQ te pakken. Op zich is het voor de drukte op de camping inmiddels weer vrij rustig en verdiepen wij ons nog even verder in onze route. Morgen gaan we zeker weer verder, dan de bergen in en hopelijk de wat meer afgelegen plekjes ontdekken. 

Vrijdag 3 juni. Op zich weer een rustige nacht, maar ondanks dat ben ik er al rond 5:40 uur uit. Wakker voor de zon dit keer. Dan nog maar even goed de route bekijken en kijken of ik vast wat geschikte overnachtingsplekjes kan vinden op Park4Night. Inmiddels al even wezen zwemmen en langzaam ontwaakt de rest van de camping. We hebben geen haast, maar als we straks klaar zijn vertrekken we de bergen in en zien we wel waar we vandaag weer uitkomen. Ook Sander is al vroeg wakker door het geschreeuw van de kinderen op de camping. Ik zeg, ontbijten, douchen, inpakken en weg..... We nemen de route de bergen in, dit op advies van Helmut en Linda die al drie weken onderweg zijn door Montenegro, een mooie panoramische route. We stoppen onderweg op wat mooie uitzichtpunten en ook bij de meren Slano en Krupacko. Omdat het pas 11 uur is als we op een CP bij het Krupacko meer zijn, besluiten we nog een stukje verder te rijden. Onderweg maken we nog een lunch stop met uitzicht op een mooie canyon en even later stoppen we aan het water in het plaatsje Pluzine, bij een meer dat als watervliegtuig vliegveld gebruikt wordt. Het is hier een komen en gaan van watervliegtuigjes, erg leuk om te zien hoe die opstijgen en landen. Zelf heb ik een paar keer in Alaska in een watervliegtuigje gevlogen en dat is best een unieke ervaring. Helaas kunnen we hier geen rondvlucht of iets boeken, anders wat het wel erg leuk geweest om dat hier te doen. Het is een prachtig gebied hier rondom het Piva meer (en rivier/canyon). Rond 14:30 uur zoiets rijden we nog een stukje verder, nog 21 kilometer door de bergen door smalle, donkere tunnels tot aan een mooie en geïsoleerde overnachtingsplek van Park4Night (een tip van Helmut en Linda). Bij de laatste afslag over de brug is een tunnel splitsing en hebben we even het idee dat de weg hier ophoud en eindigd in een groot donker zwart gat, best spannend. Even twijfelen we of we wel verder moeten rijden, of dit wel goed is, maar dan besluiten we toch maar de door te rijden. En..... niet voor niets. Rond 15:15 uur komen we uit bij een onverhard pad naar beneden, richting de rivier en komen daar op een groot, vlak, braakliggend stuk grond uit. We zijn hier alleen en dus kiezen we het mooiste plekje uit, wat een adembenemd uitzicht. Voor ons uitzicht op de rivier en canyon, rechts van ons uitzicht op de bergen met de besneeuwde toppen en achter ons de bergen van waaruit een watervalletje te voorschijn komt. Schitterend! En dat alles aan zijweggetje van een doodlopend weggetje wat nog 4,5 kilometer doorloopt naar het gehucht Mratinje in de bergen, niet echt een drukke weg zeg maar...... We installeren ons, stoelen buiten, luifeltje uit en tijd voor een drankje. Even genieten van het prachtige uitzicht en de stilte. Dan zwembroek aan en tijd voor wat verkoeling. We kunnen zo het water in en het water is, zij het iets frisser als aan de kust, heerlijk voor wat verkoeling. Dit zijn wel de betere plekjes hoor. We genieten van het uitzicht, de stilte en de Aperol Spritz en als het etenstijd is komt de BBQ te voorschijn. Het enige dat je hier nodig hebt is voldoende water, een gevulde koelkast en voorraad, want er is in de wijde omtrek niets te verkrijgen. Rond een uur of 19 komt er nog een camper het pad af, die een plek zoekt aan de andere kant van deze idyllische plek, zo'n 150 meter verderop. Tja, de gene die dit soort plekken zoeken, willen zelf ook het liefst niemand tegenkomen. Even later komt er nog een Engelsman met en busje aanrijden. De nacht brengen we dus door met drie campers en een wandelaar in een klein tentje. Allemaal minimaal zo'n 100 meter uit elkaar, hoe lekker is dat...... We zitten in de bergen en dus koelt het hier wel wat meer af. 's Avonds als het buiten inmiddels aarde donker is doen we nog een spelletje in de camper en tegen 22:30 uur houden we het vanavond voor gezien. Ik denk dat dit een rustige nacht wordt. 

Zaterdag 4 juni. Rond 4:45 uur worden we beide wakker. Er zit een vogeltje op de bus te tikken en Sander gaat eruit om te kijken of het niet op de lak is. We bevestigen wat plastic zakken aan de bus in de hoop dat dit het vogeltje afschrikt, maar nee hoor..... Het beestje is een volhouder, een terror vogel. Hoe bedenk je het! Als ik er uit ga en in de camper zit, komt het vogeltje nog een paar keer terug en kom ik erachter dat het beest zich steeds in de ramen en spiegel ziet en blijkbaar denkt dat er meer zijn. Inmiddels is de zon op en is het vogeltje gevlogen. Nu maar genieten van deze mooie plek. Zo zwembroek aan en even een duik nemen in de rivier, het is inmiddels 7 uur. Heerlijk dit! Inmiddels zijn de wandelaar met het tentje en de Engelsman al weer vertrokken en een poosje later vertrekt ook de laatste camper met het gezin dat 150 meter verderop staat. Zo hebben we de plek weer even voor ons alleen. Rond 9:30 uur komt ook Sander eruit, dan wordt het toch wat te warm in de camper. Vandaag een relax dagje, even helemaal niets. Voor de camper genieten van het uitzicht en deze prachtige plek. Het is ook vandaag weer behoorlijk warm, zo'n 32 graden en dus zoeken we af en toe wat verkoeling in het meer. Heerlijk dit. Eind van de middag krijgen we nieiwe buren en 's avonds volgt er nog een andere auto met daktent. Na het eten doen we een spelletje en tegen 22:30 uur gaan we ons bed in. Hopelijk blijft die vogel morgenochtend weg. Morgen gaan we weer een stukje verder, benieuwd waar we dan weer uitkomen.....