Week 02 - 03: Oost-kust ~ Amboseli National Park ~ Nanyuki

WEEK 02
Zondag 3 januari 2016
Gisteravond bij ons pizza restaurant na het eten ons eerste reisverslag gepost en wat eerste foto's. Het internet is hier toch net iets minder betrouwbaar als thuis in Nederland, dus als je ergens Wifi hebt moet je er gebruik van maken. Zelfs Skypen lukte hier. De primeur hadden Theo en Marianne, daarna Cees en de familie Barendregt. Super leuk om jullie weer even gezien en gesproken te hebben en wat van Watamu te hebben kunnen laten zien. Vanmorgen na het ontbijt hebben we afscheid genomen van onze heerlijke lodge en de lieve Italiaanse gastvrouw Tizianie. Wat was zij trots op ons toen ik haar gisterenavond onze reisplannen vertelde! Nu zit onze "vakantie" erop en gaan we verder als travellers ... Dus we nemen de Matatu naar Gede, waar we overstappen op de tweede Matatu die ons ongeveer een uur later afzet in Kilifi, ongeveer 45 kilometer ten zuiden van Watamu. Een Matatu is een mini busje (Toyota, Nissan, zoiets) waar in Nederland maximaal 8 passagiers en een chauffeur in zitten. Hier zijn ze minimaal een jaar of tien oud, worden ze gevuld met maximaal zo'n .... Tja dat weten we eigenlijk nog niet. In elk geval zaten wij er uiteindelijk in met 21 in totaal, inclusief de bagage van alle passagiers en onze backpacks op schoot. Tja, het schijnt hier toch meestal goed te gaan. Na aankomst worden we al snel aangesproken door iemand die ons graag naar onze volgende slaapplaats brengt. Ach ja, laten we eens kijken waar we uitkomen. Een mooie locatie zo goed als aan het strand, mooi uitzicht over de Creek, ietwat verlaten en tja wat zullen we er van zeggen .... Je zou er best wat moois van kunnen maken. Er zijn vier lampjes maar slechts eentje werkt (als stroom is). Als we aankomen is er geen water, maar volgens de eigenaresse zal er vanmiddag wel water zijn, een druk probleempje .... We besluiten om toch maar een nachtje te blijven, je kan ook niet te hogen eisen stellen voor een bouble room met prive badkamer en a view voor USD 12 (wel voor twee personen). Na een verfrissende duik in zee en een drankje in het restaurantje bij ons verblijf, gaan we een stukje te voet verkennen met twee vriendjes (12 en 13 jaar oud). De jongens hebben we tijdens het zwemmen ontmoet en vroegen of ze vanmiddag met ons mee mochten. Super leuk dus. Nadat we eerst bij de supermarkt onze lunch hadden gescoord en wat flesjes drinken voor z'n vieren, zijn we via het dorpje richting een ander strand gelopen door de mongrove. Leuk als je met de jongens praat over hun school (een internationale school waar ze les krijgen in het Engels), hun plannen om advocaat en militair te worden en dat een van de jongens vraagt of wij in zo'n plaats verblijven met zo'n ding aan het plafond waar water uitkomt .... (de douchekop). Ja, in zo'n plaats verblijven wij, inderdaad. Maakt het toch een stuk makkelijker te accepteren als uiteindelijk blijkt dat we ook 's middags maar ook 's avonds geen water blijken te hebben. Gelukkig weet onze gastvrouw ons te verblijden met twee grote emmers zoet water uit de waterput en kunnen we het zout van de zee afspoelen met een klein emmertj, voor een bucket shower. Tja, we willen Afrika en we krijgen Afrika. De jongens vermaken zich prima en willen op de terugweg nog even langs de grote supermarkt in het dorp. Even bij het speelgoed kijken. Na nog een drankje lopen we terug naar ons verblijf en nemen we nog even een verfrissende duik in de creek, heerlijk. Na het "douchen" is het de bedoeling een hapje te eten in het restaurantje, waar we vanmiddag kip besteld hebben. Dit is waar we nu op wachten, gezellig samen met onze tablet. Sander met de Lonely Planet en ik, Dennie, bezig met het reisverslag. Hopelijk kunnen we vannacht een beetje goed slapen, morgen zien we wel weer verder.

Maandag 4 januari 2016
We zijn op tijd op en besluiten eerst maar even een duik te nemen in de Creek, een prima alternatief voor een douche. We hebben toch maar besloten om vandaag naar een andere accommodatie in Kilifi op zoek te gaan .... We nemen al vroeg een TukTuk, die ons afzet bij een leuke Ecolodge, Distant Relatives Ecolodge and Backpackers. Hier hangt een relaxte sfeer en al snel voelen we ons hier wel thuis. Omdat de kamers zijn volgeboekt, kunnen we in een safaritent overnachten, maar al snel blijkt dat we hier ook ons eigen tentje mogen opzetten, dus kiezen we voor deze optie. We hebben immers niet voor niets ook een tentje bij ons. Eerst even lekker ontbijten en daarna een mooi plekje uitzoeken. SCHADUW! Dat is hier het belangrijkste, met een temperatuur van tussen 32-35 graden en de zon recht boven je. We vinden een mooi plekje en na drie kwartier zijn we helemaal gesettled. Ja, het is wel onze eerste keer he. Op zich staat het tentje binnen 10 min. Na het opzetten van de tent nemen we een verfrissende douche onder een fantastische Bambou douche in de buitenlucht. Heerlijk, hier wil je de hele dag wel onder staan. Sander heeft hier zijn eerste reiservaring met een Bushtoilet of zoals ze het in Australië noemen een Dundee (een houten plank met een gat er in, hutje erover en een schep met zaagsel ernaast voor als je klaar bent). Even wennen he Sander! s' Middags lopen we naar het strandje, wat slechts op vijf min. lopen is. Wat hebben we het toch goed! Na een lekkere curry 's avonds, maken we even van de gelegenheid gebruik om via Skype ook de thuisblijvers weer even te zien en spreken en van onze laatste belevenissen op de hoogte te brengen. Dit is wel echt fijn hoor, wat een verschil met 19 jaar geleden toen ik, Dennie, alleen een jaar in Australië zat en 20 min. per maand even naar huis kon bellen .... Tijdens het Skypen proberen we op de andere tablet onze eerste foto's via WeTransfer naar Willem-Peter te sturen. Na twee uur foto's uploaden (77 stuks voor de eerste week), komt het bericht dat het gelukt zou zijn. Een fijne gedachte, dat mijn broer, de foto's binnen heeft en kan backuppen op een externe harde schijf, totdat we terugkomen. Rond 23:00 uur duiken we ons tentje in, nog een beetje onwennig en heerlijk warm ...., maar goed, ook daar wennen we wel aan. Welterusten!

Dinsdag 5 januari 2016
Na een warme en voor mij onrustige nacht, is het heerlijk om rond 6:30 uur weer naast ons tentje te staan. Terwijl het erop lijkt dat echt iedereen nog in diepe slaap is, inclusief Sander die met slapen nergens een probleem heeft, zoek ik die heerlijke Bambou douche maar weer eens op voor een verfrissende douche. Na het ontbijt, worden we om 9:00 uur opgehaald door onze TukTuk chauffeur Jonathan, die ons vandaag meeneemt voor een excursie naar de Vuma Cliffs (zie video). Na een rit van ruim een uur en een korte tussenstop in een klein dorpje aan een lange lagoon, arriveren we aan de kust van de Indische Oceaan. Wat een prachtig natuurgeweld. We maken een wandeling van ruim een uur langs de cliffs. Daarna rijden we nog door naar een afgelegen strandje, waar we even stoppen voor wat verkoeling. Op de terugweg richting Kilifi stoppen we nog even bij een lokaal shopje voor een koude cola. In Kilifi rijden we nog even met Jonathan langs de bus/touringcar office, omdat we morgen eigenlijk zouden willen vertrekken richting Tsavo. Helaas, morgen is er geen plek op de bus en dus kunnen we pas donderdagochtend hier weg. Ach, het scheelt .... We hebben de tijd. We boeken de bus dit keer via Modern Coast. Omdat je hier in Kenia op de grote afstandbussen, zo hoorden wij dus vanmiddag, gewoon voor het hele traject betaald (in dit geval de afstand van Malindi naar Nairobi), ongeacht welke (kortere) afstand je ook aflegd, stellen we onze reisplannen iets bij. In plaats van via Voi door te reizen met een Matatu naar Tsavo, besluiten we direct door te reizen naar Nairobi. Van daaruit willen we de dag erna direct door reizen richting het zuiden voor een bezoek aan het Amboseli National Park, een van Kenia's bekenste wildparken, naast Masaai Mara National Park, wat we later tijdens onze reis willen bezoeken. We willen onze korte maar noodzakelijke tussenstop in Nairobi tevens gebruiken om ons te oriënteren over de mogelijkheden voor onze beklimming van Mount Kenia. Nadat de bus is geboekt rijden we terug naar onze lodge. De rest van de middag hangen we een beetje rond het zwembad, werk ik het reisverslag bij en onderzoekt Sander intussen de excursie mogelijkheden en werkt de reisblog vast wat bij. Zo blijven jullie thuis ook weer helemaal op de hoogte.

Woensdag 6 januari 2016
Deze extra dag in Distant Relatives Ecolodge in Kilifi maken we geen plannen en zien we wel wat de dag ons brengt. Tijdens het ontbijt raken we in gesprek met drie Duitse tieners, Tim 18 en Petra en Nicole beide 19, die na hun middelbare school in juli vorig jaar voor 7 maanden naar Kenia zijn gekomen om hier in een ziekenhuis en kinderweeshuis vrijwilligerswerk te doen. Zij gaan over een paar weken naar huis terug met een rugzak vol nieuwe ervaringen. Erg leuk om met hun ervaringen te delen, ook daar kunnen wij weer wat van leren. Super om te zien dat deze drie op deze manier ook hun eigen droom naleven! Toen we ze vertelde over onze plannen, werden ze ook super enthousiast. Weer drie nieuwe volgers op onze reisblog .... Het is zo leuk om van iedereen die ons volgt de berichten te lezen. Deze positieve reacties motiveren ons weer des te meer om onze reiservaringen via ons reisblog met jullie te blijven delen. Voor we het weten is het 13:00 uur. We nemen nog even een duik in het zwembad, sturen nog wat mailtjes, regelen nog het een en ander en Skypen nog even met Theo. Omdat we hier goede Wifi hebben, kunnen we mooi ook op internet nog wat opzoeken voor onze verdere reis door Kenia. In de middag lopen we nog even naar het strandje en nemen we voorlopig even een laatste duik in zee. De komende twee maanden zullen we voorlopig niet meer aan de kust komen, maar de binnenlanden van Kenia, Uganda en Rwanda en Tanzania gaan verkennen. Waarschijnlijk wordt onze eerste kustplaats pas weer Zanzibar, Tanzania. 's Avonds voor we uiteindelijk weer ons tentje in duiken, lukt het ons om nog een half uurtje met Ellen en Wim te Skypen. Super fijn dat we van de familie in elk gaval vast iedereen weer even hebben kunnen spreken. Morgenochtend gaat om 6:30 uur de wekker en moeten we ons tentje afbreken, de tassen inpakken en worden we om 8:00 uur met de TukTuk naar het busstation gebracht door Jonathan. Vandaag beseffen we eigenlijk beide voor het eerst goed, dat we nu echt voor een langere periode aan het reizen zijn. In een vakantie van een paar weken, gunnen wij ons simpelweg niet zoveel rust omdat we niets willen missen .... Voor nu vast welterusten.

Donderdag 7 januari 2016
Vroeg op dus, tentje afbreken, inpakken (jawel alles past nog in de rugzakkken) en om 8:05 uur op weg naar het busstation. Om 9:00 uur zou onze bus vertrekken van Kilifi naar Nairobi. Maar uiteraard zijn ook de bustijden hier Africa tijden .... We vertrekken dus om 10:15 uur, maar ach wat maakt het uit. We komen vast wel aan in Nairobi vanavond, hoe laat? Geen idee, kunnen we jullie morgen vertellen. We hebben een " super luxe" oude bus, maar we hebben dan wel First Class stoelen .... Ach, prima uit te houden hoor. En ja, dat voor USD 32 voor twee personen. Het is een mooie route over hobbelige en soms minder hobbelige wegen. Als we onze muziek op de tablet hard genoeg zetten, hoor je bijna niet dat je in een bus zit .... NOT. Wel moet je een beetje stalen zenuwen hebben als je hier voorin de bus zit, in mijn beleving hadden we al heel wat frontaaltjes kunnen hebben, maar de chauffeur weet geloof ik goed wat hij doet, dus ja kijk ik maar gewoon af en toe de andere kant op. In tegenstelling tot vorige week met de nachtbus is er onderweg genoeg te zien. We rijden tussen twee Nationale parken door, het Tsavo East en het Tsavo West National Park. Sander heeft net de eerste kudde Zebra's gespot langs de weg! Ook eenstel wilde ezeltjes, Bavianen en een olifant. Helemaal niet vervelend hoor zo'n busrit. Het hotel voor vannacht in Nairobi hebben we dit keer wel vooraf geboekt, zodat we in elk geval weten waar we vanavond heen moeten lopen. Immers Nairobi bij night is ook niet overal wat. Benieuwd hoe laat we vanavond in Nairobi arriveren.

Vrijdag 8 januari 2016
Uiteindelijk waren pas rond 22:00 uur in Nairobi, we kregen dus wel waar voor ons geld (we hadden verwacht rond 19:00 uur aan te komen). Voor we het wisten werden we door een local de weg gewezen naar ons hotel, dit keer iemand zonder bijbedoelingen. Op zich achteraf wel fijn, want het was een prima stadshotelletje voor een kort nachtje, alleen de wijk vlakbij het busstation is nou niet echt waar je in het donker in je eentje door wil lopen .... We staan op tijd op vandaag, om 7:00 uur zijn we weer in actie, want we willen nog even in de stad op zoek naar een paar flessen zonnebrand factor 50+ en een bank. Nog voor 10:00 uur zitten we in een Matatu (dit keer een iets luxere versie met 9 personen, een expres) naar Mananga, een grens plaatsje met Tanzania. We regelen van hieruit bij aankomst binnen een half uur voor drie dagen onze eigen chauffeur en gids en gaan met een 4WD safari Mutata richting ons eerste Nationale Park van Kenia, Amboseli National Park. Om de kosten enigzins te drukken besluiten we de komende twee nachten net buiten het park ons tentje op te zetten en weer twee nachten te camperen bij Kimana Amboseli tented safari camp o.b.v. vol pension. Het blijkt een geweldige locatie te zijn, slechts 10 min. van de ingang van het park en met uitzicht op de Kilamanjaro, zo blijkt als we de eerste ochtend hier ontwaken. Op weg naar deze locatie maken we onze eerste gamedrive door het Amboseli National Park. Het blijkt dat we het park moeten doorkruisen, wat wij zeker niet vervelend vinden. Nog voor we het park inrijden spotten we Gazelles, Dig Digs en een aantal giraffen die zich totaal niets van onze aanwezigheid lijken aan te trekken. Als we het park inrijden worden we al snel vermaakt door het overvloedige wildlife. Kuddes Gazellen, zebra's, waterbuffels, olifanten en als kers op de taart spotten we tijdens onze eerste gamedrive twee leeuwen, twee luie mannetjes die volgens onze gids net klaar zijn met hun jacht (dus wij hadden geluk dit keer ....) We zijn getuige van een prachtige sunset net voor we het park uitrijden op weg naar onze verblijfsplaats voor de komende twee nachten. We zetten ons tentje op in het donker, wat op zich prima werkt, alles staat binnen een kwartier en na een half uurtje kunnen we aanschuiven voor het diner. Even relaxen en onze eerste nieuwe indrukken verwerken. Als het niet minder wordt als deze eerste gamedrive gaat het hier helemaal goed komen. Rond 22:00 uur kruipen we ons tentje in, morgen ochtend om 5:30 uur gaat de wekker.

Zaterdag 9 januari 2016
Vandaag zijn we vroeg opgestaan om de zonsopgang in het Amboseli National Park te aanschouwen. Eerst om 6 uur koffie gedronken met uitzicht op de Kilamanjaro die wakker is geworden en zijn wolken-deken had afgedaan. Toen we 10 minuten later wilde vertrekken bleek onze mattatu gamedrive auto niet te willen starten en we pas 25 minuten later weg konden nadat ze met veel hulptroepen al duwend de auto aan de praat konden krijgen. Nu maar hopen dat we niet stil komen te staan voor een leeuw of ander groot wild :-) Inmiddels was de zon al op maar kon de gamedrive beginnen. Wat een super gaaf park is dit, kei veel wild hebben we tijdens onze eerste ochtend gamedrive gezien. Waaronder heel veel grote kuddes olifanten die met op de achtergrond de Kilamanjaro vlak langs ons de weg over staken, soms stonden we er zelfs midden in. De grootste groep die we hebben gezien dat waren er zo'n 300. Wat was dit stoer om te zien, toch wel anders als in de dierentuin. Ook zagen we vandaag weer veel gnoes, zebra's, waterbuffels, gazelles, wrattezwijnen, struisvogels, kraanvogels, missionaris vogels, pelikanen, ibussen, 2 uilen en veel kleine vogels die allemaal de mooiste kleuren hadden. En vandaag werden we verrast door 5 hyena's. Om 10.30 uur waren we pas terug bij ons camp voor het ontbijt. Hier waren we inmiddels na 4 uur wildspotten wel aan toe. Na het ontbijt vroeg onze driver/gids Nicolas of we interesse hadden om voor 40 dollar naar een Massai village wilde gaan waar we dan een rondleiding zouden krijgen hoe deze stam/ tribe leven. Hier hadden we niet zoveel behoefte aan omdat het volgens ons wel erg toeristisch is en we het liefste in het natuurpark wilde zijn. Dus zijn we na de lunch om half 3 weer het park ingereden om weer ruim 4 uur van het natuurschoon en zijn bewoners te genieten. Nu kregen we onder andere een andere kant van het park te zien waar minder wild te zien was maar waar de omgeving ook zeer de moeite waard was, een uitgestrekte savanne met zo af en toe grazende gazellen en zebra's. Na dit stuk zijn we teruggereden naar het midden van het park. Onderweg kwamen we langs het Amboseli meer waar we nijlpaarden zagen en veel vogels langs en in het water. Nadat we het hele stuk langzaam hadden gereden om rustig het landschap en de dieren op ons in te laten werken. Begon onze driver opeens haast te maken want het was 18.00 uur en om 19 uur sluit het park. We hielde ons goed vast en ik zei nog tegen Dennie 'nu moeten we geen overstekende olifanten tegen komen' en wat denk je 5 minuten later stonden we stil om zo'n 50 olifanten over te laten steken. Nicolas probeerde er nog tussen te komen maar hier reageerde een olifant erg kwaad op en begon te schreeuwen dus bleven we toch maar even wachten. Om 18.55 uur kwamen we bij de gate aan en verlieten we het park erg voldaan. Na het diner hebben we nog even bij het kampvuur gezeten en met 2 andere toeristen gesproken over onze reis. Om 22.30 gingen we lekker slapen in ons eigen tentje.

WEEK 03
Zondag 10 januari 2016.
Vandaag weer vroeg opgestaan om dit keer wel de zonsopkomst te kunnen zien in het park. Gelukkig startte onze auto nu wel meteen en stonden we met de opening van het park om 6.20 uur bij de poort. Hier konden we vervolgens genieten van een mooie zonsopgang. De Kilamanjaro was inmiddels weer volledig zichtbaar en met weer veel olifanten op de voorgrond gaf dit weer een zeer mooi plaatje. Echt super mooi om te zien. Deze ochtend weer lang rondgereden en weer ongeveer hetzelfde wild gezien als gisteren behalve de leeuwen en hyena's zagen we niet meer. Maar vandaag waren er wel weer meer giraffe's te zien. Om 10.30 uur zouden we weer terug zijn bij het camp om te ontbijten maar voordat we terug wilde keren ontmoete we een iemand van een Massai stam die een cheeta wist te zitten. Die wilde we natuurlijk wel zien en is hij vervolgens als gids instapt. We gingen van de begaande paden af wat eigenlijk niet mocht maar alles voor het goede doel. Na een half uur rondgereden te hebben helaas zonder succes nodigde de man ons uit in zijn dorp voor een rondleiding maar natuurlijk tegen betaling. Ook nu moesten we weer 20 dollar per persoon betalen maar na onderhandelen mochten we voor de helft met hem mee. Wat we gisteren eigenlijk niet wilde omdat dit wel heel toeristisch is zijn we nu toch met hem mee gegaan. Toen we het dorp binnen kwamen kwam iedereen hun huisje uit en begon te zingen en dansen voor ons en natuurlijk moesten wij ook mee doen. Na deze ceremonie liet een man zien hoe hij vuur kon maken door met een houtje te draaien in een stukje losgehaalde olifanten poep. Daarna liet een ander zijn huisje zien, gemaakt door de vrouwen van het dorp van koeien poep en stro. Een klein laag huisje waar we gebukt in konden met 2 kleine ruimtes waarin geslapen en gekookt werd. Na een kort gesprek met deze man in gebrekkig engels liepen we een rondje langs de 34 huisjes met in het midden een binnenplaats waar 's nachts de koeien verbleven. Het hele dorp was omheind met doornstruiken om de wilde dieren buiten te houden. Daarna werden we naar een markt gebracht waar weer het hele dorp (die net voor ons gezongen en gedanst hadden) op hun kleedje zat om hun zelfgemaakte sieraden, houtsnijwerk en kralen matjes aan te prijzen. Na vele malen gezegd te hebben dat er niets in onze rugzakken bij past gingen we nog even naar hun schooltje kijken wat ook het einde van de rondleiding was. Opzich was het interessant om te zien hoe deze Massai stam leeft en wat hun gebruiken zijn maar wat we al verwachtte was het wel heel erg toeristisch en voelt het wel heel erg als aapjes kijken. Vervolgens hebben we nog 4 Massai's meegenomen voor een lift naar de poort van het park waarna we pas om 12.30 uur aankwamen bij ons camp voor ons ontbijt wat ook meteen als lunch diende. Na het eten hebben we in een half uur onze tent afgebroken en onze tassen gepakt waarna we om 14 uur weer terug reden naar Mananga. Eerst weer ruim een uur genieten van het park en toen nog een klein uurtje over een niet verharde weg. In Mananga hebben we nog een drankje gedronken met Nicolas en om 17.00 uur vertrokken met een express Matatu naar Nairobi terugkijkend op 3 mooie dagen met 4 geweldige gamedrive's. Onderweg ineens een flinke regenbui, de eerste regen in Kenia. Na ruim 3,5 uur kwamen we in het donker in Nairobi aan en zijn we naar hetzelfde hotel gelopen waar we om 21.00 uur incheckte. Nog even wat gegeten en vroeg naar bed om morgen richting Mt Kenia te gaan waar een actievere onderneming op het programma staat, waar we na 2 weken wel aan toe zijn.

Maandag 11 januari 2016
Vanmorgen even een iets latere start. Rond 10:00 uur hadden we ons juiste busje, de inmiddels bekende Matatu, gevonden die ons in circa drie uur (zo werd ons verteld) in het plaatsje Nanyuki zou brengen, de uitvalsbasis voor Mount Kenia. Helaas rijden deze busjes alleen als ze helemaal vol zijn, dit duurde dus nog zo'n 50 minuten. Uiteindelijk rijden we om 11:00 uur Nairobi uit. We hebben een zitplaats aan het gangpad dus we kunnen in elk geval onze benen kwijt en de bankpacks liggen veilig achterin onder de achterste rij stoelen. Maar ook als de busjes vol lijken te zijn, kunnen ze altijd voller! Zo dus ook vandaag. Als we halverwege stoppen op een busstation op de route wordt ons verzocht over te stappen in een andere Matatu dit zou een express zijn en dus zouden we sneller op onze eindbestemming zijn. We moeten wel even duidelijk maken dat onze tassen niet op het dak mogen (achteraf maar goed ook want onderweg hadden we net als gisterenavond wederom een flinke regenbui, had alles mooi goed nat geweest), maar dat we ze in het busje willen. Uiteindelijk moesten we ook weer zo'n 20 minuten wachten tot ons busje vol was, 16 personen zaten er in, dus best vol voor een Toyota busje waar er in Nederland maximaal 9 in mogen. Sander kreeg de schrik van zijn leven, toen hij gevraagd werd even een doosje aan te pakken voor het oude vrouwtje wat inmiddels naast hem was komen zitten. Toen hij het doosje aan het touwtje oppakte begon er ineens iets te fladderen .... Het vrouwtje was op de markt een kip wezen kopen en die zat dus gezellig bij haar op schoot tijdens de rit. Alle locals lagen in een deuk omdat Sander zo schrok van een kippetje. Als snel blijkt dat ook dit nou niet echt een express busje is en vol, is wat we al zeiden, nooit vol genoeg. Onderweg stoppen we nog een paar keer om mensen eruit te laten en vervolgens 200 meter weer nieuwe mensen op te pikken. Zelfs het al veel te smalle gangpad tussen Sander en mij in werd gebruikt toen er nog een paar passagiers bij moesten. Een houten plankje op mijn stoel en die van Sander en er is weer een zitplaats tussen gecreëerd voor een meisje dat net onderweg was van school naar huis, te zien aan het schooluniform. Om 15:30 komen we uiteindelijk aan op het busstation waar me moeten wezen. Het ligt centraal dus na twee hotels bekeken te hebben, vinden we snel een slaapplaats voor de komende nachten. Het blijkt een prima hotel midden in het centrum van Nanyuki, een ideaal plekje voor de komende twee nachten en een goede uitvalsbasis voor onze tracking/beklimming van Mount Kenia. Nadat we onze spullen in de kamer hebben gelegd en ons hebben aangemeld voor de overnachtingen, lopen we naar een restaurantje om even nog iets te lunchen. Beetje laat, maar ach dan eten we vanavond ook gewoon wat later. Als we klaar zijn lopen we naar een klein kantoortje van een, zoals wij ons hebben laten vertellen, zeer ervaren gids voor de beklimming van o.a. Mount Kenia. We hebben zijn kaartje gekregen direct na aankomst op het busstation. We hebben met hem onze plannen besproken en hij heeft ons stap voor stap uitgelegd wat de beklimming inhoud en hoe alles geregeld zou moeten worden. Al snel blijkt dat een beklimming samen met alleen een gids geen goede optie is. Nee er moet naast onze gids een drager mee voor het eten en drinken tijdens onze vijfdaagse tocht, die tevens een brander mee neemt waarop ons eten moet worden bereid. Daarnaast moet er een drager mee voor de bagage, want hoe minder wij moeten sjouwen, hoe groter de kans dat we top halen, aldus de gids. En dan ... Onze eigen kok, want ja het eten moet ook bereid worden. Dus ja in plaats van met zijn drieën gaan we overmorgen met zijn zessen beginnen aan een nieuwe uitdaging. De beklimming van Mount Kenia, point Lena op een hoogte van 4985 meter. Uiteindelijk besluiten we de trekking te doen met deze gids Josphat en spreken we af dat we woensdag 13 januari om 10:00 uur vertrekken voor vijf dagen. Wat super cool dat we dit zo snel hebben kunnen regelen. Nu maar hopen dat het voor ons niet te hoog gegrepen is .... We hebben er in elk geval onwijs veel zin in en Mount Kenia National Park schijnt een prachtig gebied te zijn. We will see. Morgen blijven we nog een dagje in het plaatsje zodat we nog even goed kunnen uitrusten en ons goed kunnen voorbereiden op dit nieuwe avontuur.

Dinsdag 12 januari 2016
Een relax dagje in Nanyuki. Even een dagje ter voorbereiding op onze tracking. Wasje doen, boodschappen inslaan, tas inpakken en om 11:00 uur nog even langs onze gids om de route nog even door te spreken en te bekijken op de kaart. Voor de lunch hebben we het plaatsje nog bekeken met zijn vele winkeltjes en een grote markt. In de namiddag nemen we nog even een TukTuk naar de evenaar .... Tja, als we dan toch zo dichtbij zijn, wil Sander daar toch ook wel even overheen. Slechts een bord langs de weg wat de evenaar aangeeft. Maar voor Sander toch wel bijzonder. De vele winkeltjes met allerlei souvenirs zijn er in overvloed, maar ja .... onze rugzakken zitten al vol. Straks nog even eten en vanavond nog wat Skypen met de familie en op tijd naar bed. Volgende week hopen we jullie de mooie verhalen te kunnen vertellen van Mount Kenia, zondagmiddag zijn we hier weer terug.