Week 30-31: Santa Marta ~ San Gil ~ Barichara ~ Villa de Leyva ~ Bogota ~ Salento

Maandag 18 juli 2016
Vanmorgen wederom om 05:30 uur de wekker, dit keer omdat we om 06:00 uur de taxi moeten nemen naar het busstation in Santa Marta voor de bus naar Bucaramanga. Om 06:25 uur zijn we bij het busstation, mooi want zo hebben we nog even tijd om wat yoghurt te kopen en een bak koffie te kopen. Dat laatste is voor een koffieland als Colombia niet zo moeilijk, maar drinkbare koffie zonder suiker kan een probleem zijn. Veelal wordt de koffie aangemaakt met kilo's suiker en kant en klaar verkocht .... niet te drinken dus! Beetje jammer. We hebben een luxe bus met Wifi aan boord en comfortabele stoelen, wel zo fijn als je bedenkt dat we vandaag ruim tien uur moeten. Als het een beetje mee zit proberen we na aankomst in Bucaramanga nog een andere bus te nemen, die ons aansluitend nog eens in zo'n twee uur in San Gil brengt waar we een paar dagen willen blijven. Inmiddels is het 12:30 uur en hebben we de eerste helft er zo'n beetje op zitten en net een korte lunch stop achter ons liggen. Tot zover is het voorlopig een mooie route, langs bergen en Bananenplantages en door wat dorpjes. Wel even wennen om overal langs de weg de vele militairen te zien staan op de diverse checkpoints. Ook afgelopen dagen was ons dat al opgevallen, maar dat is ook niet zo gek want je kunt er hier niet omheen. Dat bij de grensgebieden met Venezuela vorige week zelfs de tanks in de straten staan bij de checkpoints is wel een bizarre gedachte, maar ja .... het zal vast niet voor niets zijn. De bus is keurig op tijd, om 16:50 uur komen we aan op het busstation van Bucaramanga. Als blijkt dat er om 17:00 uur een aansluiting is naar San Gil besluiten we, ondanks de lange eerste busrit, toch maar gelijk door te reizen. Met een beetje mazzel rijden we het grootste deel van de route nog bij daglicht. Het is een kleiner busje, maar op zich ook prima te doen. Tja, na ruim 10 uur in een bus gezeten hebben is zelf een luxe auto niet comfortabel meer volgens mij .... Helaas duurd het bijna drie kwartier voor we echt de stad uit rijden en dus komen we uiteindelijk pas rond 19:30 uur aan in San Gil. Het laatste deel van de route ging door een schitterend natuurgebied in de bergen, een canyon. We hebben er nog een stukje van mee gekregen voor het donker werd, maar achteraf hadden we dit deel van de route graag bij daglicht gereden. Maar ja, je kunt nou eenmaal niet alles hebben .... Gelukkig zijn er accommodaties genoeg in San Gil en hebben we al snel genoeg keuze uit goedkope hotelletjes of hostels. Het is tegen 20:15 uur als we een geschikte kamer hebben gevonden. Dan backpacks neerzetten in de kamer, inckecken en daarna snel een restaurantje opzoeken om een hapje te eten, want daar zijn we wel aan toe. De vrouw achter de receptie weet een geschikt restaurantje vlakbij waar we wat kunnen eten. Een heel menu, inclusief soep en broodjes vooraf, kipcordanblue met rijst, gebakken aardappelen en salade en een klein desert met drinken voor nog geen USD 10 voor beide. Ja, eten en drinken hier in Colombia is echt spot goedkoop en je kunt hier prima eten. Na het eten om een uur 21:30 uur zijn we terug op de kamer, nog even een koude verfrissende douche en dan op tijd naar bed. Hopelijk kunnen we een beetje goed slapen hier. Morgen hebben we geen plannen, beetje rustig aan doen morgenochtend en dan maar eens kijken wat we hier eventueel de komende dagen in de buurt willen ondernemen ....

Dinsdag 19 juli 2016
Ik was er vanmorgen al weer op tijd uit, maar ja .... What else is new? Gelukkig bestaat er zoiets als Wifi en kan ik op mijn gemak even onze laatste foto's uploaden op onze reisblog, zo zijn we weer even helemaal bij. Om 10:00 uur besluit ik maar terug te gaan naar de kamer en dan is ook Sander wakker. Effe douchen en daarna maar even kijken of we bij het bakkertje op de hoek wat kunnen scoren voor het ontbijt. Lekker hoor even een dagje rustig aan. Daarna lopen we nog even een rondje door het plaatsje, lopen we nog even door de shoppingmall en informeren we onderweg nog op een paar plekken voor wat excursie mogelijkheden. We hebben gehoord dat je hier in de buurt op een mooie locatie kan Parapente (Paragliden). Ze schijnen van over de hele wereld hier heen te komen om dat hier te doen en tja, nu doet zich het feit voor dat wij hier toevallig al zijn .... Kortom, we boeken voor morgen een uitstapje Paragliden boven een canyon! Uhm, ja .... Morgen om 08:30 uur moeten we bij het tourist information zijn waar we worden opgehaald, uurtje rijden richting de canyon, Paragliden en dan als het goed is komen we begin van de middag weer terug in San Gil. Ik ben benieuwd. Sander heeft het ooit eerder gedaan in Nepal, maar voor mij wordt het de eerste keer. Verder besluiten we om voor overmorgen nog een stukje te gaan raften op de rivier hier vlakbij. We hebben dit keer gekozen voor de ietwat rustigere optie met raften, zodat we ook nog wat kunnen meekrijgen van de omgeving hier. Tja, voor de prijs hoef je het hier niet te laten want excursies zijn hier echt spot goedkoop. Als het 's middags wat begint te regenen gaan we terug naar de accommodatie en Skypen we nog even met Dienie, Theo en Marrie en Dim, want ja door onze trekking vorige week is dat ook weer even geleden. Dan lopen we nog een kort rondje in het plaatsje en 's avonds eten we in het zelfde restaurantje als gisterenavond. Daarna nog even wat internetten en nog maar een keertje een beetje op tijd naar bed vanavond. Morgen om 07:30 uur moeten we weer op voor een nieuw avontuur.

Woensdag 20 juli 2016
Om 07:30 uur gaat de wekker. We moeten er uit want om 08:30 uur moeten we ons melden voor het Paragliden bij het tourist information, waar we worden opgehaald. Na een koude douche lopen we even langs het bakkertje voor ons ontbijt, met dit keer wel lekkere koffie. Als we richting het tourist information lopen, passeren we een grote optocht. Het is erg druk in de straten en als wij bij het boekingskantoortje komen, horen we dat het vandaag Dia del Indepencia is, oftewel bevrijdingsdag. Vandaar gisterenavond en vannacht het vuurwerk en de schoten die we hoorden. We worden op tijd opgehaald door een busje wat ons, samen met nog drie Denen brengt naar vertrekpunt van onze sprong in het diepe. Het is eerst ruim een uur rijden voor we op de plek aankomen, een schitterende route door de bergen EN dit keer bij daglicht! Het gebied waar we gaan Paragliden ligt vlakbij een National Park en in een canyon, een schitterend gebied. Nadat de pilots alles hebben uitgelegd volgt er een korte briefing. We vliegen, of misschien beter gezegd, we zweven in twee groepen. De eerste drie zijn de twee Deense meiden en nog een ander meisje. Leuk om te zien hoe zij de berg af lopen en binnen de kortste keren hoog in de lucht zweven. Als zij na circa een half uur terug zijn, is de beurt aan ons. Sander vertrekt als eerste, gevolgd door mij en daarna de Deense jongen. Zodra we zijn vastgekoppeld aan onze pilot moeten we mee rennen de berg af. Tja, toch een beetje een vreemde ervaring .... Maar voor je het weet hang je in de lucht en zweef je hoog tussen de bergen en de vogels. WOW! Wat prachtig dit! Tja, en dan te bedenken dat ik echt wel hoogtevrees heb, maar daar merk je als je eenmaal vrij van de grond bent niets van (of nou ja .... bijna niets). Ik tref het met mijn pilot, want hij heeft blijkbaar geen haast en neemt alle tijd om mij een groot deel van het gebied te laten zien. Als hij door heeft dat ik echt wel aan het genieten ben, zoekt hij het nog hoger op en gebruikt de termiek om boven de wolken te vliegen. Colombia, en met name dit gebied, schijnt een van de beste plekken ter wereld te zijn om te Paragliden. Door de goede termiek kunnen ze hier tot circa een kilometer hoogte vliegen. Mijn pilot geeft op een gegeven moment zelfs aan dat we op 1.200 meter hoogte vliegen. Uhm .... ja, best hoog dus! De anderen blijven allemaal wat lager vliegen en als mijn pilot de landing inzet en aangeeft dat ik mijn benen recht vooruit moet steken, blijkt dat de anderen inmiddels al terug zijn. Een zachte landing gelukkig. WOW! Wat een supergave ervaring dit! Al snel blijkt dat ik echt wel de juiste pilot getroffen heb, zowel Sander als de Deense jongen waren met 20-21 minuten weer terug met beide benen op de grond, mijn rit duurde 30 minuten! Als alle pilots hun spullen weer hebben ingepakt, rijden we weer terug richting San Gil waar we tegen 13:00 uur aankomen. We zoeken even een tentje op om wat te drinken en te lunchen en daarna lopen we even naar het park van San Gil. Een park, eigenlijk heeft het meer weg van een botanische tuin, wel echt heel mooi. Helaas begint het na een uurtje of zo te regen en moeten even schuilen. We ontmoeten nog een meisje uit Nederland die hier vijf weken in haar eentje aan het rondreizen is en daarna lopen we terug naar ons hotel. Nog even wat internetten en even een poosje relaxen op de kamer. Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een Steak restaurant een eindje verderop en op dit moment zitten we in de lounche bij de receptie nog even te internetten en het reisverslag bij te werken. Morgen gaan we eerst nog even een stukje raften op de rivier hier vlakbij en daarna willen we richting Barichara, een coloniaals plaatsje zo'n 20 kilometer verderop, waar we via Booking.com een accommodatie hebben geboekt voor minimaal twee nachten.

Donderdag 21 juli 2016
Al voor de wekker om 08:00 uur zijn we beide wakker, om 09:00 uur moeten we bij het tourist information zijn voor de pick up voor het raften. Vooraf lopen we nog even langs het bakkertje voor een broodje en een bak koffie. Als we aankomen kunnen we mooi onze grote backpacks daar achterlaten tot we terug zijn vanmiddag, want we hebben inmiddels uitgecked. We rijden eerst naar het kantoortje vanwaar we vertrekken, samen met nog zo'n 10 anderen, dus twee rafts vandaag. Wij treffen het en delen de raft met drie locals uit Colombia, een vader, moeder en dochter, voor alle drie de eerste keer. Zowel de vader als de dochter spreken beide goed Engels, dus dat is wel erg handig want de gids spreekt vrijwel alleen Spaans .... Het blijken heel leuke lui te zijn en dat maakt het raften voor ons op een grade 3 tocht, toch net nog wat leuker. In Jinja (Uganda) hadden we geraft op de Nijl met grade 4 en 5 (de hoogste rapids waar je op kan raften). In de buurt van deze plaats San Gil is er ook een rivier waar je met grade 4 en 5 kon raften, veel heftiger dus, maar wij hadden 2 stellen gesproken die allebei uit de boot waren gevallen en volgens hun zeggen een bijna dood ervaring hadden. Dus vandaar vandaag toch maar voor een mildere variant van raften gekozen. De route voert zo'n 10 kilometer stroomafwaarts, telt de nodige rapids grade 3 en voert door een mooi gebied. Totaal duurd de tocht ruim anderhalf uur, dus een prima tijdverdrijf. Tja, het raften hier is zo spotgoedkoop (€ 7,50 per persoon) dat we het niet konden laten. De gids weet er een leuke tocht van te maken en we hebben het prima naar ons zin. Aan het einde van de tocht wisselen we e-mail adressen uit met de Colombianen. Dan lopen wij terug naar het tourist information waar we ons nog even kunnen omkleden en in droge kleren hijsen voordat we richting het busstation lopen voor de bus naar Barichara. Als we aankomen blijkt er binnen 10 minuten een bus te vertrekken, de rit duurd circa een half uur. Als we aankomen in Barichara lopen we eerst naar het hostel wat we hebben geboekt voor de komende twee nachten. Het blijkt een prima plek te zijn en voor zover het er op dit moment uit ziet vrij rustig .... Als we gesettled zijn lopen we het plaatsje in en zoeken we eerst even een bakkertje op voor de lunch. Daarna lopen we nog zo'n twee uurtjes door het historische plaatsje, wat super mooi gelegen is in de bergen. We bezoeken nog een parpiermakerij in het dorpje, waar we uitleg krijgen over het hele proces. Eigenlijk waren ze vandaag gesloten, maar voor ons wilde ze graag een uitzondering maken. We kregen zelfs een Engelstalige rondleiding en een uitnodiging om morgen een papieren lampen tentoonstelling bij te wonen, hoe leuk is dat? Nooit geweten dat je papier kan maken van zoveel verschillende soorten planten. Hier werd vooral papier gemaakt van de Ficus en de annanas plant. Tegen 16:15 uur zijn we weer terug bij onze accommodatie, kleden we ons nog even om voor een verfrissende duik in het zwembadje en daarna Skypen we nog even met Dienie. Voor we wat gaan eten in het plaatsje nemen we een wederom koude douche, maar dit keer hebben we een badkamer buiten op een binnenplaatsje met een boom in het midden. Tja, dat heeft ook niet elke badkamer he? We zoeken nog even wat foto's uit voor op Facebook en tegen 19:00 uur zoeken we dan maar weer een restaurantje op. Helaas niet in een keer het goede zo blijkt al snel, als blijkt dat we tot twee keer een vrijwel koude pizza geserveerd krijgen. Tja, hoe moeilijk is dat? Dan besluiten we maar een ander restaurantje op te zoeken, waar we uiteindelijk heerlijk eten. Een super klein restaurantje met drie tafeltjes, maar een eigenaresse die met passie verteld over wat zij voor ons kan maken. Heerlijk! Het is tegen een uur of 21:15 uur als we weer terug zijn op onze kamer, nog even koffie zetten en dan nog even een poosje wat relaxen op de kamer.

Vrijdag 22 juli 2016
Jammer, vanmorgen zijn we beide al tegen 06:00 uur wakker. Onze kamer blijkt toch niet echt de rustige kamer die we hadden gehoopt .... Met het steegje langs onze kamer wat 's ochtends bijna een drukke doorgaande weg blijkt, is het alsof de auto's en brommers rechtstreeks onze kamer in rijden. Nee, hier gaan we dus niet nog een nacht langer blijven. Als ik bij de eigenaar ons beklag doe kunnen we zonder probleem verhuizen naar een andere kamer. Echter als Sander even later nogmaals benadrukt dat we een rustige kamer zoeken, krijgen we te horen dat ook de nieuwe kamer luidruchtig is, namelijk vanwege een waterpomp die er naast staat. Nee, dat is ook geen optie dus. Zonder pardon biedt de man aan dat we voor de afgelopen nacht niets hoeven te betalen en dat we gerust een andere accommodatie kunnen zoeken, zonder dat er kosten voor annulering voor de tweede nacht in rekening worden gebracht. Tja, en wat doe je dan? Tassen maar weer inpakken en voor plan B gaan. Blijven we hier in dit plaatsje, wat we eigenlijk gisteren wel hebben gezien of reizen we vandaag verder naar onze volgende bestemming, Villa de Leyva? We kiezen voor het laatste, tja nu zijn we toch al vroeg wakker dus kan een reisdagje er ook wel bij .... Om 08:05 uur staan bij het bakkertje en om 08:30 uur hebben we de eerste bus, terug naar San Gil. We worden na ruim drie kwartier door de chauffeur afgezet op het grote busstation, vanwaar we de volgende bus nemen naar Tunja, een rit van van nog eens zo'n vijf uur. In Tunja hadden we een rechtstreekse aansluiting voor de laatste bus naar Villa de Leyva. Tijdens de laatste rit van zo'n 50 minuten hebben we tot twee keer toe paspoortcontrole gehad in de bus. Nog voor we Tunja uitreden door de politie en net voor we in Villa de Leyva waren een militaire controle. Dit hebben we in de afgelopen tweeëneenhalve week nog niet eerder gehad, maar ja ze zullen er wel een reden toe hebben. Als we rond 16:45 uur aankomen op het busstation gaan we op zoek naar een geschikte accommodatie voor de komende dagen en hopelijk dit keer wel een wat rustigere accommodatie. We bekijken een paar locaties en al snel vinden we een geschikte accommodatie. Hopelijk houden we hier wel een paar nachten uit. Tja, het gebeurd toch best nog wel eens dat de accommodatie niet helemaal is wat het lijkt. Maar ja, wat wil je ook als je ruim 210 nachten in verschillende hotels, hostels, B&B, lodges en op campings overnacht .... Anyhow! De bedoeling is dat we hier drie nachten blijven. 's Avonds lopen we voor het donker is nog een rondje door het plaatsje en gaan we weer op zoek naar een restaurantje .... nog zo'n uitdaging. Wat een leuk plaatsje dit, mooie witte huisjes en gebouwen met Coloniaalse balkonnetjes, erg sfeervol. Op het Plaza Mayor, het centrumpunt van het plaatsje, is het gezellig druk en zijn er voldoende barretjes te vinden. Omdat wij ook hier de restaurantjes uit de Loney Planet niet meer kunnen vinden (tja, daar heb je dan ook zo lekker veel aan!), belanden we uiteindelijk in een wat voor Steak House door moet gaan restaurant. Uhm ja, jammer alleen dat je voor veel te duur je eten bijna niet op je bord ziet liggen. Nee Erik en Michelle, dan kun je beter in Zwijndrecht Spareribs gaan eten. Maar ja, we hebben weer gegeten, we hebben een slaapplaats en we hebben weer een lange busrit achter de rug .... Tja, de dag van een backpacker is weer compleet. Als we terug zijn bij het hotel gaan we nog even bij de receptie zitten, zodat we nog even wat kunnen internetten, zo kunnen we mooi nog even kijken wat we de komende twee weken nog willen ondernemen in Colombia. EN daarna een heerlijk warme douche voor we ons bed in duiken. Heerlijk zeg na twee weken weer eens een warme douche! Wel zo fijn, want hier in de bergen is het vanavond toch wel een stuk kouder als wat we afgelopen weken gewend waren (19 graden Celsius). Brrrr.

Zaterdag 23 juli 2016
Vanmorgen konden we gelukkig wel wat uitslapen. Ik ben om 07:30 uur wakker maar blijf toch nog maar even een uurtje liggen dit keer. Sander roep ik om 09:15 uur voor het ontbijt, maar ook die was al wel even wakker. Na het ontbijt gaan we even douchen en pakken we ons dagrugzakje en lopen richting een leuke markt vlakbij. Leuk om hier alle locals bezig te zien, toch altijd wel een leuk onderdeel van reizen zo'n markt. De locals zitten al vroeg (10:30 uur) volop aan het bier en te genieten van warm vers gegrild vlees en vette worst. We proberen nog wat (voor ons) nieuw fruit uit en lopen hier een tijdje rond. Gelukkig is het hier overdag, zo blijkt, wel weer lekker zonnig weer en een prima temperatuur voor een korte broek. Verder lopen we nog een keer het plaatsje door en zoeken een leuk koffietentje voor een heerlijke bak koffie en een stuk Cheese Cake. We proberen onderweg gelijk even rond te kijken of we voor vanavond nog een geschikt restaurantje zien. Het is tegen een uur of 15:00 als we teruglopen naar onze accommodatie. We werken nog even ons nieuwe reisplannetje uit voor Colombia en besluiten toch ook Madelin en Guatape nog aan te doen. Dat betekend nog even een binnenlandse vlucht boeken van Madelin naar Bogota op 4 augustus. Tja, voor zo'n € 50 per persoon vliegen we in iets minder als een uur richting Bogota, terwijl we er met de bus ruim 9 uur over zouden doen. Omdat we vanmiddag de lunch maar over hebben geslagen, gaan we vanavond op tijd even een hapje eten. Een restaurantje wat we vanmiddag hebben uitgezocht, twee blokken van de accommodatie en, zo blijkt, waar we heerlijk hebben gegeten. Ik bestelde een heerlijke Steak (en die kreeg ik ook), Sander had wat meer moeite met de bestelling .... Hij had zin in Steak bereid met verschillende tropische vruchten, alleen toen de ober hem vroeg welke tropische vrucht (Sander kan nooit zo goed keuzes maken), besloot hij toch maar Forel te bestellen .... Ja precies, .... dat was nou precies ook de reactie van de ober. Maar, zo zegt Sander zelf, de Forel smaakte uitstekend! Na het eten hebben we nog even een rondje gelopen in het plaatsje, zijn we nog koffie wezen drinken in het zelfde koffietentje als vanmiddag en hebben we nog zeker een half uur staan luisteren bij een straatmuzikant. Nu is het zo'n 20:45 uur en zijn we al weer even terug in het hotel. Even een avondje een beetje relaxen op de kamer. Morgen willen we een wandeling maken naar een paar watervallen en even kijken wat we verder nog in de buurt kunnen ondernemen, want maandag willen we weer verder reizen richting Bogota.

WEEK 31
Zondag 24 juli 2016
07:30 Uur was het vanmorgen toen ik eruit was. Nog maar even bij de receptie gaan zitten en nog even wat internetten. Om 09:15 uur maak ik Sander wakker om te gaan ontbijten. Na het ontbijt willen we een wandeling maken die begint zo'n 1,6 kilometer bij het hotel vandaan en gaat de bergen in richting een waterval, onderweg zou je een paar mooie uitzichten hebben over het stadje. Helaas regent het als we tegen 10:30 uur klaar zijn met ontbijten en beide gedouched hebben. Dan besluiten we eerst nog maar even met Dienie te Skypen en tegen de tijd dat we klaar zijn is het droog. Regenkleding mee en wandelen dan maar. De route is slecht aangegeven en een aantal keren dachten we dat we echt niet verder konden vanwege de overwoekerde paden, maar nee .... het pad liep gewoon door. De waterval, of nou ja, beter gezegd een waterstoompje horen we wel maar kunnen we nauwelijks ontdekken. Wel heeft de route naar boven een paar mooie uitzichtpunten over het plaatsje, dus ja helemaal voor niets zijn we hier ook niet heen gelopen. We lopen er totaal zo'n twee uur op, daarna lopen we terug richting het Plaza Mayor en gaan we op zoek naar het Franse bakkertje waar we even wat lunchen en koffie drinken. Inmiddels is het een uur of 15:15 uur als we besluiten toch ook nog maar een bezoekje te brengen aan het Fosil Museo. Zowel op het busstation als bij het tourist information lijken ze geen van allen te weten hoe we er zonder taxi kunnen komen, maar zelf komen we erachter dat er gewoon een busje gaat die er vrijwel langsrijdt onderweg naar een ander plaatsje. Uiteindelijk betalen we COP 2.000 per persoon (omgerekend zo'n € 0, 60) en worden we in circa 15 minuten vrijwel voor de deur van het museum afgezet. Het Fosil Museo staat bekend vanwege de vele fosielen opgravingen hier uit de regio. De belangrijkste trekplijster hier is een fosiel van een Dinosauriër, een 120 miljoen jaar oude Baby Kronosaurus, de werelds meest complete van de prehistorische zeereptielen. Het museum is hier gebouwd waar in 1977 het imposante Fosil is gevonden. Nadat we het museum bekeken hebben (het is ongeveer zo groot als de helft van een sporthal), lopen we terug richting de weg in de hoop hier weer een bus terug te kunnen nemen. Het is mooi weer dus besluiten we maar vast een stukje te lopen in de goede richting .... Helaas, geen bus meer gezien! Uiteindelijk hebben we dus de hele weg terug gelopen, zo'n 6 kilometer terug richting Villa de Leyva. Maar het scheelt, het was droog, het zonnetje scheen en het was een mooie route. Net voor we Villa de Leyva inlopen nemen we nog een korte zijtak richting het Casa Terracota, oftewel het Terracota Huis. Het heeft veel weg van een van de vele Gaudi huizen uit Barcelona, maar dan veel kleinschaliger. Het huis is open voor bezoekers en je kunt er vrij rondkijken, super leuk! Daarna lopen we verder terug richting het Plaza Mayor, waar we richting het restaurantje lopen waar we gisteren heerlijk hebben gegeten. Helaas blijkt dit niet open te zijn op zondagavond en moeten we dus alsnog op zoek naar een ander restaurantje. Gelukkig vinden we er vrij snel eentje waar we prima eten. Tja en dan tegen 20:00 uur maar eens terug richting ons hotel, we zijn inmiddels al wel een poosje op pad. Vanavond weer even onze backpacks inpakken, want voor morgenochtend om 09:00 uur hebben we de bus naar Bogota gereserveerd.

Maandag 25 juli 2016
Het is 07:30 uur als de wekker gaat, douchen, ontbijten en op naar het busstation. Om 09:00 uur hebben we de bus, een rechtstreekse bus naar Bogota. Een rit van zo'n 4 uur, want met name het laatste stuk de stad in neemt nogal wat tijd in beslag. Maar goed, de bussen zijn allemaal wel comfortabel hier in Colombia, dus het is prima te doen. De eerste helft van de route slingerd flink door de bergen, een mooie route, ja dat wel .... Als we rond 13:00 uur aankomen op het busstation informeren we eerst even voor de bussen richting naar Salento voor morgen. Tja, het is altijd de vraag .... Hoe komen we er? En misschien nog wel belangrijker, hoe komen we er weer weg? Hoe lang duurd het voor we een geschikte accommodatie hebben gevonden? En niet te vergeten, waar eten we vanavond? Als we voor morgen ons buskaartje hebben gekocht richting Salento, tot aan Armenia, weten we dat we morgenochtend in elk geval uiterlijk weer om 09:00 uur hier op het busstation moeten zijn voor de bus van 09:15 uur. Eerst nu een taxi naar ons hotel in het historische centrum, eentje die we dit keer hebben geboekt via Booking.com, wel zo handig in een grote stad. De taxirit duurd nog zo'n 25 minuten en bijna zitten we in een car crash, maar het loopt gelukkig net goed af. Een beetje opgefokte taxichauffeur, dat dan wel, maar tegen 13:45 uur zijn we bij het hotel. Helaas is de kamer nog niet gereed voor check-in, dus laten we de backpacks achter en gaan we eerst even op zoek naar een broodjeszaak voor de lunch. Daarna gaan we nog tot 18:30 uur zo'n beetje de stad in, om nog wat Bogota te verkennen. We zijn er nu een halve dag en aan het einde van onze Colombia reis zullen we hier nog eens anderhalve dag doorbrengen. We lopen wat door het oude centrum en brengen een bezoek aan het Botero museum, een Colombiaanse kunstenaar geboren in Medelin die bekend staat om zijn kunstwerken van ronde vormen, waaronder dikke mensen. Het is heerlijk weer vandaag, alleen de terasjes zijn schaars. Uiteindelijk lopen we tegen een uur of 18:30 uur terug naar ons hotel, is de kamer dan wel gereed en kunnen we vervolgens op zoek naar een restaurantje. Waren er vanmiddag nog voldoende restaurantjes te ontdekken in de straat, alles lijkt nu wel dicht, helaas. Dan maar een snelle hap, op de hoek bij een Chinees en daarna weer terug naar de kamer, helemaal prima. Vanavond maar een beetje op tijd naar bed, want morgen moeten we er ook weer op tijd uit ....

Dinsdag 26 juli 2016
Heerlijk geslapen vannacht, dus we kunnen er weer even tegen. Om 07:30 uur gaat de wekker, want om 08:15 uur hebben we een taxi besteld om ons weer bij het busstation af te zetten voor de bus naar Armenia. Na het ontbijt laten we de taxi iets eerder komen en uiteindelijk zijn we om 08:30 uur al op het busstation. Ruim op tijd want onze bus vertrekt pas om 09:15 uur is de bedoeling. Met een kleine vertraging vertrekken we uiteindelijk om 09:30 uur voor een lange busrit van zo'n 7,5 uur. Het duurd zo'n anderhalf uur voordat we uiteindelijk de stadschaos achter ons laten en de snelweg bereiken. Nee, geen snelweg als bij ons, maar grotendeels niet meer als een tweebaansweg. Colombia is echt een schitterend mooi, bergachtig land en de route is dan ook alles behalve saai. We hebben een comfortabele bus, prima stoelen en Wifi aan boord, ideaal dus om op de iets minder interessante stukken alvast even wat accommodaties te vergelijken op Booking.com. Na 4 uur houden we een lunchstop van drie kwartier, waarna we de route weer vervolgen, nu met de tweede chauffeur aan boord. Vrijwel het gehele tweede deel van de route gaat door een schitterend berggebied. De hoogste toppen die we bereiken bedragen meer dan 3.000 meter en we gaan dus alles behalve snel. Maar ja, het is echt adembenemd mooi hier en dus vermaken we ons prima. Voor we het in de gaten hebben is het tegen een of 17:00 uur als we na ruim 7,5 uur aankomen op het busstation in Armenia. In de bus hebben we ons even ingelezen en we hebben besloten vandaag direct maar door te reizen naar Salento, een klein bergdorpje tussen de koffieplantages waar we graag een paar nachten willen blijven. We stappen over op een klein busje voor de laatste 26 kilometer, nog een klein uurtje de bergen in. Als we om 18:15 uur aankomen in Salento, lopen we rechtstreeks naar een van de hotels van Booking.com. Het hotel blijkt super centraal gelegen aan de Plaza en ziet er echt super mooi uit. Wij kiezen een rustige kamer aan de achterkant van het hotel en met een mooi groot dakterras. Het is hier super rustig in het hotel er zijn maar drie kamer bezet, ongelooflijk want het is echt een heel mooi hotel en het kost bijna niets, USD 27 per nacht. Anyhow! Helemaal fijn dat we zo snel een mooie accommodatie hebben gevonden. Ik denk dat we het hier de komende paar dagen wel even uithouden. 's Avonds lopen we nog een klein stukje het plaatsje in en eten we in een leuk Italiaans restaurantje. Wat een leuk plaatsje dit zo te zien. Na het eten gaan we terug naar onze kamer en drinken we nog even koffie op ons dakterras. Daarna gaan we naar de kamer, nog even een beetje relaxen en bijkomen van de lange busreis. Morgen eerst maar eens even lekker uitslapen en daarna zien we wel weer ....

Woensdag 27 juli 2016
Wat een heerlijk rustig hotel en wat een lekker bed. Vanmorgen eerst eens een keer lekker uitgeslapen. Ik was er zelfs pas om 08:30 uur uit en dat wil heel wat zeggen .... Sander is nog even lekker wat langer blijven liggen, terwijl ik lekker op ons prive terras geniet van het schitterende uitzicht. Nog even Skypen met Theo en Marrie en Dim, als ook Sander om het hoekje komt kijken om een uur of 10:30. Na het Skypen gaan we even langs een bakkertje voor ons ontbijt en daarna lopen we richting een van de vele coffeefarms. Een leuke wandeling van zo'n 50 minuten. Tja, we moesten wel een beetje doorlopen want om 13:00 uur was er een rondleiding zo hadden we gelezen. Maar we waren op tijd, precies zo'n vijf minuten over zullen we maar zeggen .... We kregen een uitgebreide rondleiding over de plantage met uitleg in het Engels (wel zo handig) en om onze koffie te verdienen na afloop van de rondleiding moesten we zelf koffiebonen plukken. Tja, je moet er wat voor over hebben om een heerlijke bak Colombiaanse klasse koffie te mogen drinken. Super leuk om te zien hoe enthousiast iemand kan vertellen over hun koffie. De coffeefarm ligt in een schitterende omgeving, op een hoogte van zo'n 1.780 meter, volgens de gids een uitstekende hoogte voor de beste koffie ter wereld .... Colombia staat na Brazilië en Vietnam op nummer drie van de vier meest koffie producerende landen (> 75%) van de wereld. Na afloop van de rondleiding wordt er heerlijke verse koffie gemaakt en mogen we allemaal proeven. En, als flinke koffie drinker, kan ik wel stellen dat dit inderdaad wel heerlijke koffie is. Het is inmiddels tegen 15:00 uur als de rondleiding erop zit en wij besluiten via een andere weg terug te lopen in circa 45 minuten naar de doorgaande weg, waar we vervolgens een lokale bus pakken terug richting Salento. Dan drinken we nog wat in een leuk tentje en lopen we nog een rondje door Salento en genieten nog van twee mooie uitzichtpunten over het plaatsje en de Cocora Valley. Tegen 17:15 uur zijn we weer terug bij onze accommodatie, tijd om nog even een poosje te relaxen voordat we vanavond weer op zoek moeten naar een restaurantje. Morgen willen we naar de Valle de Cocora. Net terug van het eten. Toch bijzonder dat je in een restaurantje keuze hebt uit soep vooraf, gevolgd Forel of Chorizo met rijst, groente en gebakken banaan en ranja voor nog geen € 2 per persoon. Nog gekker is het, als terwijl wij zitten te eten, de eigenaar tientallen mensen de deur moet wijzen omdat alles op is. Ik zeg, goede zaken gedaan???