Week 17 - 18: Durban ~ Drakensbergen ~ Lesotho ~ Bloemfontein ~ Graaff-Reinet ~ Plettenberg Bay

Donderdag 21 april 2016 (245 km)
Vanmorgen even rustig aan gedaan. Nog even optimaal genieten van onze luxe safaritent. Ik ben al weer vroeg op, maar met een bak koffie, Wifi en een zwembad naast de tent, vermaak ik me wel even. Om 08:30 uur genieten we voor de tent op de veranda van ons ontbijtje, daarna nog even zwemmen en genieten van het zonnetje. Om 10:30 uur moeten we uitchecken en dan rijden we nog even richting het strand, waar we een korte boardwalk maken. De borden waarschuwen ons voor Nijlpaarden, Crocodillen, Haaien en een sterke stroming in de branding, zwemmen is er verboden, maar verder kan er hier weinig gebeuren hoor .... Om 11:30 uur gaan we richting de boat jetty, want voor 12:00 uur hebben we nog een boottochtje geboekt door de wetlands. Een tochtje van zo'n twee uur door het wetlandgebied langs groepen Nijlpaarden, een enkele crocodil, twee haaien die hier sinds acht jaar blijkbaar als enige plek in brak water kunnen overleven en wat Kingfishers en een Zeearend. Op deze manier hebben we toch nog iets meegekregen van het mooie wetlandgebied rondom St. Lucia. Als we om 14:00 uur terug zijn aan de kant, rijden we in een kleine drie uur naar Durban, een rit van zo'n 245 kilometer vandaag. Het lukt ook hier uiteindelijk weer om een mooie accommodatie te vinden voor vannacht. We eten Italiaans in een restaurantje vlakbij de accommodatie en als we terug zijn op de kamer ontdekt Sander de zender bvn op de tv op onze kamer. Dit is de tweede keer sinds de afgelopen (bijna) vier maanden dat we een tv op de kamer hebben en tja, dan is het best leuk om een keertje De Wereld Draait Door te kijken en het Nederlandse nieuws te horen, zodat we ook weer weten wat er wel allemaal aan ons voorbij gaat. Verder nog even inlezen in de Drakensbergen en Lesotho, want morgen willen we weer verder reizen.

Vrijdag 22 april 2016 (257 km)
Om 09:00 uur de wekker gezet, want we willen om 10:00 uur vertrekken richting de Drakensbergen. Ik was al vroeg wakker en zat om 08:00 uur al bij de kapper om de hoek. Toevallig liepen we hier gisterenavond na het eten langs en het werd wel weer een keer tijd. Tja, het blijft toch lastig in Afrika om een kapper te vinden die kan knippen met een schaar, dus ik was blij dat deze man wel wist hoe hier mee om te gaan .... Daarna even een ontbijtje gemaakt en om 10:00 uur dus vertrokken vanuit Durban, de stad laten we verder vobor wat het is. Totaal een rit van zo'n 220 kilometer, maar met schitterende vergezichten op de bergen. Als we na zo'n tweeëneenhalf uur aankomen in de Central Drakensbergen besluiten we even langs te gaan bij de touristinfo om te kijken wat we hier zoal nog zouden kunnen doen naast wandelen. De vrouw die we treffen is heel behulpzaam en belt voor ons even naar de backpackers die we uit de Lonely Planet hebben gehaald. Helaas, zij hebben geen accommodatie beschikbaar met ensuite kamers en de man verteld haar, dat er een grote groep is die vanavond een party houdt en dus waarschijnlijk ook voor geluidsoverlast zal zorgen. Wel eerlijk, maar nee, niet echt de plek die we nu zoeken dus .... De vrouw vraagt ons wat ons budget is voor een overnachting, want ze heeft misschien nog wel iets voor ons. Een super luxe treehouse met jacuzzie, twee badkamers, een slaapkamer, een gastenverblijf met slaapplaats voor nog twee gasten, een ruime woonkamer, een luxe keuken, een mooie veranda en vuurplaats met braai en een AMAZING view! Uhm ja, maar we zijn als broers op wereldreis en moeten dus als backpackers wel een beetje op ons budget letten .... Nu zijn we in Zuid-Afrika inmiddels wel gewend voor een accommodatie iets meer te betalen dan gemiddeld in Afrika, maar daar krijg je dan ook meestal wel een mooie, iets luxere accommodatie voor terug. Meer als ZAR 600 - 700 (zo'n € 37 - € 43) per nacht is voor ons echt wel het maximale wat we voor een nachtje willen betalen. Mmm, de vrouw blijkt samen met haar man zelf de eigenaar te zijn van het luxe treehouse, wat normaal voor ZAR 1.200 per nacht wordt verhuurd. Vanmorgen heeft er iemand geannuleerd voor het weekendverblijf en na het aanhoren van ons reisverhaal weet de vrouw haar man te overtuigen en krijgen wij het luxe treehouse aangeboden voor ZAR 750 per nacht. Tja, als het echt zo luxe is als de vrouw omschrijft moet het wel een super locatie zijn en dus besluiten we er maar op in te gaan. Met de man rijden we naar het treehouse, wat hier nog zo'n 11 kilometer bij vandaan ligt. Als we er aankomen en de man ons het treehouse laat zien, weten we niet wat ons overkomt. Wat een luxe en wat een ongelooflijk uitzicht! Dit heeft even totaal niets weg van backpacken, maar dit is ook echt wel weer het mooie van het reizen .... 's Morgens heb je totaal geen idee waar je 's avonds weer terecht zal komen en welke mensen je zal ontmoeten. Tja, ik kan hier wel aan wennen hoor. Uiteindelijk staan we nog ruim een half uur met de man te praten en zij blijken hier zelf ook op het perceel te wonen, maar een stukje verderop. Oh ja, er is ook nog een rockpool (natuur zwembad) wat we kunnen gebruiken als ons privé zwembad. Ik zeg .... we gaan hier het weekend niet meer weg! We wilden de Drakensbergen, we krijgen de Drakensbergen en wel voor de deur, ongelooflijk. Als we de spullen uit de auto hebben gehaald, rijden we nog even naar de enige supermarkt en een bakker in de buurt, zo'n 11 kilometer van het huis. Tja, we moeten even wat inslaan voor de braai, want een restaurant of iets zit hier niet in de buurt en als we dan toch alle faciliteiten bij huis hebben, maken we er hier maar een feestje van. Als we weer terug zijn bij onze luxe villa, genieten we van het uitzicht vanaf onze veranda. En voor het eerst in vier maanden, koken we zelf ons eten, of nou ja .... gaan we BBQen dus. Binnen steken we nog even de openhaard aan en het plaatje is helemaal compleet. Dit is echt genieten in het qwadraad!

Zaterdag 23 april 2016 (34 km)
Heerlijk geslapen hier, maar ik was er al weer vroeg uit. In alle stilte geniet ik van het schitterende uitzicht en besef ik me maar weer even al te goed hoe gelukkig wij ons mogen prijzen dat we dit samen kunnen meemaken .... Straks even een heerlijk uitgebreid ontbijtje maken voor op onze verranda en even kijken welke activiteiten we hier nog willen ondernemen. We hebben gisteren gebeld voor een helicoptervlucht over de Drakensbergen (sorry pa) en we staan op een lijst, wachten op nog twee medepassagiers voor zondagochtend. Er schijnt ook een Canopy Tour te zijn hier in de buurt, Sander lijkt het erg gaaf, maar of dat voor mij nou zo geschikt is met mijn hoogtevrees .... Ach, als Sander nog op bed ligt, bel ik ze al vroeg op en reserveer ik voor 11:00 uur. Tja, dan maar een sprong in het diepe. Het is een Canopy tour van drie uur in totaal, met 12 slides. De hoogste is op 65 meter en de langste is 180 meter, zig zag door het regenwoud van de Drakensbergen. Bij de eerste drie moet ik wel even slikken, maar het is gelukkig niet zo eng als ik had gedacht .... Het is eigenlijk wel heel leuk en wat een mooi gebied. Ja, ik durf zelfs om me heen te kijken (en heel af en toe naar beneden). Als we terugkomen bij het vertrekpunt krijgen we nog een lunch aangeboden en daarna gaan we weer terug naar ons luxe treehouse. De rest van de middag nog maar even heerlijk genieten op de verande met een wijntje en een lekker stukje kaas en nog even een verfrissende duik genomen in onze rockpool met na afloop een douche met uitzicht op de Drakensbergen. Vanavond nog maar een keertje BBQen op de veranda en binnen lekker de openhaard aan. Eigenlijk willen we morgen helemaal niet weg hier .... Ja, hier zouden we wel kunnen aarden geloof ik, wat een TOP locatie! Vanavond kregen we nog een telefoontje van de vliegmaatschappij, dat er voor morgenochtend nog twee mensen een helicoptervlucht willen maken en als het weer het toelaat, zullen we morgenochtend om 10:00 uur een rondvlucht maken over de Drakensbergen. Zou wel heel gaaf zijn ....

WEEK 18
Zondag 24 april 2016 (402 km)
Helaas .... als ik om 07:30 uur eruit ben, is er geen berg te zien, de bewolking hangt zo laag. Om 08:00 uur krijgen we een telefoontje dat de vlucht niet doorgaat vanwege de laaghangende bewolking. Zul je natuurlijk altijd zien, twee dagen schitterend helder weer en nu, als we een helicoptervlucht zouden maken, zit alles dicht. Niets aan te doen. Dan nog maar even rustig aan doen vanmorgen, zo even ontbijten en om 10:00 uur uitchecken en onze route vervolgen richting Lesotho. We hebben nog wel even voor de boeg, een route van zo'n 400 kilometer vandaag door de Drakensbergen. Maar even kijken hoe ver we komen .... Onderweg maken we nog even een korte stop bij het tourist information centrum om nog even gedag te zeggen bij de eigenaar van het treehouse. Als we hem vertellen over onze vervolgroute door Lesotho krijgen we direct nog wat tips en aanwijzingen, helemaal goed dus. We passen onze route wat aan en besluiten de hele route binendoor te rijden. Een schitterende route met continue prachtig uitzicht op de Drakensbergen. Onderweg maken we een paar korte fotostops en rijden we door het Golden Gate National Park waar we een mooie plek op zoeken voor onze lunchstop. Daarna rijden we verder, op weg richting de grens. Rond 14:00 uur zijn we bij de grens en binnen een kwartiertje zijn de grensformaliteiten weer achter de rug en maken we kennis met Lesotho. We hebben nog wel een stukje voor de boeg, maar de wegen zijn best prima en de route door de bergen adembenemend mooi. Als we de hoogste bergpas van vandaag over kruipen, sommige stukken met 30 kilometer per uur in de eerste versnelling, de Mafika-Lisiu Pass 3.090 meter, zit ik met het zweet in mijn handen. Het is echt schitterend hoor, maar ja ik heb het nu eenmaal niet zo op hoogtes en rijden door de bergen .... Het is tegen schemer, een uur of 18:00 als we uiteindelijk arriveren op onze bestemming, Katze. Niet veel meer als een gehucht in de bergen, bekend vanwege een inmense dam, de Katze Dam. Al snel komen we erachter dat in dit plaatsje weinig keuze is voor wat accommodaties betreft .... Het wordt of de veel te dure lodge in het plaatsje Katze of, en daar kiezen wij uiteindelijk voor, gratis camperen op het terrein bij het visitors centre met uitzicht op de Katze Dam. Er is toilet, douche en een ruimte die we van de bewaker mogen gebruiken met electriciteit en 24 uurs bewaking. We zijn hier de enige gasten en het is weer even een groot contrast met ons adresje van het afgelopen weekend in de Drakensbergen, maar het is wel heel bijzonder om hier met ons tentje te staan, weer een nieuwe ervaring. Ik denk dat we vanavond niet al te laat ons tentje in duiken, diep in onze slaapzak, want hier in de bergen in Lesotho zal het wel even wat kouder zijn ....

Maandag 25 april 2016 (210 km)
Om 22:00 uur lagen we in ons tentje, rits dicht en diep in onze slaapzakken. Vannacht een paar keer wakker geweest, maar dat is niets nieuws .... Wat wel nieuw was is dat het vannacht maar 6 graden Celsius was IN ons tentje! Brrr .... Om 07:30 uur wordt ik wakker en als ik de rits open doe, is het eerste wat ik zie die inmense dam, wat een inmens bouwwerk. Nu hebben we gelezen dat er om 09:00 uur een rondleiding is naar en in de dam en tja, als je dan op deze locatie hebt gestaan met uitzicht op de dam, moeten we er toch eigenlijk wel even heen. Dat doen we dus en samen met twee Duitse ingenieurs krijgen we een rondleiding. Wel interessant om het verhaal erachter te horen en dan uiteindelijk deze inmense dam van binnen te mogen bezichtigen. Het is goed om te zien dat een project als deze, voor zoveel locals werkgelegenheid biedt en zorgt voor verbetereing van de infrastructuur. Rond 10:15 uur rijden we terug naar het visitors centrum om ons tentje af te breken en een half uurtje later vertrekken voor onze tweede cenic route door Lesotho. We starten met een rit van 57 kilometer door de bergen over een onverharde gravel weg, door kleine bergdorpjes en met schitterende vergezichten. Twee uur doen we erover voordat we uiteindelijk een asvalt weg bereiken .... Na een korte stop bij een klein supermarktje, een bakkertje en een tankstation, wisselen we en is het verder aan Sander vandaag. De rest van de route gaat over een goede, verharde weg en laat ons nog een paar uur het pure Lesotho zien. Van de ene bergpas rijden we de andere bergpas over, wat schitterend dit, maar dit is wel autorijden xxl. Tegen 16:45 uur komen we aan bij onze accommodatie in een klein bergplaatsje Roma, langs de route A5. Vannacht ruilen we ons tentje voor een fijne Rondavel. Eten doen we in een klein restaurantje/bar tegenover de enige Universiteit van Lesotho een kleine twee kilometer hier vandaan. Om een uur 19:00 zijn we terug in ons Rondaveltje en hebben we nog lekker even een avondje om de rest van onze route nog weer eens even tegen het licht te houden. We denken erover om morgen Lesotho weer te verlaten en door te rijden naar Bloemfontein in Zuid-Afrika, om de dag erna onze route te vervolgen naar Graaff-Reinet.

LESOTHO
2 Dagen Lesotho als onderdeel van onze 6,5 week door Zuid-Afrika. Wij gebruikten Lesotho enkel als doorreis land en hebben twee volle dagen door een schitterend berglandschap en over verschillende bergpassen gereden. Wat een schitterend land en wat een vriendekijke mensen in de bergdorpjes. Goed om te zien dat dit kleine berg koningkrijkje zich in de afgelopen 12 jaar (ik was hier al eerder in 2004) behoorlijk heeft ontwikkeld. Een schitterend land om door te reizen.

Dinsdag 26 april 2016 (184 km)
Lesotho naar Bloemfontein. We hebben besloten vandaag om een uur of 10:00 te vertrekken en door Lesotho verder te reizen tot aan de grens en door naar Bloemfontein. De route in een keer door Graaff-Reinet vinden we te lang en misschien is een bezoekje aan de stad Bloemfontein vanmiddag ook wel leuk. Het is nog ongeveer een uurtje naar de grens, dit keer een wat drukkere grensovergang, maar ook hier zijn we met een half uurtje weer back on track. De weg van Lesotho naar Bloemfontein is een goede tweebaans weg en rond een uur of 12:45 rijden we Bloemfontein binnen. De eerste accommodatie die we bekijken is prima voor een nachtje in de stad en eentje met Wifi op de kamer, zodat we vanavond ook nog even wat kunnen Skypen. Als we een broodje op hebben lopen we de stad in, Bloemfontein heeft zo'n 250.000 inwoners, dus is best een aardige stad. Veel oude coloniaalse gebouwen, een paar grote shopping malls en een stukje wat ze Waterfront noemen. Het moet iets weg hebben van de Waterfront in Cape Town, maar ik moet zeggen .... ik zie het vergelijk niet. Doe mij dan toch maar Cape Town hoor! Anyhow! Het is wel leuk om weer even een paar uurtjes in de bewoonde wereld door te brengen. Ook brengen we nog een kort bezoekje aan het Nationaal Museum. Op de terugweg doen we even wat noodzakelijke boodschapjes en eten we wat in een van de restaurants in de shopping mall. Daarna lopen we terug naar de lodge en Skypen we nog wat met Arno en Wendy, want ja voor hun gaat het nu ook wel echt opschieten voor de kleine er is .... We zijn blij te horen dat alles goed gaat met Wendy, want tja het was inmiddels wel weer even geleden dat we elkaar via Skype gesproken hadden. Nu maar wachten op dat verlossende berichtje uit Uden straks .... Ook Theo en Marrie en Dim spreken we nog even via Skype, want ja voor hun begint het ook al weer op te schieten nu .... Nog drie weekjes voor we Marrie en Dim treffen in Madrid en goed anderhalve week later komt Theo over naar Costa Rica om vier weken met ons mee te reizen door Costa Rica en Panama, super leuk om straks na ruim 4,5 maand weer even onze ouders te zien.

Woensdag 27 april 2016 (442 km)
Vandaag Koningsdag in Nederland en de dag van de vrijheid hier in Zuid-Afrika. Niet dat we hier van eerste veel meekrijgen hoor, maar goed af en toe een berichtje op Facebook .... Vandaag hebben we een langere reisdag gepland, zo'n 440 kilometer tot aan Graaff-Reinet. We vertrekken om 10:00 uur vanuit Bloemfontein en tegen 15:30 uur zijn we in Graaff-Reinet. Onderweg stoppen we alleen een keer om te tanken, te lunchen en te wisselen. Als we aankomen in Graaff-Reinet bekijken we even wat accommodaties, wat een leuk plaatsje dit. Veel oud Hollande gebouwen in coloniaalse stijl. Uiteindelijk komen we terecht in een coloniaals hotel, waar ze alleen de honeymoon suite nog beschikbaar hebben. Een balzaal van een kamer met een mega groot bed (tja, dat snap ik dan weer niet zo goed van honeymoon suite), een zitje, tv, koelkast en een ruime badkamer met een groot ligbad en douche. Uhm ja, .... Nou ja, dan deze kamer maar, hebben we die vast gehad .... We checken in voor twee nachten, nemen nog even een verfrissende duik in het ijskoude zwembad, zo blijkt later. 's Avonds zoeken we een leuk restaurantje op waar we weer eens Boboti eten, heerlijk! EN vanavond voorlopig onze laatste Malaria pillen innemen .... Na ruim 17,5 week hebben we voorlopig even een break tot aan Panama City over een week of acht. 's Avonds brengen we nog wat tijd door op de kamer, maken we gebruik van het heerlijke bad en gaan we tegen een uur of 00:30 uur ons bed in. Morgen doen we een dagje rustig aan, beetje uitslapen, nog even wat rondkijken in het plaatsje Graaff-Reinet en een bezoek brengen aan de Valley of Desolation. Grote kans dat we 's avonds weer het zelfde restaurantje opzoeken als vanavond, want wat hebben we daar lekker gegeten.

Donderdag 28 april (25 km)
Ik was vanmorgen al weer op tijd wakker. We hebben mazzel, want in tegenstelling tot wat ons verteld was bij de receptie, blijkt de Wifi hier op de kamer ook te werken. Ik kan dus mooi nog even wat dingetjes opzoeken op internet, wat berichtjes lezen op Facebook over Koningsdag in Nederland en vast wat nieuwe foto's plaatsen op onze reisblog. Daarna maar even het reisverslag bijwerken van de afgelopen twee dagen, want anders loop ik straks te ver achter. Ik had nooit gedacht dat ik het zo lang zou volhouden om een uitvoerig reisverslag bij te houden, maar ik moet zeggen het kost me weinig moeite en tja, het is natuurlijk toch wel leuk als we het ooit later nog eens terug kunnen lezen .... Sander ligt nog lekker te slapen, tja dat is nou eenmaal niet zo mijn ding. Ik ga zo maar even douchen en een ontbijtje maken. Als Sander wakker is ontbijten we even op onze kamer en rond 12:00 uur gaan we weg. We willen nog even kijken bij de Valley of Desolation, zo'n 14 kilometer hier vandaan. Vanaf de top van de berg heb je een schitterend uitzicht over het plaatsje Graaff-Reinet en een wijds uitzicht over de bergen hier van de grote Karoo, een inmens woestijngebied. Er zijn twee uitzichtpunten met schitterende vergezichten en we doen een korte looptrail van zo'n drie kwartier. Om een uur of 14:00 uur zijn we weer terug in het hotel. 's Middags lopen we nog even een rondje door Graaff-Reinet, een plaatsje met ruim 220 witte gebouwen uit de oud Hollandse tijd, mooie coloniaalse gebouwen dus en erg fotogeniek. Als we terug zijn op de kamer ligt het Wifi er weer eens uit, helaas .... even niets internet, wat opzoeken of Skypen. Vanmiddag eerder werkte het nog wel en hebben we een reservering gemaakt voor een mooie accommodatie in Cape Town. We hebben gezocht voor een centraal gelegen accommodatie in de stad en om er zeker van te zijn dat we op een mooi plekje uitkomen (hopen we .... ik ken de stad inmiddels wel een beetje na twee eerdere bezoeken), hebben we maar via internet een accommodatie geboekt voor onze laatste week in Zuid-Afrika, Cape Town. Vanavond gaan we denk ik weer een hapje eten in hetzelfde restaurantje als gisteren, Café Polka.

Vrijdag 29 april 2016 (330 km)
Vanmorgen na het ontbijt rond 10:00 uur vertrokken vanuit Graaff-Reinet. Vandaag nog een dag dat we een behoorlijk afstand willen afleggen, tot aan Plettenberg Bay. De eerste 230 kilometer is prima te doen over een snelweg en rijden we in iets meer als twee uur. Een verlaten gebied, heel uitgestrekt door de woenstijn met af en toe wat Schapen, een groepje Struisvogels of wat Gazelles. Dan tegen 12:30 uur is het tijd voor een korte stop om te tanken en even een broodje te eten in de auto. We gingen weg met zon, maar inmiddels is het weer omgeslagen en hebben we regen. Dat is wel weer even geleden dat we regen hebben gehad, tja en dat net als we onderweg zijn voor een paar dagen strand .... De laatste 90 kilometer is een wat mindere weg .... Of nou ja, wat minder. Eigenlijk ronduit slecht. Nee, niet de hele route, maar een groot deel van de route wel. Een onverharde, smalle, slinger weg door de bergen met af en toe diepe kuilen die je bijna niet ziet omdat het regent en de kuilen vol water staan. Tja en die 4WD hebben we nog steeds niet. Maar goed, ons kleine autootje baand zich rustig een weg door deze grote modderpoel en tegen 15:15 uur komen we aan bij de accommodatie die we weer uit de Coast to Coast en Lonely Planet hebben. Een mooie accommodatie met uitzicht op de Oceaan en op loopafstand van het strand. Nu alleen het strandweer nog .... We blijven hier voorlopig twee nachten en willen morgen een bezoek brengen aan het Tsitsikamma National Park. Om een uur of 16:30 kleden we ons nog even warm aan in onze regenkleding en lopen we even naar het strand, hier twee minuten vandaan. Schitterend en hoge golven, want inmiddels is het hier ook aardig hard gaan waaien. Tja, nou niet helemaal het weer wat wij in gedachten hadden bij de kust, maar ja, we zullen het er mee moeten doen. We zijn wezen eten in een restaurantje een paar minuten hier vandaan, een Italiaanse keuken en als specialty voor Sander de vangst van de dag. Daarna rijden we terug naar onze accommodatie en trekken we ons terug op onze kamer. Buiten stormt het en binnen brand de kachel .... Brrr. Hopen dat het morgen weer wat beter weer is, dan willen we in Tsitsikamma National Park gaan wandelen .... We kijken nog even een cabaret show van Jochem Meijer op onze tablet. Wat grappig dit, dit is ook voor het eerst in vier maanden.

Zaterdag 30 april 2016 (140 km)
Vanmorgen om 07:45 uur de wekker gezet, zodat we op tijd richting Tsitsikamma National Park kunnen gaan. Helaas, het heeft afgelopen nacht flink geregend en ook vanmorgen als ik even naar buiten kijk is het niet het weer waar je op hoopt als je aan het strand zit .... We besluiten nog maar even op bed te blijven liggen en dan een uurtje later weg te gaan. Tsitsikamma is hier nog zo'n 60 kilometer bij vandaan en dus een uurtje rijden. Als we om 10:45 uur bij de gate van het Park aankomen, krijgen we te horen dat alle trails gesloten zijn en even later dat ook de hangbrug is afgesloten. Oftewel .... je mag wel de volledige parkfee betalen en doorrijden, maar je kan er niets! Mmm, balen dit. Zijn we twee uur onderweg, 120 kilometer gereden (terug mee gerekend), ZAR 90 uitgegeven aan tolwegen en hebben we nog niets gezien .... Dan op de terugweg maar even langs "the place to be", de bungy jump brug Bloukrans, 's werelds hoogste bungy jump brug met een hoogte van 216 meter! (Althans dat zeggen ze ...., 's avonds komt Sander er achter via internet dat het de vierde hoogste plek ter wereld is. Nr. 1 met 321 meter de Royal George Bridge in Colorado, Nr. 2 met 233 meter de Macau Tower in China en Nr. 3 met 220 meter de Verzasca Dam in Zwitserland) Inmiddels klaart het weer iets op en komt het zonnetje er af en toe weer een beetje door. We gaan op het uitzicht punt staan en aanschouwen de vele crazy people to jump .... No way dat ik hier ooit vanaf zou springen! Uhm ja, maar daar denkt Sander anders over. Overal waar hoogste, grootste, langste, engste, noem maar op op staat, vindt Sander op de een of andere manier te gek. Even informeren bij de balie hoe het hier precies zit en of er überhaupt plek is .... In eerste instantie horen we dat er pas over drie uur een plekje is, noem het een spring fabriek. Nee, dat gaat het dus niet worden. Of toch? Als de man achter de balie door heeft dat alleen Sander wilt springen belt hij even met de staff en ja hoor .... Formulier snel invullen, ondertekenen en dan kun je over vijf minuten mee de brug op met de volgende groep. Dat ging even snel. Nu of nooit dus, tja dan maar nu. Voor ik het door heb loopt Sander de brug op met nog 15 anderen die zo graag de sprong in het diepe willen maken. Ik aanschouw het wel vanaf een veilige afstand. Super gaaf natuurlijk voor Sander dat hij het wel gewoon durft. Leuk om iedereen te zien springen hoor, maar als Sander van een afstand roept dat hij de volgende is, toch wel een beetje vreemd. Hopen maar dat ze dat elastiek goed vastmaken .... Even knipperen met je ogen en daar gaat ie hoor, the flying Dutchman. Tja, je moet het leuk vinden. Anyhow! Ik ben blij als ik zie dat hij weer veilig opgetakeld is en Sander een kwartiertje later weer de poort door komt met een big smile op zijn gezicht. Dan is het tijd voor een bak koffie, want daar is het nog niet van gekomen. In de middag rijden we nog even door naar Plettenberg Bay en bij het strand zien we nog wat Dolfijnen boven het water uit springen. Wat leuk zeg, zo dicht bij de kust. Het schijnt dat hier voor de kust een van de grootste populaties Dolfijnen zit. Als we bootschappen hebben gedaan rijden we terug naar onze accommodatie waar we de auto parkeren en nog even naar het strand lopen. Het zonnetje schijnt heerlijk en dus gaan we nog een uurtje op het strand zitten, kijken of we nog wat Dolfijnen kunnen spotten. Tegen 17:00 uur lopen we terug, hangen we nog even onderuit op de bank en kunnen we nog wat internetten want inmiddels werkt ook de Wifi weer. Om 18:45 uur rijden we naar een pub in de buurt om even een hapje te eten. Iedereen hier is in de ban van de rugby wedstrijd, dus ja .... Anyhow! Tegen 20:00 uur zijn we weer terug bij de accommodatie. Vanavond nog maar even inlezen op internet over wat we zoal nog willen doen komende twee weken in Zuid-Afrika.