Week 11 - 12 - 13: Lusaka ~ Lower Zambezi River ~ Choma ~ Livingstone ~ Victoria Falls ~ Bulawayo

Vrijdag 11 maart 2016
Vanmorgen nog even een beetje uitgeslapen en na het ontbijt onze backpacks ingepakt voor onze vlucht naar Lusaka. Om 11:15 uur nemen we een taxi naar het vliegveld, want ja .... of we nu nog een half uur in het hotel wachten of op vliegveld, onze vlucht WB 441 vertrekt om 14:45 uur. Door de verkeerschaos in de stad, doen we uiteindelijk over 12 kilometer bijna een uur. Als we aankomen op het vliegveld zoeken we op de informatieborden tervergeefs naar ons vluchtnummer. We zien wel een vlucht naar Kigali (Rwanda) met vluchtnummer WB 443, maar deze vertrekt pas om 16:55 uur. We gaan toch maar door de security check, want ja we moeten toch weg vandaag. Als we ons melden bij de office van Rwandair, met ons geprinte ticket wat we vier weken terug hebben opgehaald op het kantoor van Rwandair in Kigali, blijkt vluchtnummer WB 441 al maanden niet meer te vliegen .... Tja, en, dus .... We hebben toch betaald voor deze vlucht en we zijn zelfs nog op jullie kantoor geweest in Kigali om de vlucht te laten bevestigen! Nu zitten we dus in totaal geen drie, maar vijf uur op dit vliegveld en is het maar de vraag of we ook onze aansluitende vlucht van Kigali naar Lusaka (Zambia) kunnen halen. En, niet geheel onbelangrijk .... onze bagage! No, we are not amussed! (En dat hebben we ze goed duidelijk gemaakt ook). Waarom hebben ze geen contact met ons opgenomen, dan hadden we in elk geval een paar uur later naar het vliegveld kunnen komen. Anyhow! We kiezen er maar voor, om dan nog even wat te lunchen op het vliegveld en voor het eerst tijdens onze reis wagen we ons aan een fastfood keten, een soort van KFC. Daarna moeten we dus weer opnieuw door de security check, maar ach .... we hebben de tijd. Als we uiteindelijk hebben ingechecked en we in elk geval goede stoelen zouden krijgen met extra beenruimte, wachten we maar weer bij de gate. Oh ja, en de manager komt straks nog wel even langs. Zekers .... Maar inderdaad, net een kwartier voordat we moeten boarden komt de manager van Rwandair zijn verontschuldigingen aanbieden en vraagt of hij het goed kan maken met een vlucht in de Business Class. Uhm, ja .... dat denk ik wel, toch Sander? Uh ja, maar hoe zit dat dan met onze tweede vlucht? Vliegen we die ook in Business Class? Garantie kon hij ons niet geven, maar hij zou contact opnemen met Rwandair op het vliegveld van Kigali. Tja, als we dan een compensatie krijgen, dan wel een goede natuurlijk, toch? We mogen boarden en we weten dit keer niet hoe snel we het vliegtuig in lopen, tja zo kunnen we optimaal genieten van de gratis champagne, wijn, champagne, champagne en wijn .... Ja, we moeten eerlijk zijn, hier zouden we ook best snel aan kunnen wennen .... Maar wat is het contrast groot. We hebben een heerlijke vlucht en we worden helemaal in de watten gelegd, want ja er zitten in het hele vliegtuig maar vijf Business Class passagiers aan boord. Als we aankomen op Kigali airport, lopen we direct door naar de transit balie want tja, we moesten hier zelf nog even checken of we onze tweede vlucht ook in de zelfde luxe mochten vervolgen. En tja hoor, we brengen ons verhaal weer heel overtuigend en ook voor onze tweede vlucht van Kigali naar Lusaka vliegen we in Business Class. Wederom met slechts 4 anderen Business Class reizigers, volop champagne, wijn en een heerkijke maaltijd. En wat hebben we hier heerlijke stoelen. Wat kan backpacken toch zwaar zijn .... Beide vluchten zijn mooi op tijd en na aankomst op het vliegveld van Lusaka (Zambia), zijn ook onze backpacks gearriveerd. Gelukkig, weer een zorg minder. Het visum voor Zambia vragen we aan bij de douane en is na het betalen van de gebruikelijke USD 50 p/p ook zo geregeld. Dan een taxi naar de stad, want ja dat heeft de overheid hier weer goed voor elkaar .... een taxi is de enige manier om hier weg te komen! We kunnen dus niet voorbij aan de eerste ATM en daarna regelen we een, in onze ogen, veel te dure taxirit vanaf het vliegveld. De eerste accommodatie waar we aankomen blijkt geen succes. Een veel te dure kamer, of nou ja, beter gezegd, een hok met niets voor USD 40. Nee, we vragen dus de taxichauffeur ons naar een ander hotel te brengen. Omdat het inmiddels al tegen 22:00 uur is en we er al een behoorlijke reisdag op hebben zitten, besluiten we hier maar een nachtje te blijven. Morgen zien we wel weer verder ....

Zaterdag 12 maart 2016
We zetten de wekker om 08:45 uur, want we kunnen tot 09:30 uur ontbijten (een overweldigend en uitgebreid ontbijt zo blijkt later .... NOT) en om 10:00 uur is check out tijd. Omdat we geen idee hebben waar we zijn beland in Lusaka en ook nog niet weten of we in deze stad nog langer willen blijven (na die geweldige stad Dar es Salaam), besluiten we maar om uit te checken en de backpacks voorlopig nog even bij het hotel te laten staan. Zo kunnen we rustig nog even een stukje van de stad bekijken en informatie inwinnen over de bussen en mochten we dan toch nog een nacht langer willen blijven, checken we wel weer opnieuw in. Het is ongeveer zo'n 20 minuten lopen wordt ons gezegd, dus dat is prima te doen. Zodra we het hotel uitlopen horen we aan de overkant van de straat een hoop kabaal en politiesirenes .... een of andere demonstratie optocht van jongeren, zo blijkt. De politie treed hard op. Mmm .... Nou niet echt een relaxed sfeertje dus om mee te beginnen. We wachten even tot het weer wat rustiger is op straat en lopen dan richting het centrum. Onderweg brengen we een bezoek aan een enorme shopping mall (er schijnen er heel wat te zitten in Lusaka). Wat een cultuurshock dit, na tweeëneenhalve maand Afrika en bijna geen normale winkel te hebben gezien, lopen we hier ineens in een super moderne shopping mall met tientallen moderne kledingzaken, schoenenzaken, electronica zaken, diverse restaurants en zelf een mega bioscoop. Tja, even op ons in laten werken hoor .... Na een poosje verlaten we de shopping mall weer en zoeken we toch maar weer het andere stukje Afrika op in Lusaka. Op weg naar het busstation komen we nogmaals die groep demonstranten tegen. Wat een grimmige sfeer hangt er, jongelui rammen op auto's waaraan ze voorbij lopen, schreeuwen spreuken en maken oergeluiden .... Nee, ik geloof toch niet dat we veel langer in Lusaka zullen blijven. Bij het busstation informeren we op welke manier we richting het zuiden kunnen komen. We zijn weer in een ander land en dus moeten we ook hier eerst weer uitvinden hoe het werkt. De kleine mini busjes (Matatu's) rijden hier ook, alleen staat nergens op aangegeven welk busje waar naar toe gaat. Altijd handig als je uit honderden busjes kan kiezen .... Maar goed als we wat rondvragen, worden we al snel richting het goede busje gebracht. Uiteindelijk besluiten we vanmiddag met een Matatu naar Chirundu te reizen (2,5 - 3 uur, ZKW 52 + ZKW 10 voor onze bagage per persoon, zo'n € 4,90) en dan vervolgens met een taxi door te rijden naar de Kiambi Safari Campground aan de Zambezi rivier (zo'n 24 kilometer, ZKW 120, zo'n € 9,50). Er rijden in Zambia geen mototaxi's (Boda Boda's) of Tuk Tuk's en we zijn hier dus ook als backpackers aangewezen op gewone privé taxi's als we ergens van een busstation verder willen en er geen Matatu's rijden, zoals op dit laatste stuk het geval is. Vanuit het hotel in Lusaka hebben we al even gebeld naar de Campsite, dus ze weten dat we er aankomen. Leek ons dit keer wel handig, want vanwege het regenseizoen zijn in dit deel van Zambia nog een groot aantal lodges en campsites gesloten tot april, zo hadden we gelezen in onze Lonely Planet. De rit in de Matatu was weer een groot contrast met onze luxe Business Class vluchten van gisteren. Met 20 personen en een gigantische hoeveelheid bagage, zitten we weer bijna drie uur als sardientjes in een blikje op een harde klapstoel in het gangpad. Gelukkig rijdt de chauffeur zonder te stoppen (m.u.v. een korte tank en plaspauze) in een stuk door, uitzonderlijk voor een Matatu. Als we aankomen op het busstation regelen we een taxi, slaan we wat drinken in en rijden we met de chauffeur nog even langs een paar ATM's om nog cash in te slaan. Het plaatsje Chirundu is een grensplaatsje met Zimbabwe en dus rijden we met de chauffeur in het grensgebied, op zoek naar een werkende ATM. Daarna rijden we in circa 40 minuten over een onverharde dirt road naar onze Campsite. Hier komen tegen 17:45 uur aan, dus we kunnen mooi nog even rustig rondkijken en een mooi plekje uitzoeken. We zijn beland op een super mooie plek aan de rivier de Zambezi, een luxe Safari Campsite/Lodge met een paar luxe safaritenten, kamers en een ruime campsite. Er bevindt zich een bar/restaurant (met wat overprijsde maaltijden), twee zwembaden en zeer ruime luxe campeerplekken met eigen stroom, BBQ en vuurplaats. Net voor het donker zetten we ons tentje op, op een mooie plek met uitzicht op de Zambezi rivier en aan de overkant van het water Zimbabwe. Waarschuwingsborden op de campsite, waarschuwen ons voor Nijlpaarden, die blijkbaar 's avonds en 's nachts hier regelmatig een beetje komen grazen. Uhm ja, hopelijk houden ze niet van rode tentjes .... We hebben voor 20:00 uur gereserveerd voor het eten. Naast een veel te dure buffet variant (USD 24 per persoon), is het ook mogelijk van een snack menu te bestellen, dit laatste kiezen wij .... Als we een tafeltje willen uitzoeken krijgen we te horen dat dat alleen is voor gasten die gebruik maken van het buffet, dus .... Of wij dan maar aan een laag tafeltje of aan de bar willen gaan zitten. Beetje vreemd, geeft je nou niet echt een warm welkom gevoel, toch? Anyhow! We besluiten dan maar aan de bar te gaan zitten. Als ons beefburger komt (met wat frietjes), blijkt het bakken van een hamburger toch iets te moeilijk .... het ding is namelijk half gaar en rood van binnen. Die hebben we dus weer terug gestuurd, met als gevolg dat we nog drie kwartier hebben moeten wachten voor we ons eten hadden. Tja, inmiddels zijn we er wel achter dat eten in een duurder restaurant in Afrika, nou niet automatisch inhoud dat je ook beter eet. Dit is typisch zo'n gevalletje .... Rond 22:00 uur besluiten we ons tentje op te zoeken en tegen 23:00 uur houden we het voor gezien. Morgen maar even een dagje relaxen, genieten van het mooie uitzicht, misschien een stukje wandelen en een beetje verkoeling zoeken bij het zwembad.

WEEK 12
Zondag 13 maart 2016
Heerlijk geslapen vannacht, gelukkig was het in het tentje niet zo warm, zo'n 23 graden Celsius. Vannacht regelmatig wat Nijlpaard geluiden gehoord, maar volgens mij vanuit de rivier. Een keertje hoefde ik er maar uit, rond 05:30 uur en gelukkig was het toen niet meer helemaal aarde donker. Ik ben geen Nijlpaard tegengekomen gelukkig. Daarna het tentje nog even in, want dit is zelfs voor mij nog wat vroeg. Uiteindelijk kom ik om 07:30 uur ons tentje uit, het wordt mij te warm, inmiddels is de temperatuur weer opgelopen tot 28 graden Celsius in ons tentje. Als ik naast ons tentje sta en een blik werp over de rivier, zie ik drie Nijlpaarden die wat aan het plonzen zijn aan de overkant van de rivier, prachtig. Waar krijg je nou zo'n uitzicht .... Ik sluit even de apparatuur aan om alles op te laden en regel even twee regiseursstoelen voor bij ons tentje. Tja, als we dan op zo'n mooi plekje zitten is het ook wel lekker dat we bij ons eigen tentje kunnen zitten en in alle rust kunnen genieten van dit schitterende uitzicht. Dan eerst maar even een bak koffie zetten en het reisverslag wat bijwerken. Sander neemt het ervan en slaapt vanmorgen lekker een keertje uit, blijkbaar heeft Sander er geen moeite mee dat het inmiddels ruim 30 graden Celsius is in het tentje. Heerlijk toch? Intussen wordt ik vermaakt door de Nijlpaarden in het water, een mini hagedisje die af en toe op de stoel naast me komt zitten, een grote Leguaan die even gedag kwam zeggen, een paar prachtige vlinders die rondvliegen en nu een paar aapjes die maar wat nieuwsgierig zijn naar de nieuwe gasten .... Ik vermaak me hier wel even hoor! De rest van de dag hangen we wat rond op de campsite, nemen we af en toe een verfrissende duik in een van twee zwembaden en gebruiken we vandaag om ons wat in te lezen op internet en nog even wat met de familie te Skypen. Als we aan het einde van de middag weer terug lopen naar ons tentje, blijken alle andere gasten inmiddels vertrokken. Als we 's avonds bij het eten nog even met de barman wat praten, blijken wij inderdaad de enige twee gasten nog te zijn. Dus, lekker hoor .... hebben we morgen ieder ons eigen zwembad. Wel bijzonder dat we op een plek als deze de enige twee toeristen zijn, maar wij vinden wel helemaal prima zo. 's Avonds blijven we nog wat rond de receptie en de bar hangen, zodat we nog wat gebruik kunnen maken van de Wifi. Als om 21:45 uur de stroom uitvalt besluiten we maar richting ons tentje te lopen. Aarde donker is het hier als de stroom uitvalt, ook al hebben we natuurlijk wel een zaklampje bij ons, maar toch. Hopen maar dat de Nijlpaarden vanavond ook gewoon nog in de rivier zitten en niet bij ons tentje lopen te grazen.

Maandag 14 maart 2016
Vanmorgen moeten we om 08:45 uur klaar zijn, want we hebben gisteren een canoe excursie geboekt voor vandaag op de Lower Zambezi rivier. Ik was zoals gebruikelijk al weer vroeg wakker en heb al even een bak koffie op voor de tent en kort kennisgemaakt met een andere bewoner, een slang die uit de bosjes kwam net naast onze tent .... We vertrekken om 09:00 uur vanaf de campsite met een motorboot, erachter hangen twee Canadesche canoes. Eentje voor ons en eentje voor onze gids. We varen eerst met de motorboot zo'n 25 minuten stroomopwaarts, dan stappen wij op een strandje over in de canoe en gaan wij met onze gids drie uur canoen. Weer een bijzondere ervaring, canoen op de Zambezi tussen de Nijlpaarden en Crokodillen. Onderweg spotten we hele groepen Nijlpaarden waar we soms wel heel vlak langs peddelen en diverse vogelsoorten. De Crokodillen zijn niet thuis vandaag, maar ach .... We genieten in alle stilte van het langzaam stromende water, het mooie uitzicht over het water en langs de kant. We worden nauwlettend in de gaten gehouden door de Nijlpaarden die we onderweg tegenkomen. Fantastisch! De gids verteld ons, dat wwaarschijnlijk geen Olifanten zullen tegenkomen vandaag. Vorige week nog zijn er hier twee grote Olifanten gedood door stropers, alleen voor de ivoren slagtanden. Ik dacht eerlijk gezegd dat die tijd voorbij was, maar niets blijkt minder waar. De stropers zijn opgepakt en zitten in de gevangenis, gelukkig! Halverwege onze tocht wijst onze gids ons de plek waar het gebeurd is en ruiken we de enorme stank van de twee kadavers. Na drie uur canoen stappen we uit op een strandje, wat in Zimbabwe blijkt te zijn, oeps .... dat visum hebben we nog niet! We stappen weer over in de motorboot, hangen de canoes er weer achter en varen stoomopwaarts in circa een kwartiertje weer terug naar onze campsite. Heerlijk hoor zo'n ochtendje op het water. We hebben ons wel goed ingesmeerd vanmorgen tot twee keer toe, want op mijn horloge gaf het 38 graden Celsius aan. Als we terug zijn bestellen we maar even een koude Coca Cola en onze lunch en nemen we een verfrissende duik in het zwembad. Heerlijk! De rest van de middag doen we weinig. Lekker een beetje rondhangen bij het zwembad en genieten in alle rust van deze luxe, helemaal alleen voor ons .... Morgen willen we weer verder, maar waar exact naar toe, moeten we nog even bekijken.

Dinsdag 15 maart 2016
Om 08:00 uur zijn we eruit, tentje afbreken, backpacks inpakken en om 09:45 uur met onze taxi die we gisteren geregeld hebben weer terug naar Chirundu om van daar uit met minibusjes weer verder te reizen. Om 11:10 uur zitten we weer in de eerste Matatu (met nog heel veel anderen) en rijden we tot aan de junction met de weg richting Livingstone, zo'n 15 kilometer voor Kafue. Hier stappen we over op ons tweede minibusje, richting Choma. Als we wederom in veel te vol gepropt minibusje zitten, kijken we elkaar aan. Thuis zou iedereen ons waarschijnlijk voor gek verklaren om op de manier te reizen, tja en er zijn soms van die momenten, dan denken we er zelf even net zo over ..... Onderweg moeten we nog twee keer overstappen, want de minibusjes blijken allemaal niet te komen waar wij heen willen. Maar gelukkig is de aansluiting prima geregeld. Wij hebben bij het tweede minibusje voor de hele rit naar Choma betaald en elke keer als wij moeten overstappen verrekenen zij onderling weer de prijs, dus daar hoeven wij ons niet mee bezig te houden. De laatste anderhalf uur leggen we af in een wat grotere bus, die net zo vaak stopt als de kleinere Matatu's en waarbij de chauffeur onderweg nog even twee kippen koopt voor thuis .... Tja, het blijft wel Afrika! Totaal leggen we vandaag een afstand af van zo'n 340 kilometer en tegen 17:30 uur komen we uiteindelijk aan in Choma, onze eindbestemming voor vandaag. Het landschap onderweg is wat saai, nou niet echt een spectaculair land of zo, althans niet van dat wij er van meekrijgen hier in zuidelijke deel van Zambia. Bij aankomst in Choma zoeken we een hotelletje, helaas kiezen we de verkeerde, zo blijkt later, eentje met heel veel lawaai naast onze kamer tot 24:00 uur .... Anyhow! We brengen hier de nacht door. 's Avonds eten we nog even wat en de rest van de avond brengen we op de kamer door. Tja, Choma blijkt nou ook niet echt een plaats die veel te bieden heeft.

Woensdag 16 maart 2016
Ook 's morgens is het hier nou niet echt de rustigste plaats en dus zijn we weer op tijd wakker. Om 09:30 uur checken we uit en gaan we nog even ontbijten. We laten de backpacks nog even staan en lopen eerst een stukje door het plaatsje om wat boodschappen te doen en te informeren over de vertrektijden van de bussen naar Livingstone. Tja, hier blijven is nou ook niet echt een optie en Livingstone is nog slechts zo'n 2 - 2,5 uur. Om 11:30 uur gaat er een luxe touringcar richting Livingstone en dus besluiten we daar maar kaartjes voor te kopen. Uiteindelijk komt de bus pas een uur later en dus verdoen we weer bijna twee uur van onze tijd met wachten op de bus. Maar, het blijkt inderdaad een luxe touringcar en we krijgen plaatsen voorin, dus ja helemaal prima. Tegen 14:45 uur komen we aan op het busstation in Livingstone, waar we sowieso een dag of zes willen blijven om van hieruit de overweldigende Victoria Falls te bezoeken en waarschijnlijk nog wat excursies te maken. Vanmiddag hebben we een ander schema als gebruikelijk. Iets minder leuk dit keer .... Ik heb sinds een week erg last van een plekje op mijn linkerbil en kan bijna niet zitten van de pijn en dus besluiten we eerst langs het ziekenhuis te gaan voor een bezoek aan een arts. Weer eens een ander stukje Afrika ervaring .... Gelukkig treffen we een goede arts (denk ik) en eentje die goed Engels spreekt. Het blijkt een abses te zijn en er moet dus gesneden worden. Gelukkig krijg ik wel een aantal verdovingen, al lijken die wel weer erg snel uitgewerkt. Sander assisteert de arts om er zeker van te zijn dat alles steriel is wat gebruikt wordt. Na de ingreep krijg ik flinke pijnstillers en een atibiotica kuur voorgeschreven en moet ik voorlopig vier keer per dag de wond spoelen. Erg pijnlijk, maar ja hopelijk gaat het nu de beterende kant op. Volgende week nog even weer terug op controle bij dezelfde arts. Dan nemen we een taxi naar Jolli Boys Backpackers in Livingstone, waar we uiteindelijk toch weer ons tentje opzetten. Het sanitair ziet er hier keurig uit en slapen doe ik sowieso op mijn buik. Voorlopig maar even een paar dagen pas op de plaats en zien dat de wond snel heelt. Het scheelt, we hebben de tijd dus dan blijven gewoon wat langer in Livingstone. Dit lijkt op zich een prima plekje om even een paar dagen te blijven hangen en tja, .... die watervallen zijn er volgende week vast ook nog wel. 's Avonds hangen we uit bij de bar/ het restaurant en eten we hier wat. Om 22:30 uur hou ik het voor gezien. Hopen dat ik vannacht wat kan slapen.

Donderdag 17 maart 2016
Prima geslapen vannacht en weinig last gehad, gelukkig. Helaas moeten we eerst de nodige medische dingetjes doen, nu niet echt iets om over uit wijken. Anyhow! Daarna is het een kwestie van een beetje onderuit hangen op een lounchebank, wat appen met thuis, wat internetten en wat lezen. Sander gaat nog even het dorpje in om bij de apotheek nog wat op te halen en het plaatsje wat te verkennen. Na wat gelunched te hebben gaat het wel weer even iets beter en lopen we samen nog een rondje door Livingstone. Sander kan nog even een heerlijk verfrissende duik nemen in het zwembad, terwijl ik nog maar even verder ga met onderuit hangen op de lounchebank. Wel fijn dat er hier Wifi is, al is het wel erg traag. Inmiddels wordt het hier aardig druk, dus ik ben benieuwd of het vanavond en vannacht net zo rustig is als gisteren .... Morgenochtend kijken we of we hier nog een paar dagen blijven of een andere, iets rustiger gelegen campsite opzoeken aan de Zambezi rivier, een kilometer of vier ten zuiden van Livingstone.

Vrijdag 18 maart 2016
Het was gisterenavond wel is waar een stuk drukker hier bij Jolli Boys Backpackers, maar de overlast viel mee. We hebben vannacht beide prima geslapen en weinig overlast gehad. Wel moesten we vannacht even snel ons tentje dichtritsen toen het ineens begon te regen, achteraf bleek het maar een klein buitje te zijn. Om 07:15 uur ben ik weer wakker en ga ik er maar uit, even vast wat opfrissen en medicijnenen innemen, daarna maar even het reisverslagje bijwerken. Sander blijft nog even lekker lekker liggen, al ben ik benieuwd hoe lang hij het volhoud want inmiddels is het wel wat meer bedrijvigheid en dus herrie .... We hebben gisterenavond besloten om vannacht ook nog maar een nachtje hier te blijven, voor mij wel even zo handig. Morgenochtend willen we hier weg en hebben we een reservering gemaakt voor een paar nachten bij de andere campsite aan de Zambezi river Waterfront, hier net buiten Livingstone.

Zaterdag 19 maart 2016
We hoeven niet vroeg weg dus zetten we geen wekker. Als we wakker zijn (ik wel weer veel eerder als Sander uiteraard), breken we ons tentje af en pakken we onze backpacks. Als alles gepakt is nemen we een douche en dan .... Oeps, noodweer hier! Het komt met bakken uit de hemel en de straat staat blank. Net op tijd ons tentje opgeborgen dus. Wij gaan eerst nog even ontbijten, een excusrsie boeken voor maandag (een vlucht met Ultra Light over de Victoria Falls) en dan nemen we nog maar een bak koffie. Als het droog is lopen we nog even het plaatsje in, nog even langs de apotheek en we proberen op straat nog even wat dollars te wisselen. Als we van hier volgende week de grens over willen steken met Zimbabwe moeten we ons visum cash betalen in USD. Tja, en die hebben we inmiddels na ruim tweeenhalve maand wel op gemaakt. Al snel komen we erachter dat het hier niet handig is om op straat geld te wisselen .... Het gaat uiteindelijk net goed, maar anders handen we zonder geld gewisseld te hebben zo ZKW 300 (zo'n € 24) kwijt geweest. Als ik die gast bij zijn arm pak en zeg dat ik hem dan wel mee neem naar het politiebureau als hij ons die ZKW 300 niet terug geeft, kiest hij toch maar voor het laatste. Gelukkig maar dat het zo afgelopen is, ook voor ons weer een goede les. Dan volgende week toch maar gewoon even bij de bank om dollars gaan. Rond 13:00 uur nemen we een taxi naar onze volgende camping, althans dat denken we als hier wegrijden .... Maar niet is minder waar, als we aankomen op de Zambezi River Waterfront, blijkt al snel dat het nou toch niet helemaal ons plekje is .... Als we aankomen nemen we eerst een kijkje op de campsite. Uhm .... er staat een grote generator te draaien die zo'n kabaal maakt dat we elkaar amper verstaan. Als we vragen hoe vaak en welke tijden de generator draaid, krijgen we te horen dat ze die afgelopen nacht vanaf 24:00 uur de hele nacht hebben laten draaien. Maar ja, dan doe je dus geen oog dicht! Uhm .... nee, maakt inderdaad veel herrie en dat zo vlak naast de campsite. De plaatsen zijn nou ook niet echt bijzonder en het sanitair, tja daar is op zich niet mis mee (voor mij op dit moment extra belangrijk). Nee, hier gaan we niet blijven. Deze plek is zeker de USD 24 per nacht niet waard. We besluiten om weer een taxi te pakken terug richting Livingstone en onderweg nemen we nog een kijkje bij een andere backpackers plek. Nee, ook dit gaat het niet worden. We gaan dus gewoon weer terug naar Jolli Boys Backpackers waar we de afgelopen drie nachten ook hebben gestaan. We worden hartelijk ontvangen en kunnen ons tentje weer opzetten op exact dezelfde plek als waar we die vanmorgen, zo'n vijf uur eerder hebben afgebroken. Tja, hebben we ons tentje toch mooi behoed voor die hevige regenbui van vanmorgen. We boeken nog maar voor vier nachtjes bij, tja het voelt dan toch weer een beetje als thuiskomen he .... De rest van de middag en avond brengen we hier door. We kaarten nog wat en proberen even kort wat te Skypen. Het Wifi is hier zo Pole Pole, dat het Skypen nou niet echt een succes is, maar goed we hebben weer even wat van ons laten horen. Morgenochtend nemen we om 10:00 uur het shuttle busje naar de watervallen en willen we een dagje een bezoek brengen aan de Victoria Falls vanaf de Zambia kant.

WEEK 13
Zondag 20 maart 2016
Jawel, vandaag is het dan eindelijk zover .... We gaan vandaag een bezoekje brengen aan de Victoria Falls. We zijn nu vanaf woensdag hier, maar helaas hebben we nog weinig kunnen ondernemen. Nu nemen we om 10:00 uur het shuttle busje van Jolli Boys Backpackers naar de ingang van het Victoria Falls Park. We hebben er heerlijk weer bij vandaag en dus een ideale dag voor een bezoek aan de overweldigende watervallen. Het is hier bijna het einde van regenseizoen (april) en er is dus ruim voldoende water. Dat zien we en .... ja, dat kunnen we voelen ook. Als we de route langs de watervallen lopen, worden we totaal doorweekt en overspoeld door een enorme watermassa. Wow! Wat geweldig dit! Het ene moment spat er zo'n enorme watermassa op van beneden uit de waterval, dat het totaal mistig is en we de watervallen alleen maar horen. Dan ineens klaart het op en hebben we frontaal zicht op deze schitterende Victoria Falls. Prachtig! Voor mij is het de tweede keer dat ik de Victoria Falls bezoek, maar het natuurgeweld is nog steeds net zo indrukkwekkend als mijn eerste keer. Benieuwd hoe dit er morgen vanuit de lucht uit gaat zien .... We nemen ruim de tijd en lopen alle wandelroutes in het park, heerlijk en wat een geweldige uitzichten. Rond 15:15 uur nemen we een taxi terug richting Jolli Boys Backpackers waar we nog even een tosti bestellen als late lunch. Dan hangen we nog even wat rond bij de bar, neemt Sander nog even een duik in het zwembad en proberen we nog even te Skypen met thuis. De internet verbinding is hier zo traag dat het niet echt een succes is, maar goed ook in Ambacht zijn ze weer even op de hoogte. Vanavond gaan we een hapje eten in Cafe Zambezi, waar we van de week al eerder een keertje geweest zijn. Tja, dat ga je krijgen als je wat langer op een en dezelfde plek blijft hangen .... Morgen even terug voor contole in het ziekenhuis en hopelijk kunnen we dan halverwege volgende week weer een stukje verder reizien en de oversteek maken naar Zimbabwe.

Maandag 21 maart 2016
Vanmorgen rustig aangedaan en tegen 11:00 uur naar het ziekenhuis gelopen, twee blokken verderop, voor controle. Tja, ze kennen ons hier al en weten precies voor welke arts we komen. Ik denk niet dat hier zoveel blanke toeristen komen .... Een wachtkamer vol met zeker iets van 30 mensen, locals wachtend op de arts. Vijf minuten maar, hoefden wij te wachten en we mochten doorlopen naar de arts. Gelukkig was de arts tevreden over het herstel van de wond. Ik kreeg nog even een nieuwe dosis pijnstillers voorgeschreven en de antibiotica kuur is nog met vijf dagen verlengd, maar het goede nieuws is .... we mogen woensdag ook weer doorreizen. Volgens de arts was er geen reden om nog langer hier in Livingstone te moeten blijven. De komende twee weken doen we gewoon wat rustig aan in Zimbabwe .... Binnen een uur zijn we weer terug bij Jolli Boys Backpackers. Om 15:30 uur worden we opgehaald voor onze Microlight vlucht over de Victoria Falls. Tja, verder konden we van de week weinig ondernemen, dus hadden we bedacht dat Microlight vlucht over de Victoria Falls wel moest kunnen. En wat super gaaf was dat! Sowieso de ervaring om met zo'n grote vlieger met propellor achterop de lucht in te gaan en de wind langs je heen te voelen. En dan het overweldigende uitzicht over de Zambezi River en de Victoria Falls .... WOW fantastisch! Het is het einde van het regenseizoen en dus hadden we voor wat betreft de watervallen hier niet op een beter moment kunnen zijn. Er is zo'n enorme hoeveelheid water die hier vanaf een hoogte van ruim 100 meter en over een breedte van 1,7 kilometer naar beneden stort, dat je al van een afstand ziet dat je de Falls nadert. Als we beide met onze piloot tot twee keer toe recht over de waterval vliegen, beseffen we wat een enorm natuurgeweld dit is. En wow, wat ziet het er van boven prachtig uit, onbeschrijfelijk. Helaas duurd zo'n vluchtje maar 15-18 minuten, maar wat een ongelooflijke ervaring was dit! Ik mocht zelfs nog een paar minuten zelf vliegen van de Duitse piloot, die hier zelf zo'n 15 jaar geleden is neergestreken na een paar jaar reizen. Na afloop werden we terug gebracht bij Jolli Boys Backpackers en hebben we nog een tijdje zitten praten met een gast uit Zuid Afrika. 's Avonds hebben we bij de Chinees gegeten (niet echt een succes) en hebben we nog wat zitten kaarten. Tja, en verder nog wat nagepraat over deze geweldige ervaring vanmiddag ....

Dinsdag 22 maart 2016
Vandaag nog even een laatste dagje aan deze kant .... Morgen willen we de grens over met Zimbabwe. We hebben aan de andere kant nog voor drie nachtjes een camping geboekt, zodat we ook van de Zimbabwe kant nog een bezoek kunnen brengen aan de watervallen. Dan willen we in zo'n twee weken door Zimbabwe, ons zesde land van onze reis, afzakken richting het zuiden, richting Zuid Afrika. Vandaag moet ik even bezig met de belastingaangifte over 2015 en dus heb ik vandaag met Wim afgesproken om af en toe wat over en weer gegevens te appen. Tja, echt handig is het niet, de belastingdienst is van mening dat we onder de emigratie regelgeving vallen en dus mogen we alleen ouderwets met een formulier aangifte doen. Tja, zelfs ik ben daar niet zo in thuis en met een trage Wifi verbinding kost het me zo'n beetje een halve dag. Maar ja, we hebben de tijd zullen we maar denken en zwemmen mag ik toch nog niet .... De rest van de dag hangen we nog wat rond hier en 's avonds gaan we nog maar een keer bij een Italiaans restaurantje een hapje eten. Morgen nemen we om 10:00 uur het shuttle busje naar de grens en kunnen we zo Zimbabwe in lopen. Heerlijk, weer even wat anders dan de backpackers hier ....

ZAMBIA
12 Dagen Zambia, waarvan een week in Livingstone. Zambia is een land wat onze harten zeker niet gestolen heeft voor wat betreft wij ervan gezien hebben. Het gebied rondom de Lower Zambezi River en de Victoria Falls was zeker de moeite waard om te bezoeken. Wij zijn niet verder geweest als het zuidelijke deel tussen Lusaka en Livingstone, dus over de rest kunnen wij niet oordelen. We vonden het op veel plekken een grimmige sfeer hebben en het landschap was vaak eentonig en vlak. Des al niet te min een leuke aanvulling op onze route zeker door het bezoek aan de Victoria Falls.

Woensdag 23 maart 2016
Vanmorgen is het 08:00 uur als de wekker gaat. Tentje afbreken, backpacks inpakken, douchen, ontbijten en off we go again .... We nemen om 10:00 uur het shuttle busje richting de grens. Net voorbij de ingang van het Victoria Falls National Park ligt de grenspost. Dit is waar we worden afgezet door onzchauffeur en van hier zullen we lopend de Zambezi River bridge overlopen van Zambia richting Zimbabwe. Onderweg voelen we het water van de watervallen en kunnen we nog even genieten van een ander uitzicht op de watervallen. Als we ons visum weer hebben voor ons verblijf in Zimbabwe, lopen we verder langs het checkpoint en door richting het plaatsje Victoria Falls. Het is vanaf de grensovergang nog maar zo'n anderhalve kilometer lopen en dus besluiten we geen taxi te nemen. We hebben een campsite gereserveerd, dus we weten waar we heen moeten. Onderweg proberen we nog of we bij de bank in Zimbabwe onze laatste ZKW's kunnen omwisselen (we hebben nog voor zo'n USD 105) .... Helaas, blijkt dus dat je die Kwatsja's hier niet meer kan wisselen, maar dat je dan terug moet naar Zambia. Ja lekker dan, kost ons weer USD 80 aan visas! Nee, dit laatste blijkt later niet het geval te zijn. Ze zeggen hier dat we wel zonder extra visa terug kunnen lopen over de brug om geld te wisselen. Nou dat gaan we dan morgen nog maar even proberen .... Als we ons tentje weer hebben opgezet en de nieuwe locatie een beetje hebben verkend, lopen we verder nog wat rond in het plaatsje en informeren we bij het treinstation vast even voor de nachttrein richting Bulawayo. Wat een winkeltjes heb je hier met souvenirs en Afrikaanse handwerken. Tja, het schijnt de plek te zijn om in Afrika je inkopen te doen wat souvenirs betreft. Het scheelt, wij kunnen sowieso niets meenemen, of toch .... Jawel we kopen hier ons tweede (kleine) souvenirtje van Afrika, maar daar zal het dan ook wel bij blijven. Dan lopen we terug naar de campsite en hangen we nog even wat rond bij het zwembad. Vanavond hebben we in het restaurant op de camping gegeten, Impala en Wrattenzwijn .... tja, weer eens iets anders he. Morgen gaan we een kijkje nemen aan de Zimbabwe kant van de Victoria Falls. Vanaf de campsite horen we de watervallen al in de verte, want ja we zitten er hier wel een stuk dichterbij als aan de andere kant ....

Donderdag 24 maart 2016
Het is tegen 07:00 uur als ik wat vreemde geluiden om ons tentje hoor. Als ik op kijk en door de voorkant van de tent naar buiten kijk, sta ik oog in oog met aantal stokstaartjes die op hun achterpooten staan en de tent in gluren. Wat grappig zeg, dit. Als ik de tent uit ga, zie ik dat het er niet een paar zijn, maar er lopen er een stuk of dertig rond om ons tentje. Ze zijn maar wat nieuwsgierig, maar ze lopen uiteidnelijk toch maar verder richting het volgede tentje, van onze buren. We beginnen vandaag lekker rustig aan. Voor ons tentje ontbijten, koffie erbij, heerlijk. We hebben weer een mooi plekje hier. Tegen 10:30 uur lopen we richting het Victoria Falls National Rainforest Park. Vandaag maar eens een paar uurtjes de watervallen aan deze kant bekijken. Schitterend! Aan deze kant heb je een veel wijdser uitzicht over de watervallen, dus het is zeker de moeite waard om hier nog eens USD 30 per persoon voor te betalen. We brengen aan deze kant zo'n tweeëneenhalf uur door bij de watervallen en net als aan de andere kant, zijn we totaal doorweekt! Wat een enorme watermassa, maar wat een prachtig uitzicht hier. Als we de watervallen hebben gezien, lopen we nog even door naar de grens, de brug, kijken of we nog bij een mannetje onze ZKW's kunnen wisselen voor USD's. Van de douanebeambte mogen we wel even de brug over lopen om te kijken of we op de brug iemand kunnen vinden die wel voor ons wil wisselen. Toch appart, het voelt een beetje als een krimineel om bij een mannetje te moeten vragen of ze je kunnen helpen met wisselen. De eerste wil niet meer geven als USD 85, tja en dat terwijl het zo'n USD 105 zou moeten zijn. Nee, dan proberen we nog wel een mannetje .... Uiteindelijk lukt het ons om er nog USD 100 voor terug te krijgen, helemaal prima dus. Tja, had toch een beetje zonde geweest als we er mee zouden zijn blijven zitten he. We maken van de gelegenheid gebruik om op de brug in een restaurantje gelijk even wat te lunchen. Kunnen we mooi die USD 100 gelijk even gebruiken om mee te betalen, weten we gelijk of het echt geld is .... Een mooi plekje hier, aan de Zambia kant van de brug, met uitzicht op de brug en het bungeejump punt. Leuk om dit nog even te bekijken. Dan lopen we terug naar onze campsite en kan Sander nog even een verfrissende duik nemen in het zwembad. We besluiten ook vanavond maar gewoon hier wat te eten en daarna nog even een potje te kaarten of zo.

Vrijdag 25 maart 2016
Gisterenavond hebben we nog een tijdje zitten kaarten met onze buren, een stel meiden uit Nederland, waar we gisteren al even kennis mee hebben gemaakt. Marion en Leonie, een stel uit Nieuw Beijerland, die voor een bruiloft van vrienden twee weekjes in Zimbabwe zijn, beide helemaal Afrika gek. Erg gezellig! Vanmorgen vertrekken zij op tijd, want zij hebben een lange rit met de auto voor de boeg. Voor hun vertrek zorg ik nog even voor een kop koffie en tegen 08:30 uur nemen we afscheid en rijden zij weg. Wij breken ook ons tentje op en pakken de backpacks weer in. Nee, wij hoeven niet vroeg weg maar moeten wel al voor 10:00 uur van ons plekje af. Het Paasweekend begint en ze verwachten hier een grote drukte. Tijd voor ons om weg te gaan dus .... Wij nemen vanavond om 19:00 uur de nachttrein naar Bulawayo. Een rit van 451 kilometer, die we (als het goed is) in zo'n 14 uur zullen afleggen. Tja, maar dan wel in een eerste klas slaapcoupe voor twee, dat dan wel .... Als we alles hebben ingepakt geven we onze spullen af bij de receptie en kunnen we nog de hele dag gebruik maken van het zwembad. Nog maar even een dagje relaxen bij het zwembad dus en voor mij nog even de belasting aangifte voor Sander in orde maken, zodat we die weer kunnen doormailen aan Wim, om thuis de formulieren in te vullen. Tussen de middag lopen we nog even een klein rondje door het plaatsje en daarna strijken we weer neer bij het zwembad. We eten om 17:00 uur wat in het restaurant en daarna kunnen we mooi nog even douchen voor we richting het treinstation lopen. Als we om 18:20 uur komen aanlopen op het station staat de trein al klaar en weet de meneer achter het loket al precies waarvoor we komen. Tja, we krijgen nou niet echt het idee dat er veel toeristen deze trein nemen .... En toch, als we kangs de trein lopen voor we instappen, blijkt de trein toch aardig vol te zitten met locals. Wij hebben een eigen coupe in het eerste klas treinstel .... Nou, we weten niet hoe de tweede klasse en de economy klasse eruit ziet, maar van luxe is echt geen sprake hoor! Het is stik heet in de coupe als we binnenkomen (maar gelukkig kunnen de ramen wel open en is het later beter uit te houden) en we pakken eerst maar wat doekjes om het tafeltje en de bank in de coupe wat schoon te maken. Tja, we wilde een andere Afrika ervaring en volgens mij gaan we die ook wel krijgen .... Ach ja, een goede oefening voor de lange treinreis verderop tijdens onze wereldreis zullen we maar denken. Exact om 19:00 uur vertrekt de trein, dat beloofd veel goeds. Als we een half uur onderweg zijn komt de conducteur. Oh dit wordt vast een mooie ervaring voor jullie, zegt de man vriendelijk. Tja, de mensen hier Zimbabwe zijn wel allemaal echt heel aardig. Je kunt overdag veel wild zien langs het spoor, Olifanten, Impala's, Leeuwen, etc. zegt de man. Uhm ja, maar er gaat hier alleen nachttrein en tja, dan hebben we alleen nog het geluk dat het gisteren volle maan was en dus niet aarde donker als we naar buiten kijken. We kaarten nog wat en hebben Adele op staan om niet al te veel van het gepraat van onze buren op te vangen (en het gejank van een kind naast ons). Even nog denk ik dat de conducteur straks ons bed komt opmaken voor het slapen, maar niets is minder waar .... Gelukkig hebben we onze eigen spullen bij, maar we besluiten maar op de bedden onze kleding aan te houden. Tja, wel zo hygiënisch hier geloof ik. Tegen 22:30 uur besluiten we maar te gaan proberen of we wat kunnen slapen. Welterusten.

Zaterdag 26 maart 2016
Al vroeg is het weer dag voor mij, want tja het slapen in een trein is toch nog niet zo mij ding .... Maar helemaal prima hoor. Ik heb best wel de nodige uurtjes wat geslapen vannacht en als ik naar buiten kijk en de zon zie opkomen over het landschap van Zimbabwe denk ik bij mezelf .... toch ook wel een leuke manier om eens een stukje op deze manier te reizen. Inmiddels is het 08:00 uur, wordt het al weer behoorlijk warm in de gesloten coupe, maar ligt Sander nog lekker te slapen. Af en toe kijk ik maar even op MapsMe onze app op de telefoon om te kijken waar we nu zijn, tja want iets omroepen of zo kennen ze hier niet en het zou toch wel handig zijn als we gewoon uitstappen waar we moeten zijn straks .... Ik denk dat ik Sander zo ook maar even wakker ga maken. Als we even wat crackers als ontbijt hebben gegeten en nog wat naar buiten hebben zitten kijken komt de vrolijke conducteur ons melden dat we er bijna zijn. Nou ja bijna .... al met al duurd het toch nog ruim een uur, maar op vijftien uur gerekend zijn we er inderdaad bijna. Als we uiteindelijk om 10:20 uur het station van Bulawayo komen binnenrijden, zijn we toch wel blij dat deze treinreis er voorlopig weer even op zit. Nu op zoek naar de backpackers voor een geschikte campsite. Helaas zit het ons vandaag niet mee, als we met de taxi aankomen op het adres uit de Lonely Planet blijkt de backpackers verkocht of verhuisd te zijn. Nu begint onze zoektocht in Bulawayo .... We belanden op een staats camping, te ver vanaf het centrum en zonder enige faciliteiten. Nee, hier zien we ons ook niet in ons eentje staan de komende nachten. Dan maar verder zeulen met onze backpacks. Het scheelt, we hebben er helemaal geen lange reis nacht opzitten, zijn super fit, hebben al heerlijk ontbeten en het is nu, om 11:00 uur al zo'n 35 graden .... Het lijkt er even op alsof deze tweede grote stad van Zimbabwe met ruim 1 miljoen inwoners totaal geen onderkomen biedt aan toeristen. Het kost ons vandaag ruim 4 uur om een veel te duur, maar verder wel geschikt hotel te vinden. Met een beetje zielig doen, weet Sander er toch nog wat dollars vanaf te praten, maar dan nog is het ons duurste hotel tijdens onze drie maanden Afrika. (Tja, en dan blijkt na het inckecken het toilet weer niet door te spoelen en er geen koud water zijn ....) Anyhow! Het is 15:30 uur en we hebben een slaapplaats. Vanavond maar even op internet kijken of we morgen van hieruit nog een excursie willen maken en dus nog een tweede nacht hier blijven, of dat we er zo klaar mee zijn dat we morgen gelijk weer doorreizen. Nu in elk geval maar even het plaatsje in, nu het nog licht is en even kijken we een geschikt plekje kunnen vinden om vanavond wat te eten. 's Avonds na het eten Skypen we nog even met Marrie en Dim en rond 22:30 uur houden we het voor gezien. Oh ja, we hebben inmiddels een mannetje geregeld voor morgen om ons een dagje mee te nemen op excursie naar het Matopos National Park. We blijven dus toch nog maar een tweede nachtje hier in Bulawayo ....

Week 14 (Drie maanden onderweg)
Zondag 27 maart 2016 Pasen
Vanmorgen hebben we om 09:00 uur de wekker gezet, omdat we om 10:30 uur hebben afgesproken met Kuda, onze taxichauffeur voor vandaag, die ons mee gaat nemen naar het Matopos National Park. Het park staat bekend om zijn speciale rotsformaties, de zogenoemde "kopjes", er liggen wat mensen van betekenis voor Zimbabwe begraven en het herbergt een aantal grotten en rosttekeningen. Daarnaast is er ook een wildpark, maar dit deel van het park slaan wij over, omdat het vrijwel onbegaanbaar is met een niet 4WD auto en omdat wij al heel wat wildparken tijdens onze reis door Afrika hebben bezocht. Daarbij komt dat de recenties van het wildpark nou niet zo bijzonder zijn, te meer omdat in Zimbabwe (nog steeds) veel stroperij plaatsvindt, waardoor het hier nou niet het meest spectaculaire wildpark is. Het deel wat wij bezoeken is echt schitterend. Prachtige rotsformaties, mooie vergezichten en last but not least zien we toch ook nog enkele rotstekeningen. Ook blijken we het toch maar weer getroffen te hebben met ons chauffeur Kuda, een aardige gast die er zelf ook wel erg van lijkt te genieten, omdat dit pas zijn tweede bezoek is aan het park. Met onze kaart van het park weten we ons aardig te redden en we hoeven uiteindelijk maar een keer een stuk terug te rijden, omdat de weg verder niet begaanbaar blijkt voor onze auto. Kortom, een zeer geslaagd uitstapje. Niet voor niets zijn we dus nog een dagje langer in Bulawayo gebleven. Tegen 16:00 uur zijn we weer terug bij het hotel. We doen nog even wat boodschappen en dan gaan we biede nog even lekker op ons grote balkon zitten. Vanavond nog even vlakbij een hapje eten en dan nog maar even proberen of we beneden bij de receptie ook vanavond Wifi hebben, zodat we nog even kunnen Skypen en hopelijk het nieuwe reisverslag met wat foto's kunnen posten. Tja, het heeft weer even geduurd, maar ja dan heb je ook wat .... Morgen willen we kijken of we in Masvingo kunnen komen om van daaruit een bezoek te brengen aan Great Zimbabwe.