Week 08 - 09: Kigali ~ Mwanza ~ Serengeti NP ~ Ngorongoro CA ~ Arusha ~ Peponi
27 februari 2016 - Muheza, Tanzania
Maandag 15 februari 2016
Om 07:45 uur loopt de wekker af, het zonnetje schijnt weer volop dus tijd om op te staan. Gisterenavond hebben we nog even lekker zitten Skypen met Marrie en Dim en met Miriam en Norbert, gezellig hoor, ideaal een keer Wifi op de kamer. Ook hebben we besloten om vandaag, nog maar een bezoek te brengen aan de twee kerken ten zuiden van Kigali in Nyamata en Ntarama, beide eveneens Genoxide Monumenten. Na het ontbijt nemen we Boda Boda richting het busstation en pakken we een Matatu richting Nyamata, zo'n 30 kilometer ten zuiden van Kigali. We brengen hier een bezoek aan de kerk, waar in april 1994 ruim 10.000 Tutsis heen waren gevlucht om een schuilplaats te vinden, maar waar deze op 7 na, allen de dood hebben gevonden in de strijd tegen de Genoxide. Als de gids ons verteld wat zich hier zo'n 22 jaar geleden op deze plek heeft afgespeeld, lopen de rillingen over ons lijf. In de kerk treffen we alle resten van kledingstukken van de overledenen aan over de kerkbanken en op de grond. Als de gids ons even later meeneemt en ons de massagraven toont, waar op deze plek ruim 45.000 mensen liggen begraven die op deze plek tijdens de Genoxide op de meest brute wijzen zijn vermoord, worden we sprakeloos. Duizenden schedels en botten van de overledenen worden hier tentoongesteld, als eerbetoon aan de slachtoffers en om de hele wereld te tonen welke verschrikkelijke gevolgen een Genoxide tot gevolg hebben. Er zijn geen woorden voor .... Na ons bezoek aan de eerste kerk, nemen we een Boda Boda en laten we ons bij de tweede kerk afzetten, deze ligt in Ntarama zo'n 8 kilometer noordelijker. Ook hier krijgen we een rondleiding van een gids en al snel wordt duidelijk dat er zoals deze, nog ruim 400 Genoxide Memorials verspreid zijn over Rwanda. Ook op deze plek zijn duizenden mensen omgekomen, mensen die dachten in de kerk een veilige schuilplaats gevonden te hebben. Na afloop brengen onze Boda Boda chauffeurs ons terug naar de hoofdweg, vanwaar we de bus terug naar Kigali nemen. Rond een uur 14:30 uur zijn we terug in de stad, waar we de rest van de middag nog wat rondlopen. Onderweg komen we nog twee meisjes tegen op straat, die op ons af rennen en even aan onze haren willen voelen. Tja, dat lange haar van Sander en het stijle haar van ons, dat kennen ze hier niet. Vanavond nog maar een keertje Indiaas wezen eten en rond een uur of 21:00 zijn we weer terug in het hotel. Nog even zitten Skypen met Willem-Peter en Rens en verder maar even niets. Even alle indrukken van de afgelopen twee dagen, nog maar eens rustig de revue laten passeren. Best heftig dit, maar blij dat we ook dit van dichtbij hebben kunnen zien. Dit is wat Rwanda en de bevolking van Rwanda heeft gevormd.
RWANDA
8 Dagen Rwanda. Een bijzonder land. Voor ons een land op doorreis, maar wat een schitterend land dit! Echt wel een van mooiste en meest diverse landschappen hebben we hier aangetroffen. Het land van de duizend heuvels genoemd. De plaatsjes vonden wij persoonlijk over het algemeen niet zo interessant, maar wat een schitterende busreizen hebben we hier gemaakt. Een land met een verschrikkelijke geschiedenis, de Genoxide in 1994, iets wat iedereen hier in dit land diep heeft geraakt. Maar wat fantastisch om te zien hoe de mensen hier werken aan een nieuw Rwanda en ontwikkeling van hun land. Toerisme zijn ze hier op de meeste plaatsen nog niet zo gewend, maar als je een kans krijgt om dit land eens te bezoeken, zeker doen! Schitterend.
Dinsdag 16 februari 2016
07:00 uur is het als de wekker gaat vanmorgen. Douchen, tas inpakken, ontbijten en op pad. Voor 09:00 uur nog zijn we al op het busstation van Kigali. We kopen onze bustickets en we kunnen direct de bus in richting Rusumo, de grensplaats tussen Rwanda en Tanzania. Ruim 4 uur duurd de busrit tot aan de grens, maar het is wederom een mooie route, dus het valt best mee. Het is 13:10 uur als we aankomen bij de grens (Rwanda tijd) maar voor Tanzania moeten we tijd weer een uurtje vooruit zetten, 14:10 uur dus. We zijn zo Rwanda uit, dus ook dit land hebben we weer zonder problemen kunnen verlaten. Dan blijkt dat we nog een heel eind met onze backpacks moeten lopen over een stuk niemandsland, alvorens we na ruim een kwartier pas weer bij het douna kantoor komen om Tanzania binnen te gaan. En ja, als het dan een graad of 35 Celsius is en je loopt met een zware backpack in de volle zon, kun je daarna best een koude douche gebruiken kan ik je zeggen .... Maar goed, ook hier mogen we zo het land weer in, ons vierde land in Afrika tijdens onze wereldreis. Al snel blijkt dat we na de grensovergang met een privé taxi verder moeten reizen naar het eerst volgende plaatsje in Tanzania, Benako. Het is ongeveer zo'n 20 minuten rijden vanaf de grens en het kost TZS 6.000 (zo'n € 2,40). De chauffeur zet ons af op het busstation van Benako, niet veel meer als een leeg parkeerterrein met twee kleine busjes. Tja, verder gaan we dus vandaag niet komen zo had de douanebeambte ons al meegedeeld. Morgenochtend om 06:00 uur is er een bus die ons naar Mwanza kan brengen, een busrit van zo'n 6,5 - 7 uur. Tegenover het busstation vinden we een guesthouse waar we een geschikte kamer kunnen vinden voor vannacht TZS 20.000 (zo'n € 8 voor twee personen). Tja, .... en dan het plaatsje. De straat staat vol met vrachtwagens die naar ons idee wachten om de grens over te gaan morgen of zo. Er zijn wat locale tentjes maar verder is er echt totaal niets te beleven. We vragen wat rond voor een mannetje bij wie we wat Dollars kunnen wisselen, want ja een bank is er niet (trouwens verder is er überhaupt niets hier) en we moeten toch het hotel, onze bustickets voor morgen en wat te eten en drinken voor vandaag kunnen kopen. Nu zitten we even op het terras bij het gueshouse, wachtend op het eten. Benieuwd wat dat gaat worden vanavond .... We lezen ons wat in, in de Lonely Planet over Tanzania, zodat we onze reisplannen voor Tanzania weer wat vorm kunnen geven. Vanavond maar even een potje kaarten en op tijd naar bed.
Woensdag 17 februari 2016
Om 05:15 uur gaat de wekker, want om 05:45 uur moeten we op het busstation zijn aan de overkant voor de bus naar Mwanza. Een rit van zo'n 384 kilometer in zo'n 7 uur, zo is ons verteld. Als we aan komen lopen bij het busstation is het nog aarde donker, een leeg verlaten terrein (dat je echt denkt .... dit gaat vast goedkomen, NOT). Gelukkig hadden we gisterenmiddag de butkaartjes al gekocht. Om 5:50 uur besluiten we om toch maar gewoon langs de weg te gaan staan, want als er een bus komt, zien ze ons in elk geval staan. 06:15 uur nog geen bus te zien, als er ineens een auto stopt die zegt dat we snel moeten instappen, de chauffeur komt wat gehaast over. Instappen? Nee, we wachten op de bus naar Mwanza. Instappen, tassen achterin en niet te veel praten, ik weet waar jullie heen moeten! Ja, maar we wachten op de bus. Nee, instappen ik breng jullie naar de bus. Uhm ja, beetje vreemd dit. Maar omdat de man weet dat we de bus moeten hebben naar Mwanza en zegt dat hij ook weet dat we al betaald hebben, stappen we toch maar in. Sander zijn backpack past in de kofferbak, die van mij moet op de achterbank, prima. Als ik de achterdeur open doe, blijkt het niet bepaald een privé taxi te zijn. Er zitten al vier volwassenen op de achterbank en 3 volwassen voorin, tja en dat in een normale sedan auto. Zekers en hier moeten wij nog bij .... Ja dus, en nogmaals zegt de man dat we niet zo veel moeten praten. Zekers. Nou Sander propt zich er bij op de voorstoel en heeft daarmee weer het beste plekje in de hele auto. Ik kruip op de achterbank en de man duwt mijn packpack op schoot. Ik zeg lekker dan! Gelukkig zijn we samen, want even hebben we het idee dat we hier ontvoerd worden .... Welkom in Tanzania. De man rijdt als een gek en al snel blijkt dat hij de bus wil inhalen om ons in te kunnen laten stappen. Geen idee waar de bus vandaan is gekomen, want volgens onze Mapps Me app, is er maar een weg vanaf de grens deze kant op en daar stonden wij aan. Als we de bus bijna hebben ingehaald, stopt de auto ermee. De man krijgt de auto niet meer aan de praat en ja hoor, daar gaat onze bus. We stappen uit tja en dan, wachten maar, geen idee waarop. Niemand spreekt een woord Engels en tja, mijn Frans is nou ook niet al te best. We maken er uit op dat er zo een bus komt, ik ben benieuwd. Maar ja hoor, na zo'n 20 minuten komt er inderdaad een bus en al snel blijkt dat die andere mensen met dezelfde bus mee moesten. Het is andere bus als die we zouden hebben en dus krijgen we nieuwe zitplaatsen. Omdat de bus al zo goed als vol is krijgen we plaatsen achterin, bovenop de wielkast van de bus, niet echt ideaal dus. Dan blijkt het ook nog een bus te zijn van waaruit je nauwelijks naar buiten kunt kijken. Nou dit zal een mooie busrit worden, 7 uur .... Maar we hebben een bus gehaald! Op zich is dat al fijn, want er was ons verteld dat er een bus per dag rijdt en als we deze bus gemist zouden hebben, hadden we nog een dag in dat schitterende grensplaatsje Benako vast gezeten. De bus rijdt lekker door en de weg begint met een verharde asfalt weg, prima. Helaas wordt dat na zo'n anderhalf uur wel anders, de weg wordt onverhard met diepe kuilen, hobbels en wegomleggingen. Ideaal dus als je achterin zo'n grote bus bovenop de wielen zit .... NOT! We stuiteren op en neer achterin de bus en hebben soms moeite om weer op onze stoelen te landen. Ik stond vanmorgen al op met pijn in mijn rug van het harde bed, maar door deze busrit wordt het niet beter. Het lijkt af en toe wel weer een kermisattractie, met dat verschil dat die meestal maar hooguit 1 minuut duren .... Wat een klote busrit is dit zeg! Je zal dit maar wekelijks moeten doen als local. (Ja dat zeggen we dan af en toe maar tegen elkaar, dan lijkt het minder erg voor ons) Na de diverse stops op busstations en onderweg, bereiken we rond 14:15 uur de ferry naar Mwanza. De busrit zit er hier op, want wij besluiten aan de andere kant van de ferry direct lopend verder te gaan. Het busstation ligt namelijk nog 10 kilometer buiten de stad en de ferry komt op nog geen 5 minuten lopen tot het centrum aan in de ferry terminal. Ideaal dus! Na een helse busrit van ruim 8,5 uur, zijn we blij als we onze backpacks weer hebben en lopend verder kunnen met de ferry. De overtocht duurd zo'n 25 minuten en op deze manier hebben we een mooi uitizcht vanaf het water op de stad Mwanza, een stad vol met grote rotsen voor de kust en door de hele stad, een bijzonder gezicht. Bij aankomst in de ferry terminal nemen we eerst even wat te drinken en proberen we weer even te wennen aan het niet schudden, opspringen en beroerd neerploffen van en in de bus. Dan nemen we een Boda Boda naar de YachtClub van Mwanza, waar we de komende nachten willen proberen te camperen aan het grote meer, Lake Victoria. Het ligt maar zo'n kilometer uit het centrum en dus zijn we er met 5 minuten. Gelukkig is er voldoende plek en kunnen we een plekje uitzoeken. Helaas zijn de drie schaduwplekken al bezet, dus kiezen we uiteindelijk een plekje in de volle zon aan de rand van het meer. Uitslapen zal dus waarschijnlijk niets worden hier, maar we hebben wel een schitterend uitzicht op Lake Vicoria, het tweede grootste meer ter wereld! Als het tentje staat drinken we eerst even wat in de bar, op een terrasje aan het water. Daarna nemen we een douche om ons wat op te frissen, want wat is het heet vandaag en wat zijn we stoffig van die busrit (je had onze tassen moeten zien toen ze onderuit de bus kwamen ....) Als we weer een beetje zijn bijgekomen lopen we nog even het plaatsje in, op zoek naar een bank. We kijken nog even wat rond, maar al snel besluiten we terug te lopen richting onze camping en in het restaurant bij de buren even wat te gaan eten. Daarna drinken we nog wat bij ons op de YachtClub in de bar en rond 22:30 uur houden we het voor gezien. Voorlopig blijven we hier in elk geval drie nachten. Morgen en overmorgen even niets, alleen proberen of we van hieruit iets kunnen regelen voor ons bezoek aan het Serengeti National Park en Ngorongoro Crater op weg naar Arusha.
Donderdag 18 februari 2016
Het is 07:15 uur als ik wakker wordt door het zonnetje wat net achter de heuvels vandaan komt en over het meer ons tentje in schijnt. Ik besluit er maar uit te gaan, vast te douchen en heerlijk even op de rand van het muurtje voor ons tentje te genieten van het mooie uitzicht en het gekabbel van het water, heerlijk. Een mooi plekje weer om even het reisverslag bij te werken. Sander houdt het wat langer uit .... Als Sander om 09:30 uur nog het tentje niet uit wil, besluit ik alleen maar vast even te gaan ontbijten .... tijd voor koffie. Ik maak kennis met onze buren, Gerard en Anne, een stel uit Groot Brittannië, hij Brit en zij Nigaruaanse. Zij staan hier met een 4WD jeep met een rooftop tent, een mooie bak. (Wel iets voor ons, na onze wereldreis) Zij blijken samen al ruim drie jaar op pad te zijn, reizend door Afrika. Deels uit vrije wil, maar ook deels omdat zij, ondanks dat ze 2,5 jaar geleden getrouwd zijn, nog steeds wacht op een visum om in Groot Brittannië te gaan wonen. Ik sta zo een half uur met ze praten over hun ervaringen en onze reisplannen en al snel spreken we af om later vandaag of morgenochtend elkaar nog even op te zoeken en wat plaatsjes, campings en reistips op te schrijven. Tja, zij kennen Afrika inmiddels wat beter als wij .... Ik regel even twee stoeltjes en een tafel voor bij onze tent. Heerlijk hier, het blijkt dat we in elk geval tot begin van de middag nog wel een schaduwplekje hebben bij de tent. Als ik terug kom is Sander inmiddels ook de tent uit gebrand en gedouched. Heerlijk een beetje bij de tent hangen, aan het water, met uitzicht op Lake Victoria. Dit kunnen we wel even volhouden hier. Straks na de lunch nog maar even het plaatsje in lopen, kijken of we nog wat kunnen regelen voor Serengeti National Park voor over een paar dagen. En ja hoor, het is gelukt. We zijn vanmiddag even een paar uurtjes het stadje ingelopen en hebben drie tourbureautjes bezocht. We hebben onze ideeën op tafel gelegd en ons laten informeren over de opties. Wat een prijzen! We waren er wel al een beetje op voorbereid, maar toch .... Kenia, maar met name Tanzania zijn wat betreft de nationale parken echt schrikbarend duur in vergelijk met zuidelijk Afrika. Maar ja, Serengeti National Park en de Ngorongoro Crater zijn wel echt twee parken die we niet willen en mogen missen. Aan het einde van de middag hebben we voldoende informatie en een goed prijsvergelijk tussen drie verschillende operators. We kiezen er voor om met Masumin Safaries de beide parken te bezoeken. We spreken af dat we zaterdag de 20ste om 11:30 uur worden opgehaald bij de YachtClub, door onze eigen chauffeur met een 4WD safari jeep. We hebben gekozen voor een 4-daagse safari, twee nachten camperen we in het Serengeti National Park en hebben we twee volle dagen voor gamedrives. Daarna rijden we door naar de Ngorongoro Crater waar we ook een nacht in het park camperen en op dag vier een gamedrive zullen maken in de Crater. Vervolgens zal onze chauffeur ons aan de oost kant van de parken afzetten in het plaatsje Karatu, vanwaar we dan de bus kunnen nemen naar Arusha. Er gaat ook een eigen kok mee die voor ons eten zorgt, want op de campings in de parken is niet veel meer als een toilet en een koude douche. We hebben er bewust voor gekozen ons aan de andere kant van de parken af te laten zetten, anders hadden we met openbaarvervoer van Mwanza naar Arusha moeten rijden, wat ons minimaal weer twee volle reisdagen had gekost. We lopen nog even wat over een grote markt in de stad en dan terug richting de camping. 's Avonds eten we in het restaurant op de camping en zitten we nog wat bij onze tent aan het water, heerlijk.
Vrijdag 19 februari 2016
Vanmorgen is het wat bewolkt en lukt het zelfs mij om een uurtje langer te blijven liggen. Dan is het even tijd om een wasje te doen. Verder doen we vanmorgen lekker rustig aan en proberen ook even het Wifi in Tanzania uit door nog even met Theo te Skypen. Wel leuk om af en toe even iets van de omgeving bij daglicht te kunnen laten zien. We hangen wat rond bij het restaurant met uitzicht op het meer, want we proberen alles even op te laden voor de komende dagen .... Na de lunch willen we nog een bezoekje brengen aan een grote rotspartij iets buiten het centrum. We nemen twee Boda Boda's en na een kwartiertje denkt een van de jongens een kortere weg te weten. Helaas, de weg houdt ineens op en het scheelt niet veel of we stuiteren van de motor af. Net als ik er langzaam aan een beetje aan begin te wennen .... Anyhow, als we bij de rotsen aankomem blijkt er een mannetje te zitten die meent dat we per persoon TZS 15.000 entree moeten betalen. Op zich prima, maar we vertrouwen het niet en dus besluiten we niet, wel, niet, wel, toch .... Uiteindelijk gaat alleen Sander met de "gids" mee voor TZS 10.000 en besluit ik op een steen in de schaduw maar een Pepsi cola te drinken (TZS 500). Na een kwartiertje of zo komt Sander ook al weer terug. Er blijkt wel een mooi uitzicht te zijn, maar van een rondleiding is weinig sprake. Als ze onderweg zijn naar grot (volgens de man), blijkt hij ineens een slang te hebben gezien en zegt tegen Sander dat ze snel hier weg moeten .... Zekers. De jongens staan al te wachten en willen maar wat graag weer terug, tja .... wachten kost tijd en tijd is geld, of .... we zijn toch in Afrika? Anyhow. Mijn chauffeur lijkt ineens in bijna de helft van de tijd terug te kunnen rijden. Af en toe heb ik moeite om op de onverharde weg achterop te blijven zitten. Maar goed we komen weer heelhuids aan bij onze camping, ach en we zijn er weer even uit geweest. Net voor het donker is pakken we vast onze spullen voor morgen en de komende dagen en nemen we vast een lekkere douche. Dan op naar het restaurant voor het eten .... In het restaurant maken we kennis met onze nieuwe buren, Albi en Ilse, een gepensioneerd stel uit Duitsland die met een grote camper truck heel Afrika door reizen. Jaarlijks reizen zij ruim 5 maanden per jaar in de wintermaanden door Afrika, waar zij de truck stallen en waarvandaan zij zeven maanden later weer verder reizen. Super! Een leuk stel om weer heel wat reiservaringen mee uit te wisselen en nog meer reistips op te schrijven. Uiteraard wisselen we e-mailadressen uit, want ja je weet maar nooit. Het is een uur of 23:00 uur als we naar ons tentje gaan. Morgen weer een nieuwe dag.
Zaterdag 20 februari 2016
Vanmorgen ben ik al weer vroeg wakker, een uur of 06:00. Rond 06:30 uur besluit ik maar op te staan en te gaan douchen om daarna nog even van het mooie uitzicht te genieten. Straks ons tentje inpakken en op ons gemak nog even ontbijten en dan op voor ons nieuwe avontuur. We worden om 11:30 uur door onze eigen chauffeur en kok opgehaald voor onze 4-daagse tour door het Serengeti National Park en de Ngorongoro Crater. Super veel zin in! Voor het ontbijt breken we ons tentje af en maken we ons klaar voor vertrek. Rond 10:15 uur ontbijten we en daarna lopen we nog even langs Albi en Ilse om gedag te zeggen. Exact om 11:30 uur komt de jeep aanrijden en maken we kennis met onze chauffeur en gids voor de komende vier dagen, Mohamed en onze kok Sweaty. Onderweg naar de ingang van het Serengeti National Park maken we nog even een korte stop om wat drinken in te slaan (in het park betaal je daar namelijk minimaal vier keer zo veel voor, als je het al kan krijgen) en wordt er nog 20 minuten gestopt voor een lunchpauze. Om 14:30 uur zijn we bij de Handajega Gate waar de betalingen gedaan worden door onze chauffeur en waar de registratie plaatsvindt voor ons verblijf in Serengeti National Park voor de komende 48 uur en de twee overnachtingen op een Public Campsite in het park. Om exact 15:00 uur rijden we het park in. Het hefdak van de jeep is inmiddels open en zal de komende dagen maar heel weinig meer dicht zitten denk ik. Sander en ik staan het liefst tijdens de gamedrives, want ja zo heb je nu eenmaal een beter uitzicht en meer kans op het spotten van wild. We zijn nog geen 10 minuten in het park als ik de eerste Cheeta spot. Al snel blijkt het er niet eentje te zijn, maar het zijn er drie! We zien de Cheeta's van heel dichtbij als de gids even van het pad af rijdt om de Cheeta's van wat dichterbij te spotten. Volgens onze chauffeur komt het niet zo vaak voor dat Cheeta's van zo dichtbij gespot worden, we hebben dus weer eens veel geluk. Wow! Wat een goed begin van onze safari. Als we verder rijden spotten we o.a. Zebra's, Giraffen, Impala's, Topi's, Wildebeast, twee Jakhalzen en veel, heel veel verschillende soorten vogels, waaronder de Ibis, Secretaris vogels, Stuisvogels en vogels waar we de namen niet allemaal van kennen .... voor ons vogels, grote vogels of heel grote vogels. Onderweg spotten we nog een catachtige, het blijkt een Serval Cat te zijn, wederom eentje die je zelden ziet. Even later spotten we vlak bij een rivier, een Leeuw hangend in een boom. We rijden er tot vlak onder, maar het dier lijkt zich er totaal niets van aan te trekken. Wat super gaaf dit! Als we het dier een tijdje geobserveerd hebben rijden we een stukje verder. Dan laat onze chauffeur ons een rivierbedding zien waarop een aantal grote Krokodillen liggen te zonnen. We kunnen even uit de auto om de beesten te bekijken. In het water zitten een aantal Nijlpaarden die alles maar wat goed in de gaten houden. Dan moeten we verder, want het is hier vandaan nog zo'n twee uur rijden naar onze campsite midden in het National Park, in Seronera. We moeten flink doorrijden om op tijd en voor het donker daar aan te komen. Uiteraard is er best nog wel wat tijd om een paar korte stops in te lassen als we onderweg nog wat bijzonder wild spotten. Uiteindelijk komen we na vier uur rijden om 19:00 uur aan op de campsite, dus net voor het donker. We zijn hier niet de enige, zo blijkt al snel als we de parkeerplaats op komen rijden waar nog zo'n 30 safari jeeps staan. Logisch op zich, want er zijn maar zo'n 12 campsites in het park en tja, de lodges hier in het park zijn helemaal niet te betalen. Wij hoeven niets te doen zelf. De kok zet eerst de tent voor ons op (dit keer niet ons eigen comfortabele rode tentje, maar een oude, wat krappe, groene legertent) en begint daarna in de kookruimte, tussen alle andere koks, ons eten te bereiden. We blijven hier twee nachten overnachten, dus hebben we wel heerlijk onze eigen luchtbedjes meegenomen. Wij hebben nog even de tijd om ons een beetje te settelen, de plek te verkennen en rond een uur of 20:30 uur zoeken wij in de eetruimte (een hok voorzien van tralies om de dieren op afstand te houden, met losse tafeltjes en stoeltjes) ons tafeltje en stoeltjes op. De koffie en thee staat al klaar, want het eten laat nog even op zich wachten. Om 21:15 uur brengt onze kok Sweaty ons het eten. Soep, hoofdgerecht en vers fruit na. Heerlijk, na zo'n intensieve middag wildspotten. Volgens ons hebben we het best getroffen met onze chauffeur en gids en onze kok. Als we tegen 22:30 uur naar onze tent lopen, zien we twee oogjes glinsteren, het blijkt een Jakhals te zijn, vlak bij de tent. We worden gewaarschuwd dat we 's nachts onze tent niet uit mogen, vanwege de wilde dieren die hier rond de campsite rondlopen 's nachts, zoals Waterbuffels en Hyena's. We zijn gewaarschuwd. De campsite is overigens niet omheind of zo, dus ja we slapen de komende nachten echt tussen de wilde dieren. Welterusten ....
WEEK 09
Zondag 21 februari 2016
Vannacht liggen luisteren naar de geluiden van alles wat er hier rondom ons tentje leeft .... Waterbuffels, Hyena's en verder nog wat voor mij ondefineerbare geluiden. Om 05:45 uur zijn we beide wakker. Tijd om op te staan en om 06:30 uur te ontbijten. Om 07:15 uur zouden we vertrekken voor een volle dag gamedrive in Serengeti National Park. Wij zijn al vroeg, want ja .... Wij willen geen tijd verspillen in het park. De koffie en thee staat al klaar, dus helemaal top! Helaas duurd het ontbijt wat langer. Pas tegen 07:00 uur komt het ontbijt (06:30 uur Afrika tijd denk ik), beetje jammer dit. Maar wij eten wel wat sneller, dus kunnen we uiteindelijk toch om 07:15 uur weg. Benieuwd wat we vandaag allemaal gaan spotten .... We beginnen de dag goed. Nog voor we eigenlijk veel bijzonder wild hebben gespot, op twee Jakhalzen na, spot onze chauffeur een Leeuw aan de waterkant. We parkeren de jeep vlakbij het water en observeren de Leeuw. Helaas, even ziet er naar uit dat het dier zich vrijwel direct gaat verschuilen achter een bos palmen. Maar nee, al snel blijken er nog meer Leeuwen te zitten. Niet een, maar negen Leeuwen zitten er! Wow! Een mannetje, vijf vrouwtjes en drie welpen. Na tien minuten ligt de hele familie op nog geen 10 meter vanaf onze jeep. Schitterend dit zeg en wat heerlijk om de beesten rustig te kunnen observeren. Er blijkt ook een Nijlpaard onderweg te zijn naar de waterpoel, dat is de Leeuwen niet ontgaan. Het mannetje probeert, samen met een vrouwtjes Leeuw het dier te omsingelen en op te jagen. Gaaf om dit te aanschouwen. Zullen we straks getuigen zijn van een gevecht tussen een groep leeuwen en een Nijlpaard? Het grote dier voelt zich bedreigd (en logisch, zou ik me ook voelen als ik alleen was en zij met negen ....) en maakt dat maar al te goed kenbaar. Wat een grote mond zo'n Nijlpaard. Uiteindelijk vindt het Nijlpaard zijn weg het water in, waar hij veilig is en geven de Leeuwen het op. Rustig maar weer verder slapen bij de anderen. Maar wat super om dit van zo'n dichtbij te zien zeg. De drie welpjes drinken bij de moeder en spelen wat, terwijl de anderen zich van niets of iemand wat aan lijken te trekken. Inmiddels staan er zo'n 13 jeeps opgesteld om de beesten te aanschouwen. Tja helaas heb je zo'n momentje alleen met de beesten maar zelden langer dan 5 of 10 minuten voor je zelf, voordat er kuddes jeeps arriveren .... Na ruim een half uur houden de Leeuwen het voor gezien en trekken zich terug onder de palmbomen, uit het zicht van de jeeps. Ook wij gaan weer verder, kijken wat we verder nog tegen gaan komen vandaag. Even verderop spotten we een kudde Olifanten. We leggen een hele afstand af over de Savanne van de Serengeti. Wat een inmense grasvlakte dit zeg, onbeschrijfelijk. En ja, na ruim twee uur gras en niet heel veel wild spotten, ook best een beetje saai. We missen helaas de grote kuddes Wildebeast, de migratie, die we gehoopt hadden hier in de Serengeti te kunnen zien. Volgens alle beschrijvingen zouden wij midden in de juiste tijd van het jaar in het park zijn, om een deel van de grote migratie van de Wildebeast, te kunnen aanschouwen. Helaas, het is te droog en de beesten zitten in een ander gebied als wat wij (kunnen) bezoeken. Misschien morgen, onderweg richting de Ngorongoro Crater, zo zegt onze chauffeur en de jongen bij het visitors centrum in Seronera. Verder zien we vandaag nog wel de nodige Giraffen, Impala's, Wildebeast, etc. Ook spotten we nog een een Leeuw hangend in een boom, wederom echt van heel dichtbij. Tegen lunchtijd spotten we een Luipaard, hangend in ee boom op afstand. Te ver voor een goede foto, maar me de verrekijker kunnen we het dier goed opserveren. Niet dat er sprake is van heel veel actie, maar toch. We besluiten om hier onze lunch op te eten in de auto, in afwachting van meer actie, maar nee. Wel gaaf dat we de Luipaard hebben gespot, het is er namelijk toch eentje van de big five, samen met de Olifant, de Waterbuffel, de Leeuw en de Neushoorn (alleen de laatste ontbreekt nog in ons rijtje). Dan vervolgen we onze gamedrive en zien we op een afstandje nog een boom met drie Leeuwen erin. Tja, wat catachtigen betreft komen we hier wel aan ons trekken dus. Super! In de middag bezoeken we nog een Hippopool, een picknickplaats in het park aan een rivier met honderden Nijlpaarden! Als we in de middag een kort bezoekje brengen aan het visitors centrum, spotten we nog een Groene Mamaba (een zeer giftige, maar prachtige slang), als ik er vlak langs loop. Tja, op de een of andere manier trek ik nou eenmaal slangen aan .... De gids uit het visitors centrum roept dat we snel achteruit moeten lopen en via een andere weg snel moeten doorlopen. Helaas, dan maar niet eerst even een foto maken van het prachtige beest. Terug weer in de jeep en we vervolgen onze weg, terug richting de campsite waar we tegen 17:30 uur aankomen. Wat een mooie dag dit. Hopen dat we morgen toch nog wat meekrijgen van de migratie van de Wildebeast. We nemen een koude douche, maar na twee dagen kan zelfs dat zo heerlijk zijn .... Vanavond eten we gelukkig wat vroeger rond 20:00 uur en 's avonds hebben we nog tijd voor een potje kaarten. Dan maar weer op tijd naar bed, want morgen weer een nieuwe dag en op voor een vroege gamedrive om 06:15 uur.
Maandag 22 februari 2016
Om 05:30 uur op, spullen pakken en om 06:00 uur even een bak koffie naar binnen werken, voordat we vertrekken voor een vroege gamedrive. We hebben gisteren gezegd dat we graag om 06:15 uur Europese tijd willen vertrekken voor onze gamedrive, dus de koffie vanmorgen is keurig op tijd. Als we net een half uur onderweg zijn, treffen we drie Hyena's die achter Impala's aan zitten. Een poosje observeren we de dieren, maar het ziet er naar uit dat de Impala's het er goed vanaf brengen vandaag, geen attack. Een eindje verderop zien we nog een een Leeuw hangen in een boom. Ik heb nooit geweten dat Leeuwen zo vaak in boomen lagen. Toch een beetje jammer, heb ik ze tijdens mijn vorige gamedrives in Afrika zeker altijd om die reden gemist .... Verder is het vanmorgen vrij rustig wat wild betreft in het park. Natuurlijk is er nog steeds genoeg te zien, zoals Olifanten, Impala's en Giraffen, maar grote kuddes blijven uit. Rond 09:00 uur keren we terug op de campsite voor ons ontbijt. Onze kok heeft inmiddels het ontbijt klaar staan en de tent en spullen ingepakt. Na het ontbijt vertrekken we tegen 09:45 uur voor een tweede gamedrive en onze rit richting de Naabi Hill gate, de uitgang van het Serengeti National Park en de toegang tot het park richting de Crater. Het is een mooie, voor ons nieuwe route die later op de dag wederom voerd over de uitgestrekte vlakte van de Savanne in de Serengeti. Onderweg komen we in een heel mooi deel van het park, waar we getuige zijn van een groep van vijf Leeuwen (inclusief een welpje), in een boom vlaklangs de weg. In dit deel van het park is het wat rustiger en we staan er vlakbij om de Leeuwen een tijd lang te observeren, samen met nog drie andere safari jeeps. Prachtig dit zeg! Later komen we nog wat Olifanten, Giraffen, Topi's en Impala's tegen onderweg en om 13:10 uur bereiken we de Naabi Hill Gate. Iets te vroeg naar onze zin, omdat we hadden afgesproken om 14:00 uur pas hier het park te verlaten, maar goed. Dan hebben we alle tijd om straks onderweg naar de Ngorongoro Crater nog wat tijd door te brengen, mochten we onderweg nog wat meekrijgen van de migratie van de Wildebeast. Helaas blijkt er iets mis te zijn met de betaling van de toegang tot de Ngorongoro Crater door een administratieve fout van de bank, zo wordt ons meegedeeld. Ja dat kan best, maar wij verliezen hierdoor kostbare tijd in de parken .... Uiteindelijk kost het bijna tweeëneenhalf uur voordat we eindelijk weer door kunnen. We were not amused! Anyhow! We vervolgen onze route en onderweg worden we weer tevreden gesteld, doordat we inderdaad nog wat grote kuddes Wildebeast spotten die onderdeel uitmaken van de migratie. Wow! Dit is echt zo super gaaf om te zien. Gelukkig neemt de chauffeur nog wel de tijd om ons wat van de migratie te laten zien, ondanks dat hij eigenlijk liever door zou willen rijden om niet te laat op de volgende campsite aan te komen. Maar we waren duidelijk, de wachttijd moet niet ten kosten komen van onze tijd in het park! Onderweg spotten we opnieuw een drietal Leeuwen, Giraffen, kuddes Zebra's, Impala's, etc. Hier buiten de Serengeti treffen we meer grote kuddes wild aan als in het park zelf, schitterend hier. Een ongelooflijk mooi landschap doorkruisen, op weg naar de Ngorongoro Crater campsite. Als we tegen 17:00 uur de bergen in rijden en uiteindelijk over de rand van de Crater rijden worden de uitzichten adembenemend mooi. Helaas gunt de chauffeur ons weinig tijd om onderweg nog wat stops te maken of wat minder hard door dit gebied te rijden, want anders, zo zegt hij, komen we te laat en in het donker aan op de campsite. Dit laatste blijkt niet helemaal het geval, als blijkt dat we om 18:05 uur al op de campsite aankomen (pas om 19:30 uur is het hier donker!). We hadden er dus best een uur langer over kunnen rijden. Helaas. Maar wat een schitterende plek dit! De campsite loopt ook hier aardig vol als er 's avonds zeker zo'n 35 safari jeeps staan. Wij vragen ons af hoe het hier moet zijn in het hoogseizoen? Met twee douches en drie wc's hoeven we jullie vast niet te vertellen hoe het sanitair er hier uitziet .... Maar het scheelt, we betalen voor een bezoekje aan de Ngorongoro Crater "slechts" USD 300 parkfee en dat is nog zonder de USD 60 campingfee, het vervoer, het eten en onze chauffeur en kok .... Het is hier boven een stuk koeler als in de Serengeti en dus halen we onze vestjes maar te voorschijn. We worden gewaarschuwd dat we hier echt onze tent niet uit mogen 's nachts, vanwege de Waterbuffels en Olifanten die de campsite regelmatig komen bezoeken 's nachts. Ik zeg, rits goed dicht vannacht! Als we wachten op ons eten, komt onze chauffeur ons roepen .... Er staat een grote Olifant te drinken uit onze watervoorraad voor de douches, op het pad tussen onze tent en het toiletgebouw. Oh dus, .... ik geloof dat we vannacht inderdaad maar in de tent blijven! Na het eten, een praatje met onze chauffeur over het verloop van vanmiddag en een potje kaarten, gaan we rond 22:00 uur ons tentje in. Morgenochtend vertrekken we op tijd voor onze voorlopig laatste gamedrive in de Ngorongoro Crater. Hopen maar dat we vannacht ons tentje niet uit moeten. Slaap lekker ....
Dinsdag 23 februari 2016
Vannacht heb ik beroerd geslapen en heeft ook Sander last gehad van de kou. Misschien hadden we hier toch beter ook onze eigen slaapzakken kunnen gebruiken. Rond 02:15 uur heb ik het er toch maar even op gewaagd en ben ik de tent uit gegaan om even het hor dicht te doen omdat ik het koud had. Daarna weer snel de tent in. Om 05:30 uur weer ging de wekker en daarna op tijd ontbijten, inpakken en om 06:40 uur op naar de Crater. Het is 20 minuten rijden en dan dalen we af de Crater in. Wow! Het landschap is hier adembenemend mooi. We maken een gamedrive van ruim 6,5 uur in de Ngorongoro Crater. Wat een ongelooflijke hoeveelheid wild treffen we hierin aan .... Kuddes Wildebeast, Zebra's, Impala's, Waterbuffels, Olifanten, noem maar op. Ook spotten we hier nummer vijf van de big five, de Zwarte Neushoorn, drie stuks maar liefs. Zowel redelijk aan het begin als aan het einde van onze gamedrive door deze enorme Crater (19 kilometer van doorsnee) spotten we diverse groepen Leeuwen, totaal 19 stuks! Een groep van zeven Leeuwen ligt wel heel dicht langs de weg, eentje blokkeert zelfs de weg door vlak voor een van de safari jeeps te gaan liggen naast een plas water. Ongelooflijk zo dichtbij en tegerlijkertijd bizar om te zien hoeveel safari jeeps er hier in de Crater op een groepje Leeuwen af komt. Al snel staan er in totaal 23 safari jeeps opgesteld .... Even lijkt het op een populaire attractie in de Efteling. Maar ja, hier leverd het dan wel schitterende plaatjes op. Net voor we de Crater verlaten, stoppen we nog even bij een waterplas met een groep Nijlpaarden voor een snelle lunch. Dan zit onze tijd er helaas op en moeten we de Crater uit, op weg naar Karatu, waar onze chauffeur ons zal afzetten bij een taxi standplaats voor een deeltaxi naar Arusha. Een zeer stijle weg brengt ons in circa 20 minuten weer boven op de Crater rand en onderweg kunnen we nog een paar keer genieten van schitterende vergezichten de Crater in. Prachtig! Rond 14:30 uur rijden we het park uit op weg naar Karatu. Als we daar aankomen nemen we afscheid van onze chauffeur en gids en van Sweaty onze kok en kunnen we direct instappen en door voor nog zo'n tweeëneenhalf uur in de deeltaxi. Na aankomst in Arusha rond 17:15 uur vinden we al snel een hotelletje niet ver van het busstation, prima voor twee nachten. 's Avonds besluiten we te gaan eten bij een wel heel bijzonder grilrestaurantje uit de Lonely Planet. Overdag een auto onderdelen zaak en 's avonds vanaf 18:30 uur het lekkerste en bekendste straat grilrestaurant van Arusha. Als we aankomen worden we hartelijk ontvangen en krijgen we een korte uitleg hoe het werkt .... Simpel je krijgt een mixed gril met frietjes, Naanbrood en een heerlijke pastei en je kunt zelf wat opscheppen van een saladebuffet. Dit voor slechts TZS 12.00 per persoon (nog geen € 6). De gril vindt plaats op een viertal BBQ's in de straat en de tafels staan aan beide kanten van de weg op de stoep. Geweldig dit! Het eten is heerlijk, de straat zit vol met locals en toeristen en met wat een passie runnen deze mannen dit bijzondere restaurant. Ik denk dat we hier morgenavond weer gaan eten. Rond 22:00 uur zijn we terug in het hotel en al snel houden we het voor gezien. Het hakt er toch wel in zo, vier dagen safari, maar wat was het mooi .... Morgen even lekker een dagje niets, een beetje bijkomen en misschien nog even iets van de stad bekijken.
Woensdag 24 februari 2016
We proberen wat uit te slapen vandaag, maar al rond 06:30 uur worden we wakker geschreeuwd door onze mede hotelgasten (of het hotelpersoneel) die niet echt door lijken te hebben dat er ook nog andere hotelgasten hier verblijven die wellicht een iets andere daginvulling willen geven aan hun dag .... Sander lukt het nog iets langer te blijven maar liggen, maar ik ben weer klaar wakker. Dan maar even een paar dagen van het reisverslag bijwerken, want ja, daar hebben we de afgelopen dagen ons geen tijd voor gegund. Rond 09:30 uur besluiten we even wat te ontbijten in het hotel en daarna gaan we nog even terug naar de kamer. In de middag lopen we nog een rondje door de stad, doen we wat boodschapjes en brengen we een flistbezoek aan een markt. De visafdeling op de markt is zo ongelooflijk ranzig, dat we binnen 10 minuten de markt maar weer voor gezien houden. Nu weet ik weer waarom ik geen vis lust. We zoeken nog even een terasje op, waar ze ook Wifi hebben, zodat we het thuisfront even kunnen laten weten dat we weer zonder kleerscheuren onze safaritour hebben weten te doorstaan. Dan lopen we terug naar het hotel om ons nog even wat in te lezen over het vervolg van onze reis door Tanzania. Vanavond zoeken we maar het zelfde grilrestaurantje weer op als gisteren, Khans BBQ, want wat hebben we daar gisteren heerlijk gegeten en .... het zit hier vlakbij.
Donderdag 25 februari 2016
We hebben besloten vandaag een lange reisdag in te lassen, om te proberen of we in een dag direct tot aan de kust kunnen komen. Om 6:45 uur als de wekker gaat ben ik er al uit en gedouched. Zodra we beide klaar zijn, de spullen hadden we gisterenavond al gepakt, lopen we rond 07:45 uur, als we ontbeten hebben naar het busstation. Zoals overal lopen ook hier weer genoeg mannetjes die je maar wat graag de "juiste" bus in willen helpen. Het lukt ons om binnen 10 minuten de juiste bus te vinden, die ons in ca. 6 uur naar het kustplaatsje Tanga zou brengen. Van daaruit willen we dan nog met een Matatu, Dalla Dalla genoemd hier, nog zo'n 30 kilometer verder reizen naar het zuiden voor een mooie camping aan het strand, die wij door hebben gekregen van het Engelse stel vorige week. Voor TZS 20.000 per persoon (zo'n € 8) zitten we de komende uren in een prima, comfortabele en vrij nieuwe bus (even lijkt het een beetje niet Afrikaans ....) De afstand die we met deze bus afleggen is 432 kilometer, waar we uiteindelijk geen zes, maar ruim 8,5 uur over doen. Het eerst uur is een wat saaie route, maar daarna rijden we over een weg met een schitterend uitzicht op Mount Kilamanjaro. Zo'n zeven weken geleden, stonden we op een camping met uitzicht op de andere kant van Mount Kilamanjaro, in Amboseli National Park in Kenia. Tja, en dan besef je weer even dat we inmiddels al weer ruim acht weken op pad zijn .... Daarna volgt er een schitterende route langs een grote bergketen, de Pare Mountains. Onderweg maken we uiteraard de nodige stops en uiteindelijk komen we rond 16:45 uur aan op, wat na een half uur blijkt, het eind busstation te zijn. Niet dat iemand ons dat even vertelde of zo, maar goed. Uiteindelijk stappen we hier over van een luxe comfortabele bus in een Matatu. Een te oude Ford Transit bus, waar de deuren met touwtjes en de deur van de chauffeur met een deurschuif dicht zitten. Al snel zit het busje vol en vertrekken we, benieuwd hoe lang dit ritje van 30 kilometer gaat duren. Wij zitten op de eerste rij met drie man, op zich prima. Onderweg wordt het busje echter zo vol geladen dat er op een gegeven moment nog vier man tegen mij aangedrukt zijn, we tellen 25 personen in het busje! En dan, als we net een kwartiertje onderweg zijn, verandert de weg in een overharde weg. We kijken elkaar aan omdat we het idee heben dat het oude, gammele busje zo uit elkaar kan rammelen. Nee, deze zou zeker weten niet door de APK komen in Nederland. Rond 18:40 uur worden we afgezet aan de weg richting de camping, Peponi Beach Holiday Campsite, het is nog zo'n 400 meter lopen. We worden hartelijk ontvangen, zoeken nog snel voor de donker een mooi plekje op en besluiten nog net voor het donker eerst even ons tentje op te zetten. Wat een luxe plaats dit, onze tent staat onder een afdak, we hebben stroom en we staan nog geen 15 meter vanaf het strand en de Indische Oceaan. Volgens mij gaan we het hier wel een paar dagen uithouden. Kijken of we hier vandaan morgen onze overtocht naar Zanzibar en Pemba kunnen regelen voor over een paar dagen. Eindelijk even tijd voor vakantie .... Heelijk even nog twee weekjes aan de kust. Als we onze plek hebben uitgezocht, horen we bekende .... Het Engelse stel met de twee kinderen die we vier weken geleden in Jinga, Uganda hebben ontmoet, blijken ook hier weer onze overburen te zijn. 's Avonds eten we in het restaurant en horen we het geruis van de Indische Oceaan op de achtergrond, terwijl Sander probeert zijn twee crabben te ontleden. Na het eten lopen we nog even langs onze buren, daarna gaan we douchen en ons tentje in voor een warme nacht ....
Vrijdag 26 februari 2016
Vanmorgen rond 7:30 brand ik onze tent uit. 28 Graden Celsius lees ik af op mijn horloge, best warm dus, tijd om op te staan. Even genieten van een bak koffie bij het mooie uitzicht over de Indische Oceaan voor ons tentje, heerlijk. Zodra Sander er ook uit is nemen we een duik in de Indische Oceaan. Nou ja, duik .... Ook hier blijkt het net als in Watamu, Kenia, zo te zijn dat je bij eb wel erg ver moet lopen voor je bij het water komt. Het is dus niet betaald diep, maar prima om even af te koelen. Daarna een uitgebreid ontbijt en tijd voor weer een wasje. Nou ja, was! Ach ja, we hebben de tijd en hier de ideale omstandigheden om een was te doen, dus helemaal prima. Daarna tijd voor ontspanning bij het zwembad. Heerlijk! In de middag proberen we ons nog wat te verdiepen in de opties om van hier uit eventueel naar Zanzibar en Pemba te gaan van de week. Onze voornaamste reden om te gaan is om er te gaan duiken, maar we hebben gelezen dat je er nergens mag camperen, dus twijfelen we nog een beetje of we nu wel of niet gaan. Reden .... over het algemeen veel te dure resorts. Anyhow! We slapen er nog een nachtje over en morgen nemen we een besluit. Kunnen we vandaag ook nog wat andere opties overwegen ....
Zaterdag 27 februari 2016
Om 06:30 uur ben ik al wakker en ga ik ons tentje uit. Even een bak koffie zetten en heerlijk rustig nog even genieten van het mooie uitzicht en de stilte op de camping. Het enige wat ik hoor is het geruis van de Indische Oceaan en af een toe een paar aapjes die achter elkaar aan zitten. Twee maanden al zijn we onderweg vandaag en wat hebben we al veel gezien. En nee .... het verveelt nog niet! Ook Sander is er op tijd uit en nog voor 07:30 uur liggen we al in het water. Dan even checken of Wifi werkt vanmorgen, omdat we eigenlijk nog even wat dingen willen checken voor de eilanden Zanzibar en Pemba. We moeten straks laten weten of we gebruik willen maken van de mogelijkheid om morgenochtend vroeg met een Dhow, een kleine lokale zeilboot met een motor, de oversteek naar Zanzibar te maken vanaf Pengani. Het is erg lastig om informatie te vinden over budget accommodatie op Pe6mba, maar ja, we willen niet voor niets naar een wat onbekender eilandje als Zanzibar .... Uiteindelijk besluiten we de knoop door te hakken en daadwerkelijk morgenochtend vroeg met de Dhow naar Zanzibar te vertrekken. Om 04:30 uur moeten we er uit, tentje afbreken en om 05:30 uur worden we opgehaald voor een taxirit naar Pengani, waar we om 06:00 uur vertrekken met de Dhow, die we delen met nog vier anderen die ook naar Zanzibar gaan. Wel een beetje erg vroeg he Sander, maar ja .... Je moet er wat voor over hebben om op een heerlijk tropisch eiland met witte zand stranden lekker bij te kunnen komen en hopelijk mooi te kunnen gaan duiken. Gelukkig hebben we vandaag verder niets op de agenda staan. Beetje op een hangbedje hangen met uitzicht over de Indische Oceaan, het zwembad naast ons en de bar vlakbij en dat alles met een temperatuur van ruim 37 graden Celsius .... Alleen vanavond voor het donker wordt nog even onze tassen pakken, zodat we vannacht snel ingepakt zijn.
De foto's proberen we weer z.s.m. te uploaden als Wifi het toestaat ....
Om 07:45 uur loopt de wekker af, het zonnetje schijnt weer volop dus tijd om op te staan. Gisterenavond hebben we nog even lekker zitten Skypen met Marrie en Dim en met Miriam en Norbert, gezellig hoor, ideaal een keer Wifi op de kamer. Ook hebben we besloten om vandaag, nog maar een bezoek te brengen aan de twee kerken ten zuiden van Kigali in Nyamata en Ntarama, beide eveneens Genoxide Monumenten. Na het ontbijt nemen we Boda Boda richting het busstation en pakken we een Matatu richting Nyamata, zo'n 30 kilometer ten zuiden van Kigali. We brengen hier een bezoek aan de kerk, waar in april 1994 ruim 10.000 Tutsis heen waren gevlucht om een schuilplaats te vinden, maar waar deze op 7 na, allen de dood hebben gevonden in de strijd tegen de Genoxide. Als de gids ons verteld wat zich hier zo'n 22 jaar geleden op deze plek heeft afgespeeld, lopen de rillingen over ons lijf. In de kerk treffen we alle resten van kledingstukken van de overledenen aan over de kerkbanken en op de grond. Als de gids ons even later meeneemt en ons de massagraven toont, waar op deze plek ruim 45.000 mensen liggen begraven die op deze plek tijdens de Genoxide op de meest brute wijzen zijn vermoord, worden we sprakeloos. Duizenden schedels en botten van de overledenen worden hier tentoongesteld, als eerbetoon aan de slachtoffers en om de hele wereld te tonen welke verschrikkelijke gevolgen een Genoxide tot gevolg hebben. Er zijn geen woorden voor .... Na ons bezoek aan de eerste kerk, nemen we een Boda Boda en laten we ons bij de tweede kerk afzetten, deze ligt in Ntarama zo'n 8 kilometer noordelijker. Ook hier krijgen we een rondleiding van een gids en al snel wordt duidelijk dat er zoals deze, nog ruim 400 Genoxide Memorials verspreid zijn over Rwanda. Ook op deze plek zijn duizenden mensen omgekomen, mensen die dachten in de kerk een veilige schuilplaats gevonden te hebben. Na afloop brengen onze Boda Boda chauffeurs ons terug naar de hoofdweg, vanwaar we de bus terug naar Kigali nemen. Rond een uur 14:30 uur zijn we terug in de stad, waar we de rest van de middag nog wat rondlopen. Onderweg komen we nog twee meisjes tegen op straat, die op ons af rennen en even aan onze haren willen voelen. Tja, dat lange haar van Sander en het stijle haar van ons, dat kennen ze hier niet. Vanavond nog maar een keertje Indiaas wezen eten en rond een uur of 21:00 zijn we weer terug in het hotel. Nog even zitten Skypen met Willem-Peter en Rens en verder maar even niets. Even alle indrukken van de afgelopen twee dagen, nog maar eens rustig de revue laten passeren. Best heftig dit, maar blij dat we ook dit van dichtbij hebben kunnen zien. Dit is wat Rwanda en de bevolking van Rwanda heeft gevormd.
RWANDA
8 Dagen Rwanda. Een bijzonder land. Voor ons een land op doorreis, maar wat een schitterend land dit! Echt wel een van mooiste en meest diverse landschappen hebben we hier aangetroffen. Het land van de duizend heuvels genoemd. De plaatsjes vonden wij persoonlijk over het algemeen niet zo interessant, maar wat een schitterende busreizen hebben we hier gemaakt. Een land met een verschrikkelijke geschiedenis, de Genoxide in 1994, iets wat iedereen hier in dit land diep heeft geraakt. Maar wat fantastisch om te zien hoe de mensen hier werken aan een nieuw Rwanda en ontwikkeling van hun land. Toerisme zijn ze hier op de meeste plaatsen nog niet zo gewend, maar als je een kans krijgt om dit land eens te bezoeken, zeker doen! Schitterend.
Dinsdag 16 februari 2016
07:00 uur is het als de wekker gaat vanmorgen. Douchen, tas inpakken, ontbijten en op pad. Voor 09:00 uur nog zijn we al op het busstation van Kigali. We kopen onze bustickets en we kunnen direct de bus in richting Rusumo, de grensplaats tussen Rwanda en Tanzania. Ruim 4 uur duurd de busrit tot aan de grens, maar het is wederom een mooie route, dus het valt best mee. Het is 13:10 uur als we aankomen bij de grens (Rwanda tijd) maar voor Tanzania moeten we tijd weer een uurtje vooruit zetten, 14:10 uur dus. We zijn zo Rwanda uit, dus ook dit land hebben we weer zonder problemen kunnen verlaten. Dan blijkt dat we nog een heel eind met onze backpacks moeten lopen over een stuk niemandsland, alvorens we na ruim een kwartier pas weer bij het douna kantoor komen om Tanzania binnen te gaan. En ja, als het dan een graad of 35 Celsius is en je loopt met een zware backpack in de volle zon, kun je daarna best een koude douche gebruiken kan ik je zeggen .... Maar goed, ook hier mogen we zo het land weer in, ons vierde land in Afrika tijdens onze wereldreis. Al snel blijkt dat we na de grensovergang met een privé taxi verder moeten reizen naar het eerst volgende plaatsje in Tanzania, Benako. Het is ongeveer zo'n 20 minuten rijden vanaf de grens en het kost TZS 6.000 (zo'n € 2,40). De chauffeur zet ons af op het busstation van Benako, niet veel meer als een leeg parkeerterrein met twee kleine busjes. Tja, verder gaan we dus vandaag niet komen zo had de douanebeambte ons al meegedeeld. Morgenochtend om 06:00 uur is er een bus die ons naar Mwanza kan brengen, een busrit van zo'n 6,5 - 7 uur. Tegenover het busstation vinden we een guesthouse waar we een geschikte kamer kunnen vinden voor vannacht TZS 20.000 (zo'n € 8 voor twee personen). Tja, .... en dan het plaatsje. De straat staat vol met vrachtwagens die naar ons idee wachten om de grens over te gaan morgen of zo. Er zijn wat locale tentjes maar verder is er echt totaal niets te beleven. We vragen wat rond voor een mannetje bij wie we wat Dollars kunnen wisselen, want ja een bank is er niet (trouwens verder is er überhaupt niets hier) en we moeten toch het hotel, onze bustickets voor morgen en wat te eten en drinken voor vandaag kunnen kopen. Nu zitten we even op het terras bij het gueshouse, wachtend op het eten. Benieuwd wat dat gaat worden vanavond .... We lezen ons wat in, in de Lonely Planet over Tanzania, zodat we onze reisplannen voor Tanzania weer wat vorm kunnen geven. Vanavond maar even een potje kaarten en op tijd naar bed.
Woensdag 17 februari 2016
Om 05:15 uur gaat de wekker, want om 05:45 uur moeten we op het busstation zijn aan de overkant voor de bus naar Mwanza. Een rit van zo'n 384 kilometer in zo'n 7 uur, zo is ons verteld. Als we aan komen lopen bij het busstation is het nog aarde donker, een leeg verlaten terrein (dat je echt denkt .... dit gaat vast goedkomen, NOT). Gelukkig hadden we gisterenmiddag de butkaartjes al gekocht. Om 5:50 uur besluiten we om toch maar gewoon langs de weg te gaan staan, want als er een bus komt, zien ze ons in elk geval staan. 06:15 uur nog geen bus te zien, als er ineens een auto stopt die zegt dat we snel moeten instappen, de chauffeur komt wat gehaast over. Instappen? Nee, we wachten op de bus naar Mwanza. Instappen, tassen achterin en niet te veel praten, ik weet waar jullie heen moeten! Ja, maar we wachten op de bus. Nee, instappen ik breng jullie naar de bus. Uhm ja, beetje vreemd dit. Maar omdat de man weet dat we de bus moeten hebben naar Mwanza en zegt dat hij ook weet dat we al betaald hebben, stappen we toch maar in. Sander zijn backpack past in de kofferbak, die van mij moet op de achterbank, prima. Als ik de achterdeur open doe, blijkt het niet bepaald een privé taxi te zijn. Er zitten al vier volwassenen op de achterbank en 3 volwassen voorin, tja en dat in een normale sedan auto. Zekers en hier moeten wij nog bij .... Ja dus, en nogmaals zegt de man dat we niet zo veel moeten praten. Zekers. Nou Sander propt zich er bij op de voorstoel en heeft daarmee weer het beste plekje in de hele auto. Ik kruip op de achterbank en de man duwt mijn packpack op schoot. Ik zeg lekker dan! Gelukkig zijn we samen, want even hebben we het idee dat we hier ontvoerd worden .... Welkom in Tanzania. De man rijdt als een gek en al snel blijkt dat hij de bus wil inhalen om ons in te kunnen laten stappen. Geen idee waar de bus vandaan is gekomen, want volgens onze Mapps Me app, is er maar een weg vanaf de grens deze kant op en daar stonden wij aan. Als we de bus bijna hebben ingehaald, stopt de auto ermee. De man krijgt de auto niet meer aan de praat en ja hoor, daar gaat onze bus. We stappen uit tja en dan, wachten maar, geen idee waarop. Niemand spreekt een woord Engels en tja, mijn Frans is nou ook niet al te best. We maken er uit op dat er zo een bus komt, ik ben benieuwd. Maar ja hoor, na zo'n 20 minuten komt er inderdaad een bus en al snel blijkt dat die andere mensen met dezelfde bus mee moesten. Het is andere bus als die we zouden hebben en dus krijgen we nieuwe zitplaatsen. Omdat de bus al zo goed als vol is krijgen we plaatsen achterin, bovenop de wielkast van de bus, niet echt ideaal dus. Dan blijkt het ook nog een bus te zijn van waaruit je nauwelijks naar buiten kunt kijken. Nou dit zal een mooie busrit worden, 7 uur .... Maar we hebben een bus gehaald! Op zich is dat al fijn, want er was ons verteld dat er een bus per dag rijdt en als we deze bus gemist zouden hebben, hadden we nog een dag in dat schitterende grensplaatsje Benako vast gezeten. De bus rijdt lekker door en de weg begint met een verharde asfalt weg, prima. Helaas wordt dat na zo'n anderhalf uur wel anders, de weg wordt onverhard met diepe kuilen, hobbels en wegomleggingen. Ideaal dus als je achterin zo'n grote bus bovenop de wielen zit .... NOT! We stuiteren op en neer achterin de bus en hebben soms moeite om weer op onze stoelen te landen. Ik stond vanmorgen al op met pijn in mijn rug van het harde bed, maar door deze busrit wordt het niet beter. Het lijkt af en toe wel weer een kermisattractie, met dat verschil dat die meestal maar hooguit 1 minuut duren .... Wat een klote busrit is dit zeg! Je zal dit maar wekelijks moeten doen als local. (Ja dat zeggen we dan af en toe maar tegen elkaar, dan lijkt het minder erg voor ons) Na de diverse stops op busstations en onderweg, bereiken we rond 14:15 uur de ferry naar Mwanza. De busrit zit er hier op, want wij besluiten aan de andere kant van de ferry direct lopend verder te gaan. Het busstation ligt namelijk nog 10 kilometer buiten de stad en de ferry komt op nog geen 5 minuten lopen tot het centrum aan in de ferry terminal. Ideaal dus! Na een helse busrit van ruim 8,5 uur, zijn we blij als we onze backpacks weer hebben en lopend verder kunnen met de ferry. De overtocht duurd zo'n 25 minuten en op deze manier hebben we een mooi uitizcht vanaf het water op de stad Mwanza, een stad vol met grote rotsen voor de kust en door de hele stad, een bijzonder gezicht. Bij aankomst in de ferry terminal nemen we eerst even wat te drinken en proberen we weer even te wennen aan het niet schudden, opspringen en beroerd neerploffen van en in de bus. Dan nemen we een Boda Boda naar de YachtClub van Mwanza, waar we de komende nachten willen proberen te camperen aan het grote meer, Lake Victoria. Het ligt maar zo'n kilometer uit het centrum en dus zijn we er met 5 minuten. Gelukkig is er voldoende plek en kunnen we een plekje uitzoeken. Helaas zijn de drie schaduwplekken al bezet, dus kiezen we uiteindelijk een plekje in de volle zon aan de rand van het meer. Uitslapen zal dus waarschijnlijk niets worden hier, maar we hebben wel een schitterend uitzicht op Lake Vicoria, het tweede grootste meer ter wereld! Als het tentje staat drinken we eerst even wat in de bar, op een terrasje aan het water. Daarna nemen we een douche om ons wat op te frissen, want wat is het heet vandaag en wat zijn we stoffig van die busrit (je had onze tassen moeten zien toen ze onderuit de bus kwamen ....) Als we weer een beetje zijn bijgekomen lopen we nog even het plaatsje in, op zoek naar een bank. We kijken nog even wat rond, maar al snel besluiten we terug te lopen richting onze camping en in het restaurant bij de buren even wat te gaan eten. Daarna drinken we nog wat bij ons op de YachtClub in de bar en rond 22:30 uur houden we het voor gezien. Voorlopig blijven we hier in elk geval drie nachten. Morgen en overmorgen even niets, alleen proberen of we van hieruit iets kunnen regelen voor ons bezoek aan het Serengeti National Park en Ngorongoro Crater op weg naar Arusha.
Donderdag 18 februari 2016
Het is 07:15 uur als ik wakker wordt door het zonnetje wat net achter de heuvels vandaan komt en over het meer ons tentje in schijnt. Ik besluit er maar uit te gaan, vast te douchen en heerlijk even op de rand van het muurtje voor ons tentje te genieten van het mooie uitzicht en het gekabbel van het water, heerlijk. Een mooi plekje weer om even het reisverslag bij te werken. Sander houdt het wat langer uit .... Als Sander om 09:30 uur nog het tentje niet uit wil, besluit ik alleen maar vast even te gaan ontbijten .... tijd voor koffie. Ik maak kennis met onze buren, Gerard en Anne, een stel uit Groot Brittannië, hij Brit en zij Nigaruaanse. Zij staan hier met een 4WD jeep met een rooftop tent, een mooie bak. (Wel iets voor ons, na onze wereldreis) Zij blijken samen al ruim drie jaar op pad te zijn, reizend door Afrika. Deels uit vrije wil, maar ook deels omdat zij, ondanks dat ze 2,5 jaar geleden getrouwd zijn, nog steeds wacht op een visum om in Groot Brittannië te gaan wonen. Ik sta zo een half uur met ze praten over hun ervaringen en onze reisplannen en al snel spreken we af om later vandaag of morgenochtend elkaar nog even op te zoeken en wat plaatsjes, campings en reistips op te schrijven. Tja, zij kennen Afrika inmiddels wat beter als wij .... Ik regel even twee stoeltjes en een tafel voor bij onze tent. Heerlijk hier, het blijkt dat we in elk geval tot begin van de middag nog wel een schaduwplekje hebben bij de tent. Als ik terug kom is Sander inmiddels ook de tent uit gebrand en gedouched. Heerlijk een beetje bij de tent hangen, aan het water, met uitzicht op Lake Victoria. Dit kunnen we wel even volhouden hier. Straks na de lunch nog maar even het plaatsje in lopen, kijken of we nog wat kunnen regelen voor Serengeti National Park voor over een paar dagen. En ja hoor, het is gelukt. We zijn vanmiddag even een paar uurtjes het stadje ingelopen en hebben drie tourbureautjes bezocht. We hebben onze ideeën op tafel gelegd en ons laten informeren over de opties. Wat een prijzen! We waren er wel al een beetje op voorbereid, maar toch .... Kenia, maar met name Tanzania zijn wat betreft de nationale parken echt schrikbarend duur in vergelijk met zuidelijk Afrika. Maar ja, Serengeti National Park en de Ngorongoro Crater zijn wel echt twee parken die we niet willen en mogen missen. Aan het einde van de middag hebben we voldoende informatie en een goed prijsvergelijk tussen drie verschillende operators. We kiezen er voor om met Masumin Safaries de beide parken te bezoeken. We spreken af dat we zaterdag de 20ste om 11:30 uur worden opgehaald bij de YachtClub, door onze eigen chauffeur met een 4WD safari jeep. We hebben gekozen voor een 4-daagse safari, twee nachten camperen we in het Serengeti National Park en hebben we twee volle dagen voor gamedrives. Daarna rijden we door naar de Ngorongoro Crater waar we ook een nacht in het park camperen en op dag vier een gamedrive zullen maken in de Crater. Vervolgens zal onze chauffeur ons aan de oost kant van de parken afzetten in het plaatsje Karatu, vanwaar we dan de bus kunnen nemen naar Arusha. Er gaat ook een eigen kok mee die voor ons eten zorgt, want op de campings in de parken is niet veel meer als een toilet en een koude douche. We hebben er bewust voor gekozen ons aan de andere kant van de parken af te laten zetten, anders hadden we met openbaarvervoer van Mwanza naar Arusha moeten rijden, wat ons minimaal weer twee volle reisdagen had gekost. We lopen nog even wat over een grote markt in de stad en dan terug richting de camping. 's Avonds eten we in het restaurant op de camping en zitten we nog wat bij onze tent aan het water, heerlijk.
Vrijdag 19 februari 2016
Vanmorgen is het wat bewolkt en lukt het zelfs mij om een uurtje langer te blijven liggen. Dan is het even tijd om een wasje te doen. Verder doen we vanmorgen lekker rustig aan en proberen ook even het Wifi in Tanzania uit door nog even met Theo te Skypen. Wel leuk om af en toe even iets van de omgeving bij daglicht te kunnen laten zien. We hangen wat rond bij het restaurant met uitzicht op het meer, want we proberen alles even op te laden voor de komende dagen .... Na de lunch willen we nog een bezoekje brengen aan een grote rotspartij iets buiten het centrum. We nemen twee Boda Boda's en na een kwartiertje denkt een van de jongens een kortere weg te weten. Helaas, de weg houdt ineens op en het scheelt niet veel of we stuiteren van de motor af. Net als ik er langzaam aan een beetje aan begin te wennen .... Anyhow, als we bij de rotsen aankomem blijkt er een mannetje te zitten die meent dat we per persoon TZS 15.000 entree moeten betalen. Op zich prima, maar we vertrouwen het niet en dus besluiten we niet, wel, niet, wel, toch .... Uiteindelijk gaat alleen Sander met de "gids" mee voor TZS 10.000 en besluit ik op een steen in de schaduw maar een Pepsi cola te drinken (TZS 500). Na een kwartiertje of zo komt Sander ook al weer terug. Er blijkt wel een mooi uitzicht te zijn, maar van een rondleiding is weinig sprake. Als ze onderweg zijn naar grot (volgens de man), blijkt hij ineens een slang te hebben gezien en zegt tegen Sander dat ze snel hier weg moeten .... Zekers. De jongens staan al te wachten en willen maar wat graag weer terug, tja .... wachten kost tijd en tijd is geld, of .... we zijn toch in Afrika? Anyhow. Mijn chauffeur lijkt ineens in bijna de helft van de tijd terug te kunnen rijden. Af en toe heb ik moeite om op de onverharde weg achterop te blijven zitten. Maar goed we komen weer heelhuids aan bij onze camping, ach en we zijn er weer even uit geweest. Net voor het donker is pakken we vast onze spullen voor morgen en de komende dagen en nemen we vast een lekkere douche. Dan op naar het restaurant voor het eten .... In het restaurant maken we kennis met onze nieuwe buren, Albi en Ilse, een gepensioneerd stel uit Duitsland die met een grote camper truck heel Afrika door reizen. Jaarlijks reizen zij ruim 5 maanden per jaar in de wintermaanden door Afrika, waar zij de truck stallen en waarvandaan zij zeven maanden later weer verder reizen. Super! Een leuk stel om weer heel wat reiservaringen mee uit te wisselen en nog meer reistips op te schrijven. Uiteraard wisselen we e-mailadressen uit, want ja je weet maar nooit. Het is een uur of 23:00 uur als we naar ons tentje gaan. Morgen weer een nieuwe dag.
Zaterdag 20 februari 2016
Vanmorgen ben ik al weer vroeg wakker, een uur of 06:00. Rond 06:30 uur besluit ik maar op te staan en te gaan douchen om daarna nog even van het mooie uitzicht te genieten. Straks ons tentje inpakken en op ons gemak nog even ontbijten en dan op voor ons nieuwe avontuur. We worden om 11:30 uur door onze eigen chauffeur en kok opgehaald voor onze 4-daagse tour door het Serengeti National Park en de Ngorongoro Crater. Super veel zin in! Voor het ontbijt breken we ons tentje af en maken we ons klaar voor vertrek. Rond 10:15 uur ontbijten we en daarna lopen we nog even langs Albi en Ilse om gedag te zeggen. Exact om 11:30 uur komt de jeep aanrijden en maken we kennis met onze chauffeur en gids voor de komende vier dagen, Mohamed en onze kok Sweaty. Onderweg naar de ingang van het Serengeti National Park maken we nog even een korte stop om wat drinken in te slaan (in het park betaal je daar namelijk minimaal vier keer zo veel voor, als je het al kan krijgen) en wordt er nog 20 minuten gestopt voor een lunchpauze. Om 14:30 uur zijn we bij de Handajega Gate waar de betalingen gedaan worden door onze chauffeur en waar de registratie plaatsvindt voor ons verblijf in Serengeti National Park voor de komende 48 uur en de twee overnachtingen op een Public Campsite in het park. Om exact 15:00 uur rijden we het park in. Het hefdak van de jeep is inmiddels open en zal de komende dagen maar heel weinig meer dicht zitten denk ik. Sander en ik staan het liefst tijdens de gamedrives, want ja zo heb je nu eenmaal een beter uitzicht en meer kans op het spotten van wild. We zijn nog geen 10 minuten in het park als ik de eerste Cheeta spot. Al snel blijkt het er niet eentje te zijn, maar het zijn er drie! We zien de Cheeta's van heel dichtbij als de gids even van het pad af rijdt om de Cheeta's van wat dichterbij te spotten. Volgens onze chauffeur komt het niet zo vaak voor dat Cheeta's van zo dichtbij gespot worden, we hebben dus weer eens veel geluk. Wow! Wat een goed begin van onze safari. Als we verder rijden spotten we o.a. Zebra's, Giraffen, Impala's, Topi's, Wildebeast, twee Jakhalzen en veel, heel veel verschillende soorten vogels, waaronder de Ibis, Secretaris vogels, Stuisvogels en vogels waar we de namen niet allemaal van kennen .... voor ons vogels, grote vogels of heel grote vogels. Onderweg spotten we nog een catachtige, het blijkt een Serval Cat te zijn, wederom eentje die je zelden ziet. Even later spotten we vlak bij een rivier, een Leeuw hangend in een boom. We rijden er tot vlak onder, maar het dier lijkt zich er totaal niets van aan te trekken. Wat super gaaf dit! Als we het dier een tijdje geobserveerd hebben rijden we een stukje verder. Dan laat onze chauffeur ons een rivierbedding zien waarop een aantal grote Krokodillen liggen te zonnen. We kunnen even uit de auto om de beesten te bekijken. In het water zitten een aantal Nijlpaarden die alles maar wat goed in de gaten houden. Dan moeten we verder, want het is hier vandaan nog zo'n twee uur rijden naar onze campsite midden in het National Park, in Seronera. We moeten flink doorrijden om op tijd en voor het donker daar aan te komen. Uiteraard is er best nog wel wat tijd om een paar korte stops in te lassen als we onderweg nog wat bijzonder wild spotten. Uiteindelijk komen we na vier uur rijden om 19:00 uur aan op de campsite, dus net voor het donker. We zijn hier niet de enige, zo blijkt al snel als we de parkeerplaats op komen rijden waar nog zo'n 30 safari jeeps staan. Logisch op zich, want er zijn maar zo'n 12 campsites in het park en tja, de lodges hier in het park zijn helemaal niet te betalen. Wij hoeven niets te doen zelf. De kok zet eerst de tent voor ons op (dit keer niet ons eigen comfortabele rode tentje, maar een oude, wat krappe, groene legertent) en begint daarna in de kookruimte, tussen alle andere koks, ons eten te bereiden. We blijven hier twee nachten overnachten, dus hebben we wel heerlijk onze eigen luchtbedjes meegenomen. Wij hebben nog even de tijd om ons een beetje te settelen, de plek te verkennen en rond een uur of 20:30 uur zoeken wij in de eetruimte (een hok voorzien van tralies om de dieren op afstand te houden, met losse tafeltjes en stoeltjes) ons tafeltje en stoeltjes op. De koffie en thee staat al klaar, want het eten laat nog even op zich wachten. Om 21:15 uur brengt onze kok Sweaty ons het eten. Soep, hoofdgerecht en vers fruit na. Heerlijk, na zo'n intensieve middag wildspotten. Volgens ons hebben we het best getroffen met onze chauffeur en gids en onze kok. Als we tegen 22:30 uur naar onze tent lopen, zien we twee oogjes glinsteren, het blijkt een Jakhals te zijn, vlak bij de tent. We worden gewaarschuwd dat we 's nachts onze tent niet uit mogen, vanwege de wilde dieren die hier rond de campsite rondlopen 's nachts, zoals Waterbuffels en Hyena's. We zijn gewaarschuwd. De campsite is overigens niet omheind of zo, dus ja we slapen de komende nachten echt tussen de wilde dieren. Welterusten ....
WEEK 09
Zondag 21 februari 2016
Vannacht liggen luisteren naar de geluiden van alles wat er hier rondom ons tentje leeft .... Waterbuffels, Hyena's en verder nog wat voor mij ondefineerbare geluiden. Om 05:45 uur zijn we beide wakker. Tijd om op te staan en om 06:30 uur te ontbijten. Om 07:15 uur zouden we vertrekken voor een volle dag gamedrive in Serengeti National Park. Wij zijn al vroeg, want ja .... Wij willen geen tijd verspillen in het park. De koffie en thee staat al klaar, dus helemaal top! Helaas duurd het ontbijt wat langer. Pas tegen 07:00 uur komt het ontbijt (06:30 uur Afrika tijd denk ik), beetje jammer dit. Maar wij eten wel wat sneller, dus kunnen we uiteindelijk toch om 07:15 uur weg. Benieuwd wat we vandaag allemaal gaan spotten .... We beginnen de dag goed. Nog voor we eigenlijk veel bijzonder wild hebben gespot, op twee Jakhalzen na, spot onze chauffeur een Leeuw aan de waterkant. We parkeren de jeep vlakbij het water en observeren de Leeuw. Helaas, even ziet er naar uit dat het dier zich vrijwel direct gaat verschuilen achter een bos palmen. Maar nee, al snel blijken er nog meer Leeuwen te zitten. Niet een, maar negen Leeuwen zitten er! Wow! Een mannetje, vijf vrouwtjes en drie welpen. Na tien minuten ligt de hele familie op nog geen 10 meter vanaf onze jeep. Schitterend dit zeg en wat heerlijk om de beesten rustig te kunnen observeren. Er blijkt ook een Nijlpaard onderweg te zijn naar de waterpoel, dat is de Leeuwen niet ontgaan. Het mannetje probeert, samen met een vrouwtjes Leeuw het dier te omsingelen en op te jagen. Gaaf om dit te aanschouwen. Zullen we straks getuigen zijn van een gevecht tussen een groep leeuwen en een Nijlpaard? Het grote dier voelt zich bedreigd (en logisch, zou ik me ook voelen als ik alleen was en zij met negen ....) en maakt dat maar al te goed kenbaar. Wat een grote mond zo'n Nijlpaard. Uiteindelijk vindt het Nijlpaard zijn weg het water in, waar hij veilig is en geven de Leeuwen het op. Rustig maar weer verder slapen bij de anderen. Maar wat super om dit van zo'n dichtbij te zien zeg. De drie welpjes drinken bij de moeder en spelen wat, terwijl de anderen zich van niets of iemand wat aan lijken te trekken. Inmiddels staan er zo'n 13 jeeps opgesteld om de beesten te aanschouwen. Tja helaas heb je zo'n momentje alleen met de beesten maar zelden langer dan 5 of 10 minuten voor je zelf, voordat er kuddes jeeps arriveren .... Na ruim een half uur houden de Leeuwen het voor gezien en trekken zich terug onder de palmbomen, uit het zicht van de jeeps. Ook wij gaan weer verder, kijken wat we verder nog tegen gaan komen vandaag. Even verderop spotten we een kudde Olifanten. We leggen een hele afstand af over de Savanne van de Serengeti. Wat een inmense grasvlakte dit zeg, onbeschrijfelijk. En ja, na ruim twee uur gras en niet heel veel wild spotten, ook best een beetje saai. We missen helaas de grote kuddes Wildebeast, de migratie, die we gehoopt hadden hier in de Serengeti te kunnen zien. Volgens alle beschrijvingen zouden wij midden in de juiste tijd van het jaar in het park zijn, om een deel van de grote migratie van de Wildebeast, te kunnen aanschouwen. Helaas, het is te droog en de beesten zitten in een ander gebied als wat wij (kunnen) bezoeken. Misschien morgen, onderweg richting de Ngorongoro Crater, zo zegt onze chauffeur en de jongen bij het visitors centrum in Seronera. Verder zien we vandaag nog wel de nodige Giraffen, Impala's, Wildebeast, etc. Ook spotten we nog een een Leeuw hangend in een boom, wederom echt van heel dichtbij. Tegen lunchtijd spotten we een Luipaard, hangend in ee boom op afstand. Te ver voor een goede foto, maar me de verrekijker kunnen we het dier goed opserveren. Niet dat er sprake is van heel veel actie, maar toch. We besluiten om hier onze lunch op te eten in de auto, in afwachting van meer actie, maar nee. Wel gaaf dat we de Luipaard hebben gespot, het is er namelijk toch eentje van de big five, samen met de Olifant, de Waterbuffel, de Leeuw en de Neushoorn (alleen de laatste ontbreekt nog in ons rijtje). Dan vervolgen we onze gamedrive en zien we op een afstandje nog een boom met drie Leeuwen erin. Tja, wat catachtigen betreft komen we hier wel aan ons trekken dus. Super! In de middag bezoeken we nog een Hippopool, een picknickplaats in het park aan een rivier met honderden Nijlpaarden! Als we in de middag een kort bezoekje brengen aan het visitors centrum, spotten we nog een Groene Mamaba (een zeer giftige, maar prachtige slang), als ik er vlak langs loop. Tja, op de een of andere manier trek ik nou eenmaal slangen aan .... De gids uit het visitors centrum roept dat we snel achteruit moeten lopen en via een andere weg snel moeten doorlopen. Helaas, dan maar niet eerst even een foto maken van het prachtige beest. Terug weer in de jeep en we vervolgen onze weg, terug richting de campsite waar we tegen 17:30 uur aankomen. Wat een mooie dag dit. Hopen dat we morgen toch nog wat meekrijgen van de migratie van de Wildebeast. We nemen een koude douche, maar na twee dagen kan zelfs dat zo heerlijk zijn .... Vanavond eten we gelukkig wat vroeger rond 20:00 uur en 's avonds hebben we nog tijd voor een potje kaarten. Dan maar weer op tijd naar bed, want morgen weer een nieuwe dag en op voor een vroege gamedrive om 06:15 uur.
Maandag 22 februari 2016
Om 05:30 uur op, spullen pakken en om 06:00 uur even een bak koffie naar binnen werken, voordat we vertrekken voor een vroege gamedrive. We hebben gisteren gezegd dat we graag om 06:15 uur Europese tijd willen vertrekken voor onze gamedrive, dus de koffie vanmorgen is keurig op tijd. Als we net een half uur onderweg zijn, treffen we drie Hyena's die achter Impala's aan zitten. Een poosje observeren we de dieren, maar het ziet er naar uit dat de Impala's het er goed vanaf brengen vandaag, geen attack. Een eindje verderop zien we nog een een Leeuw hangen in een boom. Ik heb nooit geweten dat Leeuwen zo vaak in boomen lagen. Toch een beetje jammer, heb ik ze tijdens mijn vorige gamedrives in Afrika zeker altijd om die reden gemist .... Verder is het vanmorgen vrij rustig wat wild betreft in het park. Natuurlijk is er nog steeds genoeg te zien, zoals Olifanten, Impala's en Giraffen, maar grote kuddes blijven uit. Rond 09:00 uur keren we terug op de campsite voor ons ontbijt. Onze kok heeft inmiddels het ontbijt klaar staan en de tent en spullen ingepakt. Na het ontbijt vertrekken we tegen 09:45 uur voor een tweede gamedrive en onze rit richting de Naabi Hill gate, de uitgang van het Serengeti National Park en de toegang tot het park richting de Crater. Het is een mooie, voor ons nieuwe route die later op de dag wederom voerd over de uitgestrekte vlakte van de Savanne in de Serengeti. Onderweg komen we in een heel mooi deel van het park, waar we getuige zijn van een groep van vijf Leeuwen (inclusief een welpje), in een boom vlaklangs de weg. In dit deel van het park is het wat rustiger en we staan er vlakbij om de Leeuwen een tijd lang te observeren, samen met nog drie andere safari jeeps. Prachtig dit zeg! Later komen we nog wat Olifanten, Giraffen, Topi's en Impala's tegen onderweg en om 13:10 uur bereiken we de Naabi Hill Gate. Iets te vroeg naar onze zin, omdat we hadden afgesproken om 14:00 uur pas hier het park te verlaten, maar goed. Dan hebben we alle tijd om straks onderweg naar de Ngorongoro Crater nog wat tijd door te brengen, mochten we onderweg nog wat meekrijgen van de migratie van de Wildebeast. Helaas blijkt er iets mis te zijn met de betaling van de toegang tot de Ngorongoro Crater door een administratieve fout van de bank, zo wordt ons meegedeeld. Ja dat kan best, maar wij verliezen hierdoor kostbare tijd in de parken .... Uiteindelijk kost het bijna tweeëneenhalf uur voordat we eindelijk weer door kunnen. We were not amused! Anyhow! We vervolgen onze route en onderweg worden we weer tevreden gesteld, doordat we inderdaad nog wat grote kuddes Wildebeast spotten die onderdeel uitmaken van de migratie. Wow! Dit is echt zo super gaaf om te zien. Gelukkig neemt de chauffeur nog wel de tijd om ons wat van de migratie te laten zien, ondanks dat hij eigenlijk liever door zou willen rijden om niet te laat op de volgende campsite aan te komen. Maar we waren duidelijk, de wachttijd moet niet ten kosten komen van onze tijd in het park! Onderweg spotten we opnieuw een drietal Leeuwen, Giraffen, kuddes Zebra's, Impala's, etc. Hier buiten de Serengeti treffen we meer grote kuddes wild aan als in het park zelf, schitterend hier. Een ongelooflijk mooi landschap doorkruisen, op weg naar de Ngorongoro Crater campsite. Als we tegen 17:00 uur de bergen in rijden en uiteindelijk over de rand van de Crater rijden worden de uitzichten adembenemend mooi. Helaas gunt de chauffeur ons weinig tijd om onderweg nog wat stops te maken of wat minder hard door dit gebied te rijden, want anders, zo zegt hij, komen we te laat en in het donker aan op de campsite. Dit laatste blijkt niet helemaal het geval, als blijkt dat we om 18:05 uur al op de campsite aankomen (pas om 19:30 uur is het hier donker!). We hadden er dus best een uur langer over kunnen rijden. Helaas. Maar wat een schitterende plek dit! De campsite loopt ook hier aardig vol als er 's avonds zeker zo'n 35 safari jeeps staan. Wij vragen ons af hoe het hier moet zijn in het hoogseizoen? Met twee douches en drie wc's hoeven we jullie vast niet te vertellen hoe het sanitair er hier uitziet .... Maar het scheelt, we betalen voor een bezoekje aan de Ngorongoro Crater "slechts" USD 300 parkfee en dat is nog zonder de USD 60 campingfee, het vervoer, het eten en onze chauffeur en kok .... Het is hier boven een stuk koeler als in de Serengeti en dus halen we onze vestjes maar te voorschijn. We worden gewaarschuwd dat we hier echt onze tent niet uit mogen 's nachts, vanwege de Waterbuffels en Olifanten die de campsite regelmatig komen bezoeken 's nachts. Ik zeg, rits goed dicht vannacht! Als we wachten op ons eten, komt onze chauffeur ons roepen .... Er staat een grote Olifant te drinken uit onze watervoorraad voor de douches, op het pad tussen onze tent en het toiletgebouw. Oh dus, .... ik geloof dat we vannacht inderdaad maar in de tent blijven! Na het eten, een praatje met onze chauffeur over het verloop van vanmiddag en een potje kaarten, gaan we rond 22:00 uur ons tentje in. Morgenochtend vertrekken we op tijd voor onze voorlopig laatste gamedrive in de Ngorongoro Crater. Hopen maar dat we vannacht ons tentje niet uit moeten. Slaap lekker ....
Dinsdag 23 februari 2016
Vannacht heb ik beroerd geslapen en heeft ook Sander last gehad van de kou. Misschien hadden we hier toch beter ook onze eigen slaapzakken kunnen gebruiken. Rond 02:15 uur heb ik het er toch maar even op gewaagd en ben ik de tent uit gegaan om even het hor dicht te doen omdat ik het koud had. Daarna weer snel de tent in. Om 05:30 uur weer ging de wekker en daarna op tijd ontbijten, inpakken en om 06:40 uur op naar de Crater. Het is 20 minuten rijden en dan dalen we af de Crater in. Wow! Het landschap is hier adembenemend mooi. We maken een gamedrive van ruim 6,5 uur in de Ngorongoro Crater. Wat een ongelooflijke hoeveelheid wild treffen we hierin aan .... Kuddes Wildebeast, Zebra's, Impala's, Waterbuffels, Olifanten, noem maar op. Ook spotten we hier nummer vijf van de big five, de Zwarte Neushoorn, drie stuks maar liefs. Zowel redelijk aan het begin als aan het einde van onze gamedrive door deze enorme Crater (19 kilometer van doorsnee) spotten we diverse groepen Leeuwen, totaal 19 stuks! Een groep van zeven Leeuwen ligt wel heel dicht langs de weg, eentje blokkeert zelfs de weg door vlak voor een van de safari jeeps te gaan liggen naast een plas water. Ongelooflijk zo dichtbij en tegerlijkertijd bizar om te zien hoeveel safari jeeps er hier in de Crater op een groepje Leeuwen af komt. Al snel staan er in totaal 23 safari jeeps opgesteld .... Even lijkt het op een populaire attractie in de Efteling. Maar ja, hier leverd het dan wel schitterende plaatjes op. Net voor we de Crater verlaten, stoppen we nog even bij een waterplas met een groep Nijlpaarden voor een snelle lunch. Dan zit onze tijd er helaas op en moeten we de Crater uit, op weg naar Karatu, waar onze chauffeur ons zal afzetten bij een taxi standplaats voor een deeltaxi naar Arusha. Een zeer stijle weg brengt ons in circa 20 minuten weer boven op de Crater rand en onderweg kunnen we nog een paar keer genieten van schitterende vergezichten de Crater in. Prachtig! Rond 14:30 uur rijden we het park uit op weg naar Karatu. Als we daar aankomen nemen we afscheid van onze chauffeur en gids en van Sweaty onze kok en kunnen we direct instappen en door voor nog zo'n tweeëneenhalf uur in de deeltaxi. Na aankomst in Arusha rond 17:15 uur vinden we al snel een hotelletje niet ver van het busstation, prima voor twee nachten. 's Avonds besluiten we te gaan eten bij een wel heel bijzonder grilrestaurantje uit de Lonely Planet. Overdag een auto onderdelen zaak en 's avonds vanaf 18:30 uur het lekkerste en bekendste straat grilrestaurant van Arusha. Als we aankomen worden we hartelijk ontvangen en krijgen we een korte uitleg hoe het werkt .... Simpel je krijgt een mixed gril met frietjes, Naanbrood en een heerlijke pastei en je kunt zelf wat opscheppen van een saladebuffet. Dit voor slechts TZS 12.00 per persoon (nog geen € 6). De gril vindt plaats op een viertal BBQ's in de straat en de tafels staan aan beide kanten van de weg op de stoep. Geweldig dit! Het eten is heerlijk, de straat zit vol met locals en toeristen en met wat een passie runnen deze mannen dit bijzondere restaurant. Ik denk dat we hier morgenavond weer gaan eten. Rond 22:00 uur zijn we terug in het hotel en al snel houden we het voor gezien. Het hakt er toch wel in zo, vier dagen safari, maar wat was het mooi .... Morgen even lekker een dagje niets, een beetje bijkomen en misschien nog even iets van de stad bekijken.
Woensdag 24 februari 2016
We proberen wat uit te slapen vandaag, maar al rond 06:30 uur worden we wakker geschreeuwd door onze mede hotelgasten (of het hotelpersoneel) die niet echt door lijken te hebben dat er ook nog andere hotelgasten hier verblijven die wellicht een iets andere daginvulling willen geven aan hun dag .... Sander lukt het nog iets langer te blijven maar liggen, maar ik ben weer klaar wakker. Dan maar even een paar dagen van het reisverslag bijwerken, want ja, daar hebben we de afgelopen dagen ons geen tijd voor gegund. Rond 09:30 uur besluiten we even wat te ontbijten in het hotel en daarna gaan we nog even terug naar de kamer. In de middag lopen we nog een rondje door de stad, doen we wat boodschapjes en brengen we een flistbezoek aan een markt. De visafdeling op de markt is zo ongelooflijk ranzig, dat we binnen 10 minuten de markt maar weer voor gezien houden. Nu weet ik weer waarom ik geen vis lust. We zoeken nog even een terasje op, waar ze ook Wifi hebben, zodat we het thuisfront even kunnen laten weten dat we weer zonder kleerscheuren onze safaritour hebben weten te doorstaan. Dan lopen we terug naar het hotel om ons nog even wat in te lezen over het vervolg van onze reis door Tanzania. Vanavond zoeken we maar het zelfde grilrestaurantje weer op als gisteren, Khans BBQ, want wat hebben we daar gisteren heerlijk gegeten en .... het zit hier vlakbij.
Donderdag 25 februari 2016
We hebben besloten vandaag een lange reisdag in te lassen, om te proberen of we in een dag direct tot aan de kust kunnen komen. Om 6:45 uur als de wekker gaat ben ik er al uit en gedouched. Zodra we beide klaar zijn, de spullen hadden we gisterenavond al gepakt, lopen we rond 07:45 uur, als we ontbeten hebben naar het busstation. Zoals overal lopen ook hier weer genoeg mannetjes die je maar wat graag de "juiste" bus in willen helpen. Het lukt ons om binnen 10 minuten de juiste bus te vinden, die ons in ca. 6 uur naar het kustplaatsje Tanga zou brengen. Van daaruit willen we dan nog met een Matatu, Dalla Dalla genoemd hier, nog zo'n 30 kilometer verder reizen naar het zuiden voor een mooie camping aan het strand, die wij door hebben gekregen van het Engelse stel vorige week. Voor TZS 20.000 per persoon (zo'n € 8) zitten we de komende uren in een prima, comfortabele en vrij nieuwe bus (even lijkt het een beetje niet Afrikaans ....) De afstand die we met deze bus afleggen is 432 kilometer, waar we uiteindelijk geen zes, maar ruim 8,5 uur over doen. Het eerst uur is een wat saaie route, maar daarna rijden we over een weg met een schitterend uitzicht op Mount Kilamanjaro. Zo'n zeven weken geleden, stonden we op een camping met uitzicht op de andere kant van Mount Kilamanjaro, in Amboseli National Park in Kenia. Tja, en dan besef je weer even dat we inmiddels al weer ruim acht weken op pad zijn .... Daarna volgt er een schitterende route langs een grote bergketen, de Pare Mountains. Onderweg maken we uiteraard de nodige stops en uiteindelijk komen we rond 16:45 uur aan op, wat na een half uur blijkt, het eind busstation te zijn. Niet dat iemand ons dat even vertelde of zo, maar goed. Uiteindelijk stappen we hier over van een luxe comfortabele bus in een Matatu. Een te oude Ford Transit bus, waar de deuren met touwtjes en de deur van de chauffeur met een deurschuif dicht zitten. Al snel zit het busje vol en vertrekken we, benieuwd hoe lang dit ritje van 30 kilometer gaat duren. Wij zitten op de eerste rij met drie man, op zich prima. Onderweg wordt het busje echter zo vol geladen dat er op een gegeven moment nog vier man tegen mij aangedrukt zijn, we tellen 25 personen in het busje! En dan, als we net een kwartiertje onderweg zijn, verandert de weg in een overharde weg. We kijken elkaar aan omdat we het idee heben dat het oude, gammele busje zo uit elkaar kan rammelen. Nee, deze zou zeker weten niet door de APK komen in Nederland. Rond 18:40 uur worden we afgezet aan de weg richting de camping, Peponi Beach Holiday Campsite, het is nog zo'n 400 meter lopen. We worden hartelijk ontvangen, zoeken nog snel voor de donker een mooi plekje op en besluiten nog net voor het donker eerst even ons tentje op te zetten. Wat een luxe plaats dit, onze tent staat onder een afdak, we hebben stroom en we staan nog geen 15 meter vanaf het strand en de Indische Oceaan. Volgens mij gaan we het hier wel een paar dagen uithouden. Kijken of we hier vandaan morgen onze overtocht naar Zanzibar en Pemba kunnen regelen voor over een paar dagen. Eindelijk even tijd voor vakantie .... Heelijk even nog twee weekjes aan de kust. Als we onze plek hebben uitgezocht, horen we bekende .... Het Engelse stel met de twee kinderen die we vier weken geleden in Jinga, Uganda hebben ontmoet, blijken ook hier weer onze overburen te zijn. 's Avonds eten we in het restaurant en horen we het geruis van de Indische Oceaan op de achtergrond, terwijl Sander probeert zijn twee crabben te ontleden. Na het eten lopen we nog even langs onze buren, daarna gaan we douchen en ons tentje in voor een warme nacht ....
Vrijdag 26 februari 2016
Vanmorgen rond 7:30 brand ik onze tent uit. 28 Graden Celsius lees ik af op mijn horloge, best warm dus, tijd om op te staan. Even genieten van een bak koffie bij het mooie uitzicht over de Indische Oceaan voor ons tentje, heerlijk. Zodra Sander er ook uit is nemen we een duik in de Indische Oceaan. Nou ja, duik .... Ook hier blijkt het net als in Watamu, Kenia, zo te zijn dat je bij eb wel erg ver moet lopen voor je bij het water komt. Het is dus niet betaald diep, maar prima om even af te koelen. Daarna een uitgebreid ontbijt en tijd voor weer een wasje. Nou ja, was! Ach ja, we hebben de tijd en hier de ideale omstandigheden om een was te doen, dus helemaal prima. Daarna tijd voor ontspanning bij het zwembad. Heerlijk! In de middag proberen we ons nog wat te verdiepen in de opties om van hier uit eventueel naar Zanzibar en Pemba te gaan van de week. Onze voornaamste reden om te gaan is om er te gaan duiken, maar we hebben gelezen dat je er nergens mag camperen, dus twijfelen we nog een beetje of we nu wel of niet gaan. Reden .... over het algemeen veel te dure resorts. Anyhow! We slapen er nog een nachtje over en morgen nemen we een besluit. Kunnen we vandaag ook nog wat andere opties overwegen ....
Zaterdag 27 februari 2016
Om 06:30 uur ben ik al wakker en ga ik ons tentje uit. Even een bak koffie zetten en heerlijk rustig nog even genieten van het mooie uitzicht en de stilte op de camping. Het enige wat ik hoor is het geruis van de Indische Oceaan en af een toe een paar aapjes die achter elkaar aan zitten. Twee maanden al zijn we onderweg vandaag en wat hebben we al veel gezien. En nee .... het verveelt nog niet! Ook Sander is er op tijd uit en nog voor 07:30 uur liggen we al in het water. Dan even checken of Wifi werkt vanmorgen, omdat we eigenlijk nog even wat dingen willen checken voor de eilanden Zanzibar en Pemba. We moeten straks laten weten of we gebruik willen maken van de mogelijkheid om morgenochtend vroeg met een Dhow, een kleine lokale zeilboot met een motor, de oversteek naar Zanzibar te maken vanaf Pengani. Het is erg lastig om informatie te vinden over budget accommodatie op Pe6mba, maar ja, we willen niet voor niets naar een wat onbekender eilandje als Zanzibar .... Uiteindelijk besluiten we de knoop door te hakken en daadwerkelijk morgenochtend vroeg met de Dhow naar Zanzibar te vertrekken. Om 04:30 uur moeten we er uit, tentje afbreken en om 05:30 uur worden we opgehaald voor een taxirit naar Pengani, waar we om 06:00 uur vertrekken met de Dhow, die we delen met nog vier anderen die ook naar Zanzibar gaan. Wel een beetje erg vroeg he Sander, maar ja .... Je moet er wat voor over hebben om op een heerlijk tropisch eiland met witte zand stranden lekker bij te kunnen komen en hopelijk mooi te kunnen gaan duiken. Gelukkig hebben we vandaag verder niets op de agenda staan. Beetje op een hangbedje hangen met uitzicht over de Indische Oceaan, het zwembad naast ons en de bar vlakbij en dat alles met een temperatuur van ruim 37 graden Celsius .... Alleen vanavond voor het donker wordt nog even onze tassen pakken, zodat we vannacht snel ingepakt zijn.
De foto's proberen we weer z.s.m. te uploaden als Wifi het toestaat ....
groetjes en tot horens maar weer. Oppassen hoor! Liefs ma en pa
Heel gaaf om te lezen!
Vanuit een koud Nederland nog heel veel plezier gewenst en vergeet tussen alle indrukken door niet te genieten!!!
Sansibar, Pemba or both? We really like to try to understand your blog and find out where you are at the moment. It sounds like great times and looks like great sceneries. We were just a bit surprised about the way they do safaris compared to Uganda. 20 jeeps and one lion?
We spent two days for several gamedrives and a boat trip in Queen Elizabeth National Park, and then went on to Fort Portal and KIbale National Park. The chimp tracking there we will like the gorilla tracking never forget in our lives: We were surrounded by about 60 chimps! Now it's time for saying good bye, tomorrow we are flying back home. Have a great time, we will follow your blog. Best regards!
Tanzania, ging prins Bernhard daar ook niet altijd heen? Leuk jullie contacten met locals en met andere trekkers! Hoop positieve dingen tegenover niet zo leuke bus/taxiritten.
Als jullie naar het zuiden verder trekken probeer dan ook eens een concert bij te wonen van die prachtige Afrikaanse a capella groepen. De beroemdste is ongetwijfeld Ladysmith Black Mambazo. Maar ze zijn nu nog op wereldtoernee, Amerika, Australië en Nieuw Zeeland (20 maart). Zijn erg bekend geworden na samenwerking met Paul Simon: Graceland. Waren ook al eens in Uden... Zag het te laat...
Over jullie tentje: handig dat jullie die bij je hebben, maar hebben die wilde dieren daar geen trek in??
Hoop dat jullie lekker uit hebben kunnen rusten op Zanzibar. Dat restaurantje op die rots komt regelmatig in powerpoints voorbij. Is groter dan het lijkt.
Wens jullie verder een heel goede reis en tot het volgende blog. Groetjes, Yvonne
Genieten!!