Week 19 Europa camperreis 2022

Zondag 14 augustus. Inderdaad gisterenavond na zonsondergang en vannacht was het hier super rustig en aarde donker. Als ik om 6:30 uur uit ben en met de koffie nog even rustig voor me uit zit te turen, komt de eerste bezoekster van de begraafplaats al voorbij lopen, dezelfde mevrouw die gisterenavond ook hier was. Rond 7:30 uur komt er een mannetje op een brommer en die parkeert deze in Olijfboomgaard, hij lijkt de eigenaar te zijn. Ik maak Sander maar  wakker en we besluiten om de was af te halen, de spullen in te pakken en op tijd verder te gaan. Net op het moment dat wij denken dat de man er niet zo blij mee is dat we hier staan, komt hij naar ons toe om vriendelijk gedag te zeggen en krijgen we een paar handen vol heerlijke zoeten Vijgen uit zijn boomgaard. Hij vindt het helemaal prima dat we hier staan en vraagt waar we vandaan komen. We staan even met de man te praten en dan loopt hij weer weg. Wij besluiten om zodra we klaar zijn toch maar te vertrekken en rijden naar een prachtig strand, het Voidokillia Beach. Het is een schitterend zandstrand in de vorn van een halve cirkel, gelegen in een mooie baai en naast de Gialova Lagoon. Omdat wij hier nog voor 9 uur zijn, is de smalle weg er naartoe nog goed te doen en is de parkeerplaats nog vrijwel leeg en het strand nog heerlijk rustig. Wij eten eerst op het strand een broodje en besluiten dan om richting de Nestor Cave te lopen voor een adembenemend mooi uitzicht over de baai en het strand. Wat een plaatje! De grot is een grote, vrij diepe grot waar je zo een stukje in kan lopen, ook weer erg bijzonder. Dan lopen we terug richting het strand waar het inmiddels al een stuk drukker is geworden. We kleden ons om en besluiten hier ook eerst even lekker de zee in te gaan. Inmiddels is het een uur of 10:45 zoiets. Rond 12 uur lopen terug over het inmiddels overvolle strand en besluiten we nog even om aan de andere kant van de zandduinen in een kleinere baai te gaan kijken en nog even het water in te gaan. Deze kleine baai is op een kleine opening van zo'n 4 meter helemaal afgesloten van de zee. Op het strandje staan wat tentjes van mensen die hier de rust hebben opgezocht. Een mooie en idyllische baai (als je iedereen even wegdenkt).  Tegen 13:30 uur lopen we terug naar de camper, die inmiddels niet meer alleen staat zeg maar..... We douchen ons even af achter de camper en rijden dan de weg terug. De weg is veel te smal voor de vele auto's die naar dit strand komen, met soms hekken en soms veel te laag overhangende Olijfbomen, dus de weg terug naar de hoofdweg is zenuwslopend. Gelukkig gaat alles goed en komen we er weer zonder kleerscheuren vanaf. Het is niet dat de wegen hier op de Peloponesos smaller zijn als in het noorden van Griekenland, het is vooral de drukte en het vele verkeer wat het rijden op deze smalle wegen hier een stuk uitdagender (lees soms onmogelijk) maakt. Onze volgende stop is bij Nestor Palace, een archeologische site die heel bijzonder blijkt te zijn volgens de omschrijving en die alles behalve druk bezocht is. We vullen eerst water bij en lunchen even op de parkeerplaats in de schaduw, voordat we de site bezoeken. Wij weten hier wat tijd in te lopen, want i.p.v. de twee uur wat wij gelezen hadden, hebben wij het na een half uurtje echt wel gezien. Het is een mooie site, met een prachtige ligging, maar ja...... voor ons blijven het stenen zeg maar. We vervolgen onze route en rijden eerst terug richting de hoofdweg langs de kust en rijden dan verder. Omdat een eindje verderop de hoofdweg is afgesloten en ze hier van omleidingsborden nog nooit gehoord hebben, volgt een zoektocht door de bergen en door kleine dorpjes naar ons uiteindelijke doel, Kyparissia. We maken hier een stop in het plaatsje, kijken even aan het strandje en bij de haven en besluiten dan hier een restaurantje op te zoeken om eerst wat te eten. Daarna gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Op Park4Night hebben we een plek gevonden aan het strand waar je in een groot gebied je eigen plekje zou kunnen vinden in alle rust en ruimte. Nou, dat blijkt heel anders uit te pakken...... Het blijkt een groot terrein tussen duinen en naaldbomen waar vrij camperen officieel wordt gedoogd. Het staat hier vol met campers, tentjes en alles wat enigzins de naam van campeermiddel mag hebben. Het is er onwijs druk, sommige hebben complete tentenkampen opgebouwd en het is hier drukker als op menig camping volgens ons. Nee, hier gaan we niet staan. We rijden ca. 3 kilometer over het terrein en verbazen ons over de drukte. Wij besluiten daarna onze route nog even te vervolgen en rijden een stukje het binnenland in, dan maar zelf op zoek naar een geschikt plekje om te overnachten. We rijden nog zo'n 20 kilometer door en vinden dan een plekje, wederom naast een klein kerkje met een mooi uitzicht op de kust. Oké, het is zeker niet de mooiste plek van onze reis, aardig dicht langs de weg die vanavond toch nog best aardig druk blijkt te zijn, maar gelukkig na 22 uur en vannacht wel rustig blijkt te zijn, maar een prima overnachtingsplek op doorreis zeg maar. Tja, je kan niet altijd 6 gooien.....

Maandag 15 augustus. Gelukkig bleek de weg vannacht en vanmorgen toch rustiger als verwacht en hebben we slechts een enkele auto voorbij horen komen. Als we eruit zijn en hebben ontbeten vetrekken we rond 9 uur. Vandaag en morgen staat een mooie route door de bergen met een bezoek aan een zestal bergdorpjes op het programma. Een route van totaal zo'n 154 km over slingerwegen door de bergen, met weggetjes door de smalle straatjes van de bergdorpjes en onderweg adembenemende uitzichten. De eerste stop is bij Orchalia, de archeologische site Bassae op 1131 meter hoogte, waar we een bezoek brengen aan de oude Tempel van Apollo Epicurius uit de 5e eeuw voor Christus. Het is de meest bestuurdeerde tempel uit de oudheid en staat sinds 1986 op de Unesco wereld erfgoedlijst. Er is een grote witte tent omheen gebouwd, waarin de werkelijk prachtige tempel is te bewonderen. De witte tent zie je al in de verte opdoemen bovenop een berg als je aan komt rijden en ziet er wat lachwekkend uit, maar dit is de enige manier om dit unieke exemplaar te behouden van verval door wind en regen. En ja, deze site maakt echt indruk op ons, wat een mooie stop. Onze tweede stop is in het bergdorpje Adritsena, een klein bergdorpje met oude huisjes. We parkeren net voor we het dorpje inrijden, om de kleine, smalle straatjes iets te mijden en lopen dan het dorpje door. Op de terrasjes van de kleine taverna's is het een drukste van jewelste, het blijkt een nationale feestdag voor de Grieken te zijn (Maria Hemelvaart). Super leuk om te zien dat de Grieken dit met familie en vrienden buiten vieren. Na een korte stop vervolgen we onze route weer en onderweg stoppen we ergens om even wat te lunchen. Het derde bergdorpje dat we bezoeken op de route is Karythea dat weer een stuk lager gelegen is op 482 meter. Het dorpje is gelegen boven een bergengte en is bekend vanwege een 15e eeuwse brug over de Alfios. Wij moeten moeite doen om de brug te vinden en er blijkt weinig meer van over, we hebben deze reis in Noord Griekenland wel mooiere bruggen gezien..... We lopen hier ook naar een oude burcht, vanwaar we een mooi uitzicht hebben over het dorpje en de bergen er omheen. Dan lopen we weer terug naar de camper en rijden we verder tot aan het bergdorpje Stemnitsa op 946 meter hoogte. Het dorpje staat bekend om zijn middeleeuwse kerken. Ook hier parkeren we de camper weer net voor we het dorpje inrijden en gaan we te voet verder. We ontkomen er in de bergdorpjes niet aan, om na ons bezoek toch één keer door de vaak veel te smalle straatjes te rijden, in de hoop op geen of heel weinig tegenliggers, maar dat blijkt meestal niet te lukken. We zijn altijd weer blij als we de dorpjes door zijn en de wegen gelijk weer iets breder worden. Tja, het rijden in de bergen in Griekenland blijft uitdagend zullen we maar zeggen...... Inmiddels is het een uur 18 en besluiten we dat vier bergdorpjes op één dag wel genoeg is en gaan we op zoek naar een overnachtinggsplekje net voor Dimitsana, het vijfde dorpje op de route. We nemen een zijweggetje nog hoger de bergen in en net na de laatste haarspeldbocht naar boven vinden we een plek met een schitterend uitzicht langs de kant van de weg. De weg loopt dood in het plaatsje Zigovisti op 1043 meter hoogte, wat 1 kilometer verderop ligt. De weg is super rustig en het uitzicht fenominaal. Kunnen we hier mooi even bijkomen van de inspannende, maar schitterende route van vandaag. We hebben vandaag 110 kilometer gereden door de bergen, over smalle wegen en door de smalle weggetjes van bergdorpjes en dan is dat best veel. We maken Macroni en genieten verder deze avond van het uitzicht, de stilte en de sterrenhemel. Het koeld hier wel behoorlijk af 's avonds, dus rond 22 uur besluiten we nog even te gaan douchen en dan nog even in de camper te gaan zitten, het is buiten inmiddels nog 19 graden.

Dinsdag 16 augustus. Vandaag dag twee van onze route langs bergdorpjes. Ik ben er om 7 uur uit en Sander om 8:30 uur. Nadat we hebben ontbeten, vervolgen we onze route en de eerste stop is het bergdorpje Dimitsana, zo'n 5 kilometer verder. Dimitsana is bekend vanwege de grote herenhuizen en blijkt een gezellig bergdorpje, wat druk bezocht is met verkeer. Als we door de smalle straatjes lopen vragen wij ons werkelijk af hoe de locals dit doen. We lopen in steegjes waarvan wij van mening zijn dat je er echt niet met de auto kan rijden, maar niets blijkt minder waar als we bovenaan komen staan er gewoon 5 auto's strak geparkeerd langs de huizen. Ik ben blij dat onze camper op de parkeerplaats voor het dorpje staat geparkeerd en hou mijn hart vast om straks niet te veel tegenliggers tegen te komen als we de route vervolgen en wel door het dorpje moeten rijden. Het gaat gelukkig ook hier weer allemaal goed en dus rijden we na een bezoek van uurtje of zo weer verder. We hebben even brood gehaald bij de bakker, want je inkopen doen onderweg is deze twee dagen wel lastig zullen we maar zeggen..... Geen idee hoe de locals dat hier doen, maar waarschijnlijk de rijdende bakker, groetenboer en kruidenier. Na Dimitsana is het laatste van de reeks van zes het bergdorpje Langadia, dat bekend zou zijn om zijn ambachtswerk. Wij vinden dit plaatsje het minst interessant van de zes en na een korte stop op de route rijden wij weer verder. Wij stoppen ergens onderweg en eten een broodje in de schaduw van de Olijfbomen en besluiten dan verder te rijden in de richting van Olypia. We besluiten zo'n 12 kilometer voor Olympia op tijd een overnachtingsplek te zoeken, waar we om 15 uur aankomen, een mooie plek aan een rivier waar we lekker nog even het water in kunnen. EEN NIEUW AVONTUUR - CONTACT MET DE LOCALS Maar helaas, de middag loopt toch net even anders als gepland...... Als we aankomen bij de rivier parkeren we de camper bovenaan en lopen we eerst even naar de rivier om een geschikte plek uit te zoeken en te kijken of het pad ook goed begaanbaar is, iets wat we eigenlijk altijd wel even doen. Het ziet er prima uit en we besluiten met de camper naar beneden te rijden, naar een plekje aan de rand van de rivier. De ondergrond lijkt hard en een mix van zand met kiezels, maar al snel merk ik dat de banden weinig grip hebben en doordraaien. Ja, we graven ons in met de achterwielen en komen dus niet meer weg. Daar sta je dan, zo'n 3 meter van de rivier en de camper wil geen kant meer op. Een Frans gezin zag ons en kwamen direct even kijken of ze ons konden helpen met duwen, maar dat lukte helaas niet. Gelukkig hebben we een schep in de camper liggen en we besluiten dan maar wat te gaan graven. Als we de camper wat kunnen uitgraven, wat stenen voor de wielen kunnen leggen dan zullen we er straks wel zo zelf uitkomen was onze eerste gedachte. Maar niets blijkt minder waar..... Na een uurtje graven en de camper weer zo goed als vrij te hebben, vragen we een voorbijganger met een pick up om ons te helpen. De man is van goede wil, maar heeft net wat andere ideeën als wij en we proberen nog een keer in zijn achteruit. Helaas, geen beweging in te krijgen en 5 minuten later is er van ons graafwerk niets meer over. We staan wederom diep in het zand, dit keer nog dieper als de eerste keer en we kunnen dus weer van voor af aan beginnen. Eruit trekken met de pick up gaat het niet worden, maar de man biedt aan om hulp te halen. Wij gaan weer opnieuw met de schep in de weer en een half uurtje later komt de man terug om ons te vertellen dat hij iemand met een jeep heeft geregeld die nu met een groep toeristen aan het raften is op de rivier en over een uurtje zoiets voorbij komt. Deze man komt na het raften hulp bieden. Tja, de man spreekt geen woord anders als Grieks, maar met handen en voeten kunnen wij dit eruit opmaken. Nu maar hopen dat hij gelijk heeft. Wij graven ondertussen nog even verder onder de camper, om die zo goed als vrij te krijgen, in de hoop dat de jeep ons er straks zo kan uittrekken. En ja hoor, daar komt de groep rafters en de man die ons komt helpen geeft aan dat hij over een uurtje bij ons denkt te kunnen zijn, inmiddels is het dan een uur of 18 en zitten wij dus al 3 uur vast hier. Daar gaat die ontspannen vrije middag aan de rivier. Maar goed, hulp is onderweg. En inderdaad een uurtje later verschijnt er een jonge man met zijn vrouw in een 4WD en een collega of vriend van hem, ook in een 4 WD en we gaan voor de derde poging om de camper voorwaarts eruit te trekken. Helaas lukt het ook hem niet om enige beweging erin te krijgen. Tja, dan beginnen we hem toch wel een beetje te knijpen zeg maar. Als ze ons hier nu maar niet laten staan, want dan komen we nooit weg. Nee hoor, de mannen en vrouw geven aan dat zij hulp gaan inschakelen en niet weg gaan voordat wij eruit zijn. De jonge man en vrouw spreken beide goed Engels, dus de taalbarrière met de andere is zo ook direct opgelost. Ze vragen of we genoeg water bij ons hebben en krijgen wat heerlijke zoete verse Vijgen van ze. Intussen bellen ze de doprsoudste/burgemeester van het dorp en die komt zelf met een sleepkabel en hij gaat hulp inschakelen. Er wordt een kleine tractor geregeld en die komt ons zo proberen eruit te trekken. Op ons verzoek wordt opnieuw een poging gedaan om de camper vooruit vrij te trekken, omdat we bang zijn dat anders de onderkant die we voor de derde keer helemaal vrij hebben geschept, zal beschadigen (de uitlaat en standkachel hangen redelijk laag bij de grond). Twee pogingen met de kleine tractor worden gedaan, maar er komt echt geen beweging in. De tractor graaft zich ook aardig diep in en wij zakken alleen maar verder het zand in. Nee, dit ziet er niet goed uit. En nu? De stress slaat toe, maar onze locale hulptroepen houden het hoofd koel. We krijgen te horen dat de burgemeester inmiddels een andere boer heeft gebeld en dat er een grotere tractor onderweg is. Een kwartiertje later, het moet inmiddels een uur of 19:30 geweest zijn, komt er een mega tractor de rivierbedding op rijden, een grote, groene tractor, zo eentje van trucker truck wedstrijden (we hebben helaas geen foto's meer gemaakt in dit stadium) komt ons te hulp schieten. Nogmaals vertellen de mannen ons dat achteruit eruit trekken de enige en volgens hun beste optie is. Tegen ons gevoel in, geven we ons er maar aan over want een andere keus is er ook niet. Dan maar hopen dat het goed gaat en we geen schade oplopen. De camper wordt vastgemaakt aan de tractor, ons wordt verzocht de automaat in Neutraal te zetten en achter de camper te komen staan. Zodra wij denken dat het niet gaat en we willen dat ze stoppen, zullen ze stoppen met trekken. Op hoop van zegen dus..... De burgemeester stapt achter stuur van de camper en wij staan klaar achter de camper en hopen dat dit goed gaat komen. De mannen blijken gelukkig gelijk te hebben, de tractor trekt heel voorzichtig de camper naar achteren en deze rolt direct omhoog, volledig vrij van het zand. Zo komt het na VIJF uur stress dan toch goed en lukt het om de camper weer op een harde ondergrond te krijgen. Wat zijn wij deze locals dankbaar voor hun hulp en wat zijn we blij dat het na vijf uur gelukt is om de camper er (naar het er nu uitziet) zonder schade uit te trekken. We bedanken alle locals die ons hebben geholpen, waar van de jonge man en vrouw dus al twee uur bij ons zijn. Niemand wil er iets voor hebben, zelfs voor de tractor hoeven we niets te betalen. Als de camper bovenaan op de parkeerplaats staat en iedereen weer vertrokken is, besluiten wij nadat we iets van de schrik bekomen zijn, ons even op te frissen en af te spoelen in de rivier. We drinken wat, eten de verse Vijgen op en besluiten ons boven aan de weg eerst te douchen en aan te kleden. Inmiddels is het 21 uur, parkeren we de camper (opnieuw) in de rivierbedding, dit keer op de grote kiezels en koken we water voor noodelsoep. Tja, we hadden deze middag gepland om lekker wat te relaxen aan de rivier en even bij te komen van alle indrukken van de afgelopen weken, maar het liep "iets" anders...... Om 22:30 uur als we wat zijn bekomen van de schrik, bellen we nog even met Willem-Peter. Uiteraard om te horen hoe hun vakantie is geweest en om toch even ons verhaal kwijt te kunnen. Ja, de schrik zit er wel even goed in.

Woensdag 17 augustus. Ik ben er vanmorgen om 7:30 uur uit, iets nadat de zon al op is dit keer. Als ik wakker wordt heb ik spierpijn van ons avontuur gisteren. Wat een toestand...... Ik pak de stoelen, maak een bak koffie en ga dan voor de camper zitten met uitzicht op de rivier. Eerst even bijkomen en daarna het reisverslag van de afgelopen twee dagen bijwerken. Bijna niets gebeurd...... Sander wordt rond 9 uur wakker en als hij er uit is gaan we eerst de bus wat opruimen en schoonmaken, want er ligt veel natte troep in en alles lijkt onder het zand te zitten. Dan besluiten we voor het ontbijt even lekker de rivier in te gaan voor wat verkoeling. We hebben besloten om vandaag een dagje hier te blijven om wat te relaxen en bij te komen van wat er gisteren middag is gebeurd. Ja, we zijn toch wel een beetje geschrokken, maar gelukkig is alles uiteindelijk goed gekomen en kunnen we er achteraf alleen maar om lachen. Gelukkig hebben we geen schade opgelopen en tja, we hebben ook weer een goed verhaal...... We doen vandaag dus lekker rustig aan. Sander leest zich wat in voor de route in Italië, ik doe nog een wasje want immers staan we niet elke dag aan de rivier en tussendoor zoeken we wat verkoeling in de rivier. Heerlijk hoor zo'n relax dagje en wat een mooi plekje dit. Morgen gaan we weer verder en willen we een bezoek brengen aan Olympia en vervolgens doorrijden richting de kust en langzaam onze weg richting het noorden voortzetten. Inmiddels is het nu 21:15 uur, hebben we Marrie en Theo inmiddels gesproken en het verhaal van gisteren gedaan. Zo nog even wat sterren kijken en vanavond maar een beetje op tijd naar bed. Morgen weer een nieuwe dag met ongetwijfeld nieuwe avonturen. Welterusten voor straks......

Donderdag 18 augustus. Het is 7:20 uur als ik eruit ben, Sander komt er om 8:30 uur uit. Ook vannacht was het hier weer super rustig, heerlijk. Sander gaat voor het ontbijt nog even de rivier in en daarna ontbijten we even wat. Dan rijden we verder en verlaten we deze plek..... We rijden eerst zo'n 13 kilometer tot aan Olypia. We zorgen eerst voor Diesel en boodschappen en bezoeken daarna de archeologische site van Olympia, met o.a. de overblijfselen van de enorme tempel van Zues, het Olympisch stadion en de plek waar het Olympisch vuur wordt ontstoken. Na een bezoek van zo'n anderhalf uur, bezoeken we nog even het archeologisch museum met de vondsten en beelden van de site. Daarna lopen we een rondje door het plaatsje, gaan nog op zoek naar een beeld als souvenir (maar helaas zonder succes) en lunchen dan wat in een restaurantje. Voor we onze route weer vervolgen bezoeken we ook het Olympisch museum. Alles bij elkaar is het inmiddels 15:30 uur geweest en willen we nog wel wat kilometers rijden. Het is vandaag erg warm, 39 graden in de schaduw en daarmee een van de warmste dagen. Gelukkig hebben we de afgelopen weken niet vaak temperaturen boven de 35-36 graden gehad, want eigenlijk is dit wel echt te warm om uitgebreid wat dingen te ondernemen. We vervolgen onze route en gaan eerst op zoek naar een wasplek voor de camper. We stoppen bij een benzinepomp met wasstraat en laten hier de auto schoonmaken en van onderen met een hogedrukreiniger schoonspuiten. De camper rijden we over een soort loopgang in de grond, zodat we nadat de camper is schoongespoten, ook zelf even onder de camper kunnen kijken om vast te stellen of we geen schade hebben opgelopen met onze activiteiten aan de rivier..... Het ziet er naar uit dat we echt geluk hebben gehad, wij kunnen niets vreemds ontdekken (nu heb ik ook nog niet veel auto's van onderen gezien moet ik zeggen hoor). Dan rijden we verder en maken een stop aan het strand van Loutra Kyllinis, een langgerekt zandstrand met mooi helder water. Heerlijk om even lekker wat verkoeling op te zoeken in de zee. Na een uurtje zoiets, douchen we ons even af bij een strandbar en dan rijden we nog een kleine 40 kilometer verder in de richting van Patras. We stoppen onderweg in het dorpje Kastro om even een blik te werpen op het kasteel. Inmiddels is het als 19 uur geweest en het kasteel sluit om 15:30 uur. Het is mooi gelegen boven het dorpje en het is al uit de verte te zien. Dan rijden we door en gaan we op zoek naar een overnachtingsplek een eindje verderop. Omdat het inmiddels al laat is en het over een half uurtje donker is, besluiten we op twee plekken van Park4Night te kijken, bij het strand. Beide plekken blijken niet goed bereikbaar voor ons, dus besluiten we uiteindelijk net voor het donker is, de camper net voor het strand te parkeren in een zijpad tussen de Dennenbomen. Geen idyllische plek, maar wel een beetje uit het zicht en super rustig, maar aarde donker en zonder één zuchtje wind. Als we er staan ga ik direct even wat eten maken in de camper, terwijl Sander de stoelen en tafel buiten zet. Helaas is het net muggenuurtje zo rond de schemer en moeten we naar binnen om te eten, omdat het buiten stikt van muggen op dit moment. Het is nog steeds erg warm en in de camper is het ruim 36 graden, niet echt ideaal dus. Gelukkig is het later op de avond wel te doen om zonder al te veel muggen buiten te zitten. We lopen nog even in het donker richting het strand en zetten dan de stoelen op de weg naar het strand, om daar nog net een klein briesje wind te kunnen opvangen. Rond 23:45 uur douchen we nog even achter de camper en houden we het voor gezien. Het was een lang dagje vandaag en we hebben 124 kilometer gereden.

Vrijdag 19 augustus. Vannacht heerlijk geslapen hier en als ik er om 6:45 uur uit kom rijdt de eerste auto voorbij. Ik loop eerst even via de duinen naar het strand, wie weet zie ik nog sporen van Zeeschildpadden die aan land gekomen zijn om eieren te leggen. Nee, geen sporen te zien, wel de zon die opkomt boven de duinen. De plek ziet er bij daglicht toch net wat mooier uit als gisterenavond na een lange en vermoeiende dag. Sander komt er rond 8:30 uur ook uit en gaat eerst nog even zwemmen in de zee. Dan gaan we aan kleden, ontbijten en zitten we nog even voor de camper, rond 10 uur verlaten we deze plek weer. We rijden naar de Kalogria (Araxos) Lagoon, zo'n 25 kilometer verderop. Hier stoppen we en zien we een grote groep Flamingo's van heel dichtbij in het water staan. We pakken de verrekijker en observeren de vogels een tijdje. Dan rijden we iets door, maar al snel blijkt dat dit gebied een militaire zone is en moeten we omdraaien. We vervolgen onze route in de richting van Patras en stoppen bij een kerkje om eerst ons water bij te vullen. Dan maken we een stop vlakbij de haven van Patras, waar we naar de vuurtoren lopen en aan de overkant het vaste land van Griekenland weer zien opdoemen met de hoge bergen. We eten eerst een broodje op de parkeerplaats, een plekje in de schaduw. Daarna steken we de weg over en lopen naar een grote kerk die we zagen liggen toen we eraan voorbij reden. Het is de Agios Andreas kerk, een grote kerk met prachtige muurschilderingen en (zo blijkt later) de nummer 1 van de bezienswaardigheden van TripAdvisor in Patras. Pakken we die toch nog even mee..... Patras is de twee na grootste stad van Griekenland en ligt aan de Golf van Patras, die samen met de Golf van Korinthe de Peloponesos scheidt van het vaste land van Griekenland. De stad laten we verder links liggen en wij gaan na de lunch op zoek naar een strandje om even wat verkoeling op te zoeken. Net als gisteren is het ook vandaag weer erg warm. We parkeren de auto aan het water en lopen zo de zee in. Na het zwemmen kunnen we ons afspoelen onder de douche op het strand en zo zijn we ook gelijk weer van het zout af. Het is inmiddels een uur of 15 als we verder rijden en een paar kilometer verderop nog een stop maken bij een punt, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de grote tolbrug die de Peloponesos verbindt met vaste land en die we straks over moeten. De brug heeft iets weg van de Erasmusbrug in Rotterdam, maar dan net iets groter zeg maar...... Als we de tolbrug over zijn (€ 13,70 enkele reis), rijden we direct weer de bergen in. We besluiten vandaag op tijd op zoek te gaan naar een overnachtingsplek, om zo vanmiddag ook nog even lekker te kunnen relaxen bij de camper. We gaan voor een plekje aan het water en rijden naar een plek aan het strand net buiten het dorpje Kryoneri. Als we hier rond 16:30 uur aankomen, staat er een eind verderop nog één camper en zijn er nog wat locals die hier aan het zwemmen zijn. Wij vinden een mooi plekje aan het water en kunnen dus zo de zee in lopen, heerlijk. We installeren ons, stoeltjes buiten, luifeltje uit en drankje erbij. Rond een uur of 20 lopen we naar het plaatsje en zoeken we een restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. Ik denk dat het een uur of 22 geweest moet zijn, toen wij weer terug waren bij de camper. De meeste muggen zijn hem weer gevlogen en dus zetten we de stoelen nog even buiten en zitten we nog tot een uur 24 buiten. In de verte horen we de muziek van een strandtent een eind verderop, niet storend of zo. Inmiddels zijn er op dit hele stuk nog twee camper busjes bij gekomen, ze staan een eind verderop.

Zaterdag 20 augustus. Vanmorgen eerst even lekker rustig aan gedaan. We staan aan het strand, dus willen we voordat we onze route vervolgen vanmiddag, ook nog wel even eerst het water in. Nog voordat Sander eruit is ben ik al het water in geweest, heerlijk hoor. Dan even koffie doen en tegen 9 uur is ook Sander eruit. Wat een mooi plekje dit. Vannacht nog even wakker geweest en wel wat muziek gehoord in de verte, maar zeker niet storend. Na het ontbijt, zwemmen en douchen gaan we rond 11:45 uur toch maar weer een stukje verderop kijken. We moeten dinsdag in Igoumenista zijn voor de ferry naar Italië, dus we hebben nog wat kilometers af te leggen. Op Park4Night heb ik een mooi plekje voor een overnachting opgezocht en dat is zo'n 135 kilometer rijden. Onderweg maken we een stop bij een klooster en twee kerkjes in de rotsen, waar net op dat moment een doopceremonie wordt gehouden. We mogen wel even binnen kijken nog. De tweede stop is bij een bakkerij waar we een lekker broodje halen voor de lunch en buiten in schaduw even een broodje eten. Het is vandaag weer erg warm, dus het is helemaal prima om vanmiddag een paar uurtjes in de auto te zitten in de airco, dat is prima uit te houden. Onderweg naar onze overnachtingsplek halen we water bij een watertappunt en rond 16 uur zijn op de overnachtingsplek. Aan het einde van een doodlopende weg, buiten een dorpje en aan de zee en Lagune, midden in een natuurgebied. We parkeren de camper onder de Eucalyptusbomen zodat we nog een beetje schaduw hebben en 10 meter van een koude douche, die locals hier waarschijnlijk soms gebruiken als ze zijn wezen zwemmen. Ideaal dus voor wat verkoeling. En wat een fantastische plek dit zeg. We hebben de stoelen buiten staan, inmiddels is het lekker wat gaan waaien (ideaal tegen de muggen vanavond) en zitten we aan een wijntje te genieten van dit wederom fantastische plekje. Net vlogen er drie Flamingo's over en in het gebied hebben we al de nodige Witte Rijgers gezien. Heerlijk dit. Sander belt nog even met Dienie en Theo en verder houden we ons rustig. Er komt nog tot drie keer toe een Zeeschildpad even boven het water uit kijken en duikt dan weer snel onder...... Vannacht wordt onze 40e nacht in Griekenland en we staan nog steeds vrij. Nog drie nachtjes Griekenland en dan dinsdag op woensdagnacht de ferry naar Italië voor onze laatste 4,5 week van ons mooie avontuur.